Wikipedia

The Jeff Beck Group

brytyjski zespół bluesrockowy

The Jeff Beck Group – brytyjski zespół rockowy. Powstał w 1967 roku w Londynie z inicjatywy gitarzysty Jeffa Becka, byłego członka formacji The Yardbirds[5]. Pierwszy skład utworzyli ponadto, wokalista Rod Stewart, gitarzysta Ronnie Wood, basista Jet Harris oraz perkusista Clem Cattini. Wkrótce potem Harrisa zastąpił Dave Ambrose. Jeszcze w 1967 roku muzyk, także opuścił zespół, natomiast jego obowiązki przejął Ronnie Wood. Z kolei po odejściu Cattiniego, w latach 1967–1968 stanowisko perkusisty pełnili kolejno Viv Prince, Aynsley Dunbar, Roy Cooke i Micky Waller, wraz z którym ostatecznie grupa nagrał debiutancki album.

The Jeff Beck Group
Ilustracja
Jeff Beck, 1968
Rok założenia

1967

Rok rozwiązania

1972

Pochodzenie

Londyn, Wielka Brytania

Gatunek

rock albumowy[1][2][3][4], blues-rock[1][2][3][4], hard rock[1][2][3][4], rock and roll[1][3], contemporary rock[1][2][4], contemporary pop[1][2][4]

Aktywność

1967–1969, 1970–1972

Wydawnictwo

Epic Records, EMI Columbia

Powiązania

The Yardbirds, Beck, Bogert & Appice, The Rolling Stones, T. Rex, The Faces

Skład
Jeff Beck – gitara
Clive Chaman – gitara basowa
Bobby Tench – śpiew
Cozy Powell (zmarły) – perkusja
Max Middleton – instrumenty klawiszowe
Byli członkowie
Rod Stewart – śpiew
Ronnie Wood – gitara
Jet Harris (zmarły) – gitara basowa
Dave Ambrose – gitara basowa
Clem Cattini – perkusja
Viv Prince – perkusja
Aynsley Dunbar – perkusja
Micky Waller (zmarły) – perkusja
Roy Cooke – perkusja
Nicky Hopkins (zmarły) – instrumenty klawiszowe
Tony Newman – perkusja
Alex Ligertwood – śpiew
Strona internetowa

Wydawnictwo zatytułowane Truth ukazało się w sierpniu 1968 roku[1]. W USA płyta trafiła do sprzedaży nakładem Epic Records, natomiast w Wielkiej Brytanii dzięki EMI Columbia. W nagraniach płyty wzięli udział liczni goście w tym m.in. John Paul Jones, znany z występów w zespole Led Zeppelin oraz perkusista Keith Moon członek formacji The Who. Z końcem 1968 roku z zespołu odszedł Micky Waller, którego zastąpił Tony Newman, były członek zespołu T. Rex. Ponadto do składu dołączył klawiszowiec Nicky Hopkins. W czerwcu 1969 roku do sprzedaży trafił drugi album studyjny formacji pt. Beck-Ola[2]. Po licznych koncertach w USA i Wielkiej Brytanii zespół został rozwiązany w połowie 1969 roku.

W 1970 roku Jeff Beck reaktywował zespół w odnowionym składzie. Do grupy dołączyli wokalista Alex Ligertwood, klawiszowiec Max Middleton, perkusista Cozy Powell oraz basista Clive Chaman. Niespełna rok później Ligertwooda zastąpił Bobby Tench, który objął także funkcję drugiego gitarzysty. W tymże składzie formacja zarejestrowała album pt. Rough and Ready, który trafił do sprzedaży w październiku 1971 roku[3]. Po krótkiej trasie koncertowej, na początku 1972 roku muzycy rozpoczęli prace nad kolejnym wydawnictwem. Płyta zatytułowana Jeff Beck Group ukazała się w kwietniu 1972 roku[4]. Niespełna trzy miesiące później grupa została ostatecznie rozwiązana.

