Teodor Kajetan Szydłowski
Teodor Kajetan Szydłowski herbu Lubicz (ur. około 1714, zm. 1792) – kasztelan mazowiecki w latach 1768–1779, chorąży ziemi warszawskiej, wojewoda płocki w latach 1779–1791, rotmistrz Kawalerii Narodowej w latach 1783–1786, sędzia grodzki warszawski w 1764 roku, właściciel miasta Praga (dziś Warszawa).
| |
 Lubicz | |
| Rodzina | |
|---|---|
| Data urodzenia |
ok. 1714 |
| Data śmierci | |
| Dzieci | |
| Odznaczenia | |
 
| |
Życiorys
edytujOjciec Marianny Szymanowskiej, pierwszej żony Dyzmy Szymanowskiego, szambelana króla Augusta III[1], Ewy, matki Moniki Sobolewskiej i Marianny Gutakowskiej, Józefy Kickiej, żony Onufrego Kickiego (babki Natalii Kickiej) oraz Elżbiety z Szydłowskich Grabowskiej, kochanki króla Stanisława Augusta Poniatowskiego.
Poseł na sejm 1762 roku z ziemi nurskiej[2]. Konsyliarz konfederacji Czartoryskich w 1764 roku[3], poseł na sejm konwokacyjny (1764) z ziemi warszawskiej[4]. Poseł na sejm elekcyjny 1764 roku z ziemi warszawskiej[5]. Był elektorem Stanisława Augusta Poniatowskiego w 1764 roku z ziemi warszawskiej[6], jako deputat od Rzeczypospolitej podpisał jego pacta conventa[7]. W 1764 roku na sejmie koronacyjnym wyznaczony do komisji do compositio inter status[8].
Poseł na sejm 1766 roku z ziemi warszawskiej[9]. Marszałek ziemi warszawskiej w konfederacji radomskiej[10] W 1767 roku jako poseł na Sejm Repninowski, wszedł w skład delegacji, wyłonionej pod naciskiem posła rosyjskiego Nikołaja Repnina, powołanej w celu określenia ustroju Rzeczypospolitej[11].
Na Sejmie Rozbiorowym 1773-1775 wszedł w skład delegacji wyłonionej pod naciskiem dyplomatów trzech państw rozbiorczych, mającej przeprowadzić rozbiór[12]. 18 września 1773 roku podpisał traktaty cesji przez Rzeczpospolitą Obojga Narodów ziem zagarniętych przez Rosję, Prusy i Austrię w I rozbiorze Polski[13]. Członek konfederacji Andrzeja Mokronowskiego w 1776 roku[14].
Na sejmie 1780 roku został konsyliarzem Rady Nieustającej[15]. Członek Departamentu Policji Cudzoziemskich Rady Nieustającej w 1783 roku[16].
Był członkiem konfederacji Sejmu Czteroletniego w 1788 roku[17]. Członek Komisji Wojskowej Obojga Narodów w 1788 roku[18].
W 1780 odznaczony Orderem Orła Białego, w 1766 roku został kawalerem Orderu Świętego Stanisława[19].
Przypisy
edytuj- ↑ Polski Słownik Biograficzny, "Dyzma Szymanowski, h. Jezierza (ok.1719-1784)", Andrzej Haratym i Michał Korwin-Szymanowski,Tom L/1. zeszyt 204, Warszawa-Kraków. Polska Akademia Nauk, 2014, ISBN 978-83-63352-36-3. s. 53-55
- ↑ Dyaryusz Seymu Ordynaryinego Warszawskiego, w Roku, 1762, s. 19.
- ↑ Konfederacya Generalna Koronna Po doszłym Seymie Convocationis Zaczęta w Warszawie Dnia 23. Czerwca Roku Pańskiego 1764. Ręką J. O. Xcia Jmci Prymasa Korony Polskiey [...] Stwierdzona, s. 5.
- ↑ Volumina Legum, t. VII, Petersburg 1860, s. 93.
- ↑ Volumina Legum, t. VII, Petersburg 1860, s. 102.
- ↑ Akt elekcyi Roku Tysiąć Siedemset Sześćdziesiątego Czwartego, Miesiąca Sierpnia, Dnia dwudziestego siódmego, s. 92.
- ↑ Akt elekcyi Roku Tysiąć Siedemset Sześćdziesiątego Czwartego, Miesiąca Sierpnia, Dnia dwudziestego siódmego, s. 21.
- ↑ Volumina Legum, t. VII, Petersburg 1850, s. 150.
- ↑ Rozalia Kosińska, Sejmiki poselskie 1766 roku, w: Kwartalnik Historyczny, 2019, T. 125, nr 4, s. 882.
- ↑ Szczęsny Morawski, Materyały do konfederacyi barskiej r. 1767-1768: z niedrukowanych dotąd i nieznanych rękopisów Lwów 1851, s.29.
- ↑ Aleksander Kraushar, Książę Repnin i Polska, Warszawa 1900 t. II , s. 318.
- ↑ Ryszard Chojecki, Patriotyczna opozycja na sejmie 1773 r., w: Kwartalnik Historyczny, LXXIX, nr 3, 1972, s. 545-562.
- ↑ Volumina Legum t. VIII, Petersburg 1860, s. 20-48.
- ↑ Volumina Legum, t. VIII, Petersburg 1860, s. 528.
- ↑ Volumina Legum, t. VIII, Petersburg 1860, s. 582.
- ↑ Kolęda warszawska na rok przybyszowy 1783, Warszawa 1783, [b.n.s]
- ↑ Volumina Legum, t. IX, Kraków 1889, s. 470.
- ↑ Tadeusz Korzon, Wewnętrzne dzieje Polski za Stanisława Augusta, 1764-1794. Badania historyczne ze stanowiska ekonomicznego i administracyjnego, t. V, 1897, s. 31.
- ↑ Kawalerowie i statuty Orderu Orła Białego 1705-2008, 2008, s. 224.
Bibliografia
edytuj- Andrzej Sikorski: Szydłowski Teodor. W: Polski Słownik Biograficzny. T. 49. Warszawa – Kraków: Instytut Historii PAN im. Tadeusza Manteuffla, 2014, s. 618–623. ISBN 978-83-63352-26-4.