Teresa Nowak
Teresa Nowak, nazwisko panieńskie Gierczak, następnie Nikitin (ur. 29 kwietnia 1942 w Piotrkowie Trybunalskim[1], zm. 10 października 2024 w Sztokholmie[2][3][4]) – polska lekkoatletka płotkarka, dwukrotna medalistka mistrzostw Europy, finalistka igrzysk olimpijskich w 1972 w Monachium.
Data i miejsce urodzenia |
29 kwietnia 1942 | ||||||||||||||||||
---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|
Data i miejsce śmierci |
10 października 2024 | ||||||||||||||||||
Wzrost |
172 cm | ||||||||||||||||||
Informacje klubowe | |||||||||||||||||||
Klub |
Concordia Piotrków Trybunalski (1958–1960) | ||||||||||||||||||
Dorobek medalowy | |||||||||||||||||||
|
Życiorys
edytujSpecjalizowała się w biegu na 80 metrów przez płotki i biegu na 100 metrów przez płotki.
Zdobyła brązowy medal w biegu na 100 metrów przez płotki na mistrzostwach Europy w 1969 w Atenach (wyprzedziły ją tylko reprezentantki Niemieckiej Republiki Demokratycznej Karin Balzer i Bärbel Podeswa)[5]. Zajęła 4. miejsce w biegu na 60 metrów przez płotki na halowych mistrzostwach Europy w 1970 w Wiedniu[6]. Zajęła 6. miejsce w biegu na 100 metrów przez płotki na mistrzostwach Europy w 1971 w Helsinkach[7]. Odpadła w półfinale biegu na 50 metrów przez płotki na halowych mistrzostwach Europy w 1972 w Grenoble[8].
Zajęła 5. miejsce w finale biegu na 100 metrów przez płotki na igrzyskach olimpijskich w 1972 w Monachium, najlepsze z polskich zawodniczek (Danuta Straszyńska zajęła 6. miejsce, a Grażyna Rabsztyn 8. miejsce)[1]. Zdobyła brązowy medal; w biegu na 60 metrów przez płotki na halowych mistrzostwach Europy w 1973 w Rotterdamie, przegrywając jedynie z reprezentantką NRD Annelie Ehrhardt i Rumunką Valerią Bufanu. Na kolejnych halowych mistrzostwach Europy w 1974 w Göteborgu nie ukończyła biegu finałowego na tym dystansie[9].
Zdobyła brązowy medal w biegu na 100 metrów przez płotki na mistrzostwach Europy w 1974 w Rzymie, za zawodniczkami reprezentującymi NRD Annelie Ehrhardt i Anenrose Krumpholz[10]. Odpadła w eliminacjach biegu na 60 metrów przez płotki na halowych mistrzostwach Europy w 1975 w Katowicach, a na halowych mistrzostwach Europy w 1976 w Monachium zajęła 5. miejsce w tej konkurencji[11].
Czterokrotnie zdobywała mistrzostwo Polski: w biegu na 80 metrów przez płotki i w sztafecie 4 × 100 metrów w 1967 oraz w biegu na 100 metrów przez plotki w 1969 i 1974. Była również wicemistrzynią Polski w biegu na 100 metrów przez płotki w 1970, 1971, 1972, 1973 i 1975 oraz brązową medalistką w biegu na 80 metrów przez płotki w 1965[12]. W hali była wicemistrzynią Polski w biegu na 60 metrów przez płotki w 1973 i 1974 oraz brązową medalistką w 1975 i 1976[13].
Jedenaście razy poprawiała lub wyrównywała rekordy Polski na 80 i 100 metrów przez płotki od wyniku 13,8 s (17 maja 1970 w Rzymie) do czasu 12,5 s (22 czerwca 1974 w Warszawie)[14].