Dyskografia

edytuj
Albumy
Tytuł Dane dot. albumu Pozycja na liście Certyfikat
USA
[6] 		UK
[7]
Truth
  • Data: sierpień 1968[1]
  • Wydawca: Epic Records
 15 –
Beck-Ola
  • Data: czerwiec 1969[2]
  • Wydawca: Epic Records
 15 39
  • USA: złota płyta[8]
Rough and Ready
  • Data: październik 1971[3]
  • Wydawca: Epic Records
 46 —
Jeff Beck Group
  • Data: kwiecień 1972[4]
  • Wydawca: Epic Records
 19 —
  • USA: złota płyta[8]
"—" album nie był notowany.
Single
Tytuł Rok Pozycja na liście Album
UK
[7]
"Hi Ho Silver Lining" / "Beck’s Bolero" 1967 14 Truth
"Tallyman" / "Rock My Plimsoul" 30
"Love Is Blue (L'amour est bleu)" / "I've Been Drinking" 1968 23 —
"Goo Goo Barabajagal (Love Is Hot)" (oraz Donovan)[9] 1969 12 —
"Plynth (Water Down The Drain)"[10] — Beck-Ola
"Jailhouse Rock"[11] –
"I've Been Drinking"[12] 1972 27 —
"Got The Feeling"[13] – Rough And Ready
"Going Down"[14] – Jeff Beck Group
"Hi Ho Silver Lining" / "Beck’s Bolero" / "Rock My Plimsoul" 17 —
"—" singel nie był notowany.

Przypisy

edytuj
  1. ↑ a b c d e f g h Bruce Eder: Jeff Beck Truth review. allmusic.com. [dostęp 2016-04-14]. (ang.).
  2. ↑ a b c d e f g William Ruhlmann: Jeff Beck Beck-Ola review. allmusic.com. [dostęp 2016-04-14]. (ang.).
  3. ↑ a b c d e f Stephen Thomas Erlewine: Jeff Beck Group / Jeff Beck Rough and Ready review. allmusic.com. [dostęp 2016-04-14]. (ang.).
  4. ↑ a b c d e f g Rovi Staff: Jeff Beck Group / Jeff Beck Jeff Beck Group review. allmusic.com. [dostęp 2016-04-14]. (ang.).
  5. ↑ Michael Ray: Disco, Punk, New Wave, Heavy Metal, and More: Music in the 1970s and 1980s. Britannica Educational Publishing, 2012, s. 39. ISBN 978-1-61530-912-2.
  6. ↑ Jeff Beck Billboard Chart History. allmusic.com. [dostęp 2016-04-14]. (ang.).
    Jeff Beck Billboard Chart History. billboard.com. [dostęp 2016-04-14]. (ang.).
  7. ↑ a b Jeff Beck UK Chart History. officialcharts.com. [dostęp 2016-04-14]. (ang.).
  8. ↑ a b c RIAA: Jeff Beck. riaa.com. [dostęp 2016-04-14]. (ang.).
  9. ↑ Donovan & Jeff Beck Group – Goo Goo Barabajagal (Love Is Hot). discogs.com. [dostęp 2016-04-14]. (ang.).
  10. ↑ Jeff Beck Group – Plynth (Water Down The Drain). discogs.com. [dostęp 2016-04-14]. (ang.).
  11. ↑ Jeff Beck Group – Jailhouse Rock. discogs.com. [dostęp 2016-04-14]. (ang.).
  12. ↑ The Jeff Beck Group* – I've Been Drinking. discogs.com. [dostęp 2016-04-14]. (ang.).
  13. ↑ Jeff Beck Group – Got The Feeling. discogs.com. [dostęp 2016-04-14]. (ang.).
  14. ↑ Jeff Beck Group – Going Down. discogs.com. [dostęp 2016-04-14]. (ang.).
Źródło: „https://pl.wiki.x.io/w/index.php?title=The_Jeff_Beck_Group&oldid=75224781”