Wikipedia

Tenacious D

Zobacz też: inne znaczenia.

Tenacious D (znani jako „The D”) – amerykański zespół rockowy, założony przez muzyków/aktorów Kyle’a Gassa i Jacka Blacka. Ich styl łączy rock z innymi stylami muzycznymi takimi jak folk metal, comedy rock i country rock.

Tenacious D
Ilustracja
Tenacious D (2016)
Rok założenia

1994

Pochodzenie

Los Angeles

Gatunek

hard rock[1], heavy metal[1], comedy rock[1]

Wydawnictwo

Epic Records, Columbia Records

Powiązania

Trainwreck

Multimedia w Wikimedia Commons
Strona internetowa

Historia

edytuj
Ta sekcja od 2021-05 wymaga zweryfikowania podanych informacji.
Należy podać wiarygodne źródła w formie przypisów bibliograficznych.
Część lub nawet wszystkie informacje w sekcji mogą być nieprawdziwe. Jako pozbawione źródeł mogą zostać zakwestionowane i usunięte.
Sprawdź w źródłach: Encyklopedia PWN • Google Books • Google Scholar • Federacja Bibliotek Cyfrowych • BazHum • BazTech • RCIN • Internet Archive (texts / inlibrary)
Dokładniejsze informacje o tym, co należy poprawić, być może znajdują się w dyskusji tej sekcji.
Po wyeliminowaniu niedoskonałości należy usunąć szablon {{Dopracować}} z tej sekcji.
 
Jack Black (2016)

Początki

edytuj

Jack Black spotkał 24-letniego Kyle’a Gassa, kiedy miał 16 lat w Los Angeles w roku 1986, kiedy byli członkami grupy teatralnej „The Actors' Gang”. Black i Gass nie mogli siebie znieść, ale z biegiem czasu rozpracowali swoje różnice. Później Gass nauczył Blacka gry na gitarze i założyli zespół. Od kiedy obydwaj potrafili śpiewać i grać na gitarze, Black stał się głównym wokalistą a Gass głównym gitarzystą. Nazwa zespołu jest zaczerpnięta ze słów komentatora sportowego Marva Alberta, „tenacious d.”, czyli „zacięta o.” (obrona), termin określający agresywne krycie w koszykówce.

Seriale telewizyjne (1997–2000)

edytuj

W 1997 HBO wypuściło dwa epizody Tenacious D w telewizji. Następne 4 epizody nie były publikowane aż do 1999 roku. Program był o trudnych początkach zespołu starającego się wejść na rynek muzyczny. Sześć odcinków zawierało utwory, które później zostały nagrane ponownie, stając się częścią pierwszego albumu, a także utwory, które nie zostały opublikowane do dzisiejszego dnia. Nazwy poszczególnych odcinków: The Search for Inspirado, Angel in Disguise, Death of the Dream, The Greatest Song in the World, The Fan i Road Gig.

Pierwszy album (2001–2003)

edytuj
 
Kyle Gass (2016)

Tenacious D wydało Tenacious D (#38 w Wielkiej Brytanii), w 2001. Do pierwszego albumu poprosili o pomoc głównego wokalistę zespołu Foo Fighters – Dave’a Grohla do gry na perkusji, klawiszowca Page’a McConnella z Phish, gitarzystę Warrena Fitzgeralda z The Vandals, i basistę Steve’a McDonalda. The Dust Brothers wyprodukowali album. Większość utworów bazuje na mało popularnym serialu emitowanym w telewizji HBO.

Kilka utworów z tego albumu jest skitami, w których Jack i Kyle przechodzą pewnego rodzaju kreatywny proces albo przedstawiają argumenty, które prowadzą do następnej piosenki. Większość skitów zostało zaczerpniętych z ich show, zawierają więc unikatowy absurdalny humor.

Pierwszym singlem z tego albumu był „Wonderboy”, który stał się popularny w rockowych stacjach radiowych, zaś drugim była reklamująca zespół piosenka „Tribute”, stanowiąca hołd dla „najlepszej piosenki na świecie”.

Dwa następne single zostały wypuszczone w późniejszym okresie; jeden do utworu „Dio”, który był swoistym pokłonem dla Ronniego Jamesa Dio. W utworze zawarta była prośba zwrócona w kierunku Dio, aby przestał grać rocka i pozwolił zająć jego miejsce na szczycie. Dio bardzo polubił piosenkę i pozwolił zagrać Blackowi i Gassowi w jego teledysku „Push”. Ostatnim singlem było „Fuck Her Gently”, którego teledysk był w całości animowany przez Spümcø ze studia Ren and Stimpy.