Rekordy życiowe[15]:
- Bieg na 100 metrów – 11,8 s (5 sierpnia 1971, Warszawa)
- Bieg na 200 metrów – 24,3 s (23 czerwca 1971, Warszawa)
- Bieg na 80 metrów przez płotki – 10,6 s (2 czerwca 1967, Warszawa)
- Bieg na 100 metrów przez płotki – 12,5 s (22 czerwca 1974, Warszawa) i 12,91 s (7 września 1974, Rzym),
Była zawodniczką Concordii Piotrków Trybunalski, Startu Łódź i Gwardii Warszawa. Jej trenerem i pierwszym mężem był Sławomir Nowak[15].
W 1977 poślubiła lekkoatletę Lecha Nikitina, z którym od 1978 mieszkała w Szwecji. Ich syn, Thomas Nikitin był reprezentantem Szwecji w lekkoatletyce[16].
Przypisy
edytuj- ↑ a b Teresa Nowak [online], olympedia.org [dostęp 2021-05-08] (ang.).
- ↑ Teresa Nikitin in memoriam
- ↑ Nie żyje Teresa Nowak (Nikitin)
- ↑ Maciej Petruczenko Niespełnione marzenie Teresy Nowak. Nie żyje wybitna biegaczka i trenerka
- ↑ Berlin 2018 Leichtathletik – EM Statistics Handbook [online], European Athletics, s. 535 [dostęp 2021-05-08] [zarchiwizowane z adresu 2019-09-14] (ang.).
- ↑ European Athletics Indoor Championships – Glasgow 2019, Statistics Handbook [online], European Athletics, s. 417 [dostęp 2021-05-08] [zarchiwizowane z adresu 2020-11-03] (ang.).
- ↑ Berlin 2018 Leichtathletik – EM Statistics Handbook [online], European Athletics, s. 543 [dostęp 2021-05-08] [zarchiwizowane z adresu 2019-09-14] (ang.).
- ↑ European Athletics Indoor Championships – Glasgow 2019, Statistics Handbook [online], European Athletics, s. 427 [dostęp 2021-05-08] [zarchiwizowane z adresu 2020-11-03] (ang.).
- ↑ European Athletics Indoor Championships – Glasgow 2019, Statistics Handbook [online], European Athletics, s. 432–433, 437 [dostęp 2021-05-08] [zarchiwizowane z adresu 2020-11-03] (ang.).
- ↑ Berlin 2018 Leichtathletik – EM Statistics Handbook [online], European Athletics, s. 551 [dostęp 2021-05-08] [zarchiwizowane z adresu 2019-09-14] (ang.).
- ↑ European Athletics Indoor Championships – Glasgow 2019, Statistics Handbook [online], European Athletics, s. 442, 446 [dostęp 2021-05-08] [zarchiwizowane z adresu 2020-11-03] (ang.).
- ↑ Henryk Kurzyński, Leszek Luftman, Janusz Rozum, Maciej Rychwalski, Andrzej Socha: Historia finałów lekkoatletycznych mistrzostw Polski 1922-2011. Konkurencje kobiece. Bydgoszcz: Komisja Statystyczna PZLA, 2011, s. 125–127 i 290. ISBN 978-83-934369-0-3.
- ↑ Daniel Grinberg, Zbigniew Jonik, Henryk Kurzyński, Leszek Luftman, Stefan Pietkiewicz, Janusz Rozum, Maciej Rychwalski, Andrzej Socha, Włodzimierz Szymański: Historia polskiej lekkoatletyki halowej 1924-2014. Warszawa, Sopot: Komisja Statystyczna PZLA, 2014, s. 109–110. ISBN 978-83-64544-00-2.
- ↑ Janusz Waśko, John Brant, Györgyi Csiki, Andrzej Socha: Golden Century of IAAF Records. National Records Evolution 1912-2012. Zamość: 2013, s. 267. ISBN 978-83-62033-30-0. (ang.).
- ↑ a b Teresa Nowak-Nikitin [online], olimpijski.pl [dostęp 2021-05-08] (pol.).
- ↑ Nowak: Uczuciowy konflikt na ME w lekkoatletyce
Linki zewnętrzne
edytuj- Teresa Nowak-Nikitin. olimpijski.pl. [dostęp 2021-05-08]. (pol.).