Teksańska masakra piłą mechaniczną: Następne pokolenie

To jest najnowsza wersja przejrzana, która została oznaczona 27 lis 2023. Od tego czasu wykonano 1 zmianę, która oczekuje na przejrzenie.

Teksańska masakra piłą mechaniczną: Następne pokolenie (ang. The Return of the Texas Chainsaw Massacre[a]) – amerykański horror w reżyserii Kima Henkela z 1994 roku. Kolejna część filmów z cyklu filmów o rodzinie kanibali z Teksasu.

Teksańska masakra piłą mechaniczną: Następne pokolenie
The Return of the Texas Chainsaw Massacre
Gatunek

horror
czarna komedia

Data premiery

7 października 1994

Kraj produkcji

Stany Zjednoczone

Język

angielski

Czas trwania

95 minut (wersja oryginalna)
86 minut (wersja dystrybuowana)

Reżyseria

Kim Henkel

Scenariusz

Kim Henkel

Główne role

Renée Zellweger
Matthew McConaughey
Robert Jacks
Tonie Perensky

Muzyka

Robert Jacks
Wayne Bell

Zdjęcia

Levie Isaacks

Scenografia

Ann Yzuel
Deborah Pastor

Kostiumy

Kari Perkins

Montaż

Sandra Adair

Produkcja

Kim Henkel
Robert Kuhn

Wytwórnia

Ultra Muchos, Inc.
River City Films

Dystrybucja

Cinépix Film Properties
ITI Home Video (Polska)[1]

Budżet

600 000 USD

Poprzednik

Teksańska masakra piłą mechaniczną III (1990)

Nagrody
1998: nominacja do Saturn Award

Reżyserem czwartej odsłony Teksańskiej masakry piłą mechaniczną został Kim Henkel, współscenarzysta pierwowzoru. Film łączy w sobie elementy horrorowego slashera oraz absurdalnej czarnej komedii.

Intencje wobec filmu były różnorodne. Pierwotnie planowano zrealizowanie go jako pierwszego oficjalnego sequela Teksańskiej masakry piłą mechaniczną. Miał on być również remakiem oryginału.

Obsada

edytuj

Fabuła

edytuj

Dwie pary nastolatków – Barry i Heather oraz Sean i Jenny, wracają z nieudanego balu maturalnego. By skrócić sobie drogę do domu, wybierają objazd przez las. Dochodzi do wypadku, którego ofiarą pada niewinny młody mężczyzna. Przyjaciele rozdzielają się – Sean pozostaje przy stuningowanym wozie, podczas gdy reszta wybiera się na poszukiwanie pomocy. Heather, Barry i Jenny trafiają do biura ubezpieczeniowego tyleż sympatycznej, co ekscentrycznej Darli, która udziela im pomocy, tymczasem Sean zostaje zamordowany przez Vilmera, mieszkającego w okolicach psychopatę.

Vilmer jest członkiem kanibalistycznej rodziny Sawyerów. Na własne nieszczęście, Barry i Heather znajdują drogę do ich domu. Jenny także nie udaje się uniknąć konfrontacji z Sawyerami – dziewczyna zostaje zaatakowana przez uzbrojonego w piłę mechaniczną Leatherface’a, a podczas ucieczki trafia ponownie do Darli. Ta również okazuje się być członkinią szalonego rodu.

Wydanie

edytuj

Film posiada skomplikowaną i burzliwą historię realizacji. Nie od razu pewne było, czy Następne pokolenie ma kontynuować wątek przedstawiony w trzeciej odsłonie serii o Leatherface’u. Planowano realizację tegoż projektu pod postacią remake’u oryginału (według niektórych opinii, jest to jego „quasi-remake”), choć miał on też – nad czym poważnie się zastanawiano – pełnić funkcję pierwszego oficjalnego sequela pierwowzoru; początkowy pomysł scenariusza filmu Henkela zakładał bowiem kontynuowanie wątku postaci Sally Hardesty i stworzenia prawdziwego sequela Teksańskiej masakry piłą mechaniczną z 1974 roku[2]. Nim zadecydowano, że film ten przybierze formę tak specyficznego sequela, niemalże wariacji na temat oryginału Tobe’a Hoopera, kłopoty stwarzał dobór odpowiedniego tytułu, a gdy projekt już powstał – problemem był ostateczny montaż oraz cenzura. Z nad wyraz surową restrykcją film spotkał się w Szwecji, Niemczech i Irlandii, gdzie jego kinowa premiera została zabroniona, a dystrybucji na kasetach VHS dopuściły się jedynie poszczególne sklepy. Z fińskiego, 82-minutowego wydania domowego filmu wycięto większość brutalnych scen – łącznie piętnaście minut; podobny los spotkał brytyjskie wydanie.

Odbiór

edytuj

Reakcje na temat filmu bywały skrajnie różne. Amerykański krytyk filmowy Joe Bob Briggs odebrał projekt jako „przerażający do szpiku kości”, różny od dwóch poprzednich części, i określił Następne pokolenie jako „najlepszy horror lat dziewięćdziesiątych”. Z kolei znawca horrorów, John Fallon, dziennikarz Arrow in the Head, uznał film za próżny, bezczelnie czerpiący z oryginału. Prawdą jest, iż liczne sceny z filmu, według zamysłu reżysera, miały nawiązywać do hooperowskiego oryginału.[potrzebny przypis]

  1. Podczas wznowienia w 1997 roku otrzymał tytuł The Texas Chainsaw Massacre: Next Generation.

Przypisy

edytuj

Linki zewnętrzne

edytuj