W 2003, wydali DVD zatytułowaną The Complete Masterworks, która zawierała całą serię ich serialu TV, krótkie filmiki i koncert na żywo z londyńskiego Brixton Academy (nagrany 3 listopada 2002).

Film i drugi album (2004–2006)

edytuj
 
John Konesky (2016)

W czerwcu 2004 roku, zespół zaczął pracować nad filmem pod tytułem Tenacious D in: The Pick of Destiny. Nagrywanie filmu zaczęło się w kwietniu 2005. Reżyserem jest Liam Lynch, który był także reżyserem teledysku „Tribute”. W maju 2005 rozpoczął nagrywać utwory do ścieżki dźwiękowej do filmu, która była zarazem drugim albumem zespołu. Film pokazuje fikcyjne początki zespołu i ich wspinanie się na szczyt. Premiera odbyła się 22 listopada 2006. Ścieżka dźwiękowa została wydana 14 listopada. Na płycie gościnnie wystąpili Ronnie James Dio oraz Meat Loaf, obaj w utworze „Kickapoo”. Meat Loaf wcielił się w ojca młodego Jacka Blacka, Dio zaś w siebie samego. W filmie wystąpił również Dave Grohl, grając rolę diabła.

Rize of the Fenix (2012)

edytuj

Kolejny album Tenacious D – Rize of the Fenix ukazał się 15 maja 2012 roku, jednak już przed premierą został opublikowany w całości na oficjalnej stronie zespołu. W nagraniu po raz kolejny pomógł Dave Grohl z Foo Fighters (perkusja), a także John Spiker (gitara basowa, klawisze) i John Konesky (gitara elektryczna).

Muzycy

edytuj

Pozostałe informacje

edytuj
Ta sekcja od 2021-05 wymaga zweryfikowania podanych informacji.
Należy podać wiarygodne źródła w formie przypisów bibliograficznych.
Część lub nawet wszystkie informacje w sekcji mogą być nieprawdziwe. Jako pozbawione źródeł mogą zostać zakwestionowane i usunięte.
Sprawdź w źródłach: Encyklopedia PWN • Google Books • Google Scholar • Federacja Bibliotek Cyfrowych • BazHum • BazTech • RCIN • Internet Archive (texts / inlibrary)
Dokładniejsze informacje o tym, co należy poprawić, być może znajdują się w dyskusji tej sekcji.
Po wyeliminowaniu niedoskonałości należy usunąć szablon {{Dopracować}} z tej sekcji.
 
Scott Seiver (2016)

Filmy

edytuj

Pierwsze pojawienie się Blacka i Gassa grających razem odbyło się w filmie Bio-Dome (1996), następnie razem pojawili się w Telemaniak (1996), Saving Silverman oraz Shallow Hal, obu wypuszczonych w 2001. W filmie Bongwater (1997) Jack Black odgrywał postać Devlina, grającego Jesus Ranch, który został później wykorzystany do jednego odcinka serialu Tenacious D. W 2005 roku zagrali w filmie Tenacious D: The Pick of Destiny, a w 2009 zagrali razem w komedii Rok pierwszy (Year One), w której jednak Gass gra tylko epizodyczną rolę.

Inne zespoły

edytuj

Kyle Gass gra na gitarze i jest wokalistą zespołu Trainwreck, w którym występuje pod pseudonimem „Klip Calhoun”. Członkiem tego zespołu jest także JR Reed (Lee), którego można było zobaczyć w jednym z odcinków serialu Tenacious D. Reed tworzy pod pseudonimem „Darryl Donald”.

Duet Black i Gass pojawia się również w teledyskach innych zespołów muzycznych, takich jak: „Push” zespołu Dio oraz „Learn to Fly” i „Low” zespołu Foo Fighters.

