Teodor Eichenwald
Teodor Eichenwald (ur. ok. 1880 r. we Włocławku (?), zm. 5 października 1904 r. w Bernie) – polski taternik, student geologii. Studiował w Warszawie, a następnie w szwajcarskim Bernie.
| Data i miejsce urodzenia |
ok. 1880 r. |
|---|---|
| Data i miejsce śmierci | |
| Przyczyna śmierci |
samobójstwo |
| Zawód, zajęcie |
taternik |
W 1902 r. wraz z Ferdynandem Rabowskim (swoim szwagrem), Janem Bachledą Tajbrem i Wojciechem Tylką Suleją wziął udział w pierwszej kilkudniowej wyprawie graniowej w Tatrach od Salatyńskiego Wierchu na Cubrynę. Dokonał wtedy również:
- pierwszego wejścia na Cubrynkę,
- drugiego wejścia na Batyżowiecki Szczyt,
- drugiego wejścia granią od Polskiego Grzebienia na Staroleśny Szczyt.
Wyprawa zajęła 11 dni i została opisana przez Eichenwalda w „Przeglądzie Zakopiańskim” (1902) pod błędnym tytułem Orlą Pyrcią (por. Orla Perć). Był to dobrze napisany opis przejścia taternickiego, pierwszy od czasu Jana Gwalberta Pawlikowskiego[1].
Rok później Teodor Eichenwald doznał ciężkiego wypadku na zaśnieżonym stoku podczas wyprawy w Alpach, w której towarzyszył mu Rabowski. W 1904 r. popełnił samobójstwo.
Przypisy
edytuj- ↑ Bolesław Chwaściński: Z dziejów taternictwa. O górach i ludziach. Warszawa: Sport i Turystyka, 1988, s. 85. ISBN 83-217-2463-9.
Bibliografia
edytuj- Zofia Radwańska-Paryska, Witold Henryk Paryski: Wielka encyklopedia tatrzańska. Poronin: Wydawnictwo Górskie, 2004, s. 247. ISBN 83-7104-009-1.