Dyskografia

edytuj
Albumy studyjne
Tytuł Dane dot. albumu Pozycja na liście Certyfikat
USA
[2] 		CAN
[2] 		GER
[3] 		CHE
[4] 		AUT
[5] 		AUS
[6] 		NZL
[7] 		UK
[8]
Tenacious D
  • Data: 25 września 2001[9]
  • Wydawca: Epic Records
 33 – 96 91 – 13 11 38
  • USA: platynowa płyta[10]
The Pick of Destiny
  • Data: 14 listopada 2006[11]
  • Wydawca: Epic Records
 8 – 47 81 64 35 – 10
Rize of the Fenix
  • Data: 14 maja 2012[12]
  • Wydawca: Columbia Records
 4 7 5 4 2 6 42 2
„–” oznacza, że album nie był notowany.
Single
Tytuł Rok Pozycja na liście Album
UK
[8] 		AUS
[13] 		NZL
[14]
„Wonderboy” 2002 34 48 – Tenacious D
„Tribute” 84 4 9
„POD” 2006 24 – – The Pick of Destiny
„–” oznacza, że singel nie był notowany.
Albumy wideo
Tytuł Dane dot. albumu Certyfikat
The Complete Masterworks
  • Data: 19 listopada 2002[15]
  • Wydawca: Epic Music Video
  • USA: 6x platynowa płyta[10]
The Complete Masterworks 2
  • Data: 28 października 2008[16]
  • Wydawca: Epic Music Video
Albumy koncertowe
Tytuł Dane dot. albumu
Live
  • Data: 25 listopada 2015[17]
  • Wydawca: Columbia Records

Nagrody i wyróżnienia

edytuj
Rok Kategoria Tytułem Nagroda Nota Przypis
2012 Service To Rock Tenacious D Kerrang! Awards Laur [18]
2013 Comeback of the Year Revolver Golden Gods Awards Laur [19]
2015 Best Hard Rock/Metal Performance „The Last in Line” Nagroda Grammy Laur [20]

Przypisy

edytuj
  1. ↑ a b c Heather Phares: Tenacious D Biography. AllMusic. [dostęp 2016-07-03]. (ang.).
  2. ↑ a b Tenacious D Billboard Chart History. Billboard. [dostęp 2016-10-31]. (ang.).
  3. ↑ Tenacious D/Longplay-Chartverfolgung. Musicline.de. [dostęp 2016-10-31]. [zarchiwizowane z tego adresu (2014-11-05)]. (niem.).
  4. ↑ Tenacious D/Longplay-Chartverfolgung. Hitparade.ch. [dostęp 2016-10-31]. (niem.).
  5. ↑ Tenacious D/Longplay-Chartverfolgung. Austrian Charts. [dostęp 2016-10-31]. (niem.).
  6. ↑ Tenacious D Australian Albums Chart. Australian Charts. [dostęp 2016-10-31]. (ang.).
  7. ↑ Tenacious D New Zealand Albums Chart. Charts. [dostęp 2016-10-31]. (ang.).
  8. ↑ a b Tenacious D UK Chart History. Official Charts. [dostęp 2016-10-31]. (ang.).
  9. ↑ Stephen Thomas Erlewine: Tenacious D Tenacious D review. AllMusic. [dostęp 2016-10-31]. (ang.).
  10. ↑ a b RIAA: Tenacious D. RIAA. [dostęp 2016-10-31]. (ang.).
  11. ↑ Stephen Thomas Erlewine: Tenacious D The Pick of Destiny review. AllMusic. [dostęp 2016-10-31]. (ang.).
  12. ↑ Stephen Thomas Erlewine: Tenacious D Rize of the Fenix review. AllMusic. [dostęp 2016-10-31]. (ang.).
  13. ↑ Tenacious D Australian Singles Chart. Australian Charts. [dostęp 2016-10-31]. (ang.).
  14. ↑ Tenacious D New Zealand Singles Chart. Charts. [dostęp 2016-10-31]. (ang.).
  15. ↑ Tenacious D – The Complete Master Works. Discogs. [dostęp 2016-10-31]. (ang.).
  16. ↑ The Complete Masterworks 2. AllMusic. [dostęp 2016-10-31]. (ang.).
  17. ↑ Tenacious D – Live. Discogs. [dostęp 2016-10-31]. (ang.).
  18. ↑ Chad Childers: 2012 Kerrang! Awards Winners. Loudwire.com. [dostęp 2016-01-29]. (ang.).
  19. ↑ Robert Pasbani: REVOLVER GOLDEN GODS Awards 2013: Winners And Performance Highlights. Metalinjection.net. [dostęp 2015-08-15]. (ang.).
  20. ↑ TENACIOUS D Wins 'Best Hard Rock/Metal Performance’ GRAMMY Award. Blabbermouth.net. [dostęp 2016-10-15]. (ang.).

Linki zewnętrzne

edytuj
Źródło: „https://pl.wiki.x.io/w/index.php?title=Tenacious_D&oldid=74126341”