Tega (rodzaj)
Tega – wymarły rodzaj owadów z rzędu muchówek i rodziny Anisopodidae, jedyny z monotypowej podrodziny Teginae. Obejmuje dwa opisane gatunki. Żyły w jurze na terenie współczesnej Azji Środkowej.
| Tega | |
| Blagoderov, Krzeminska et Krzeminski, 1993 | |
| Okres istnienia: kelowej–tyton | |
| Systematyka | |
| Domena | |
|---|---|
| Królestwo | |
| Typ | |
| Gromada | |
| Rząd | |
| Podrząd | |
| Infrarząd | |
| Nadrodzina | |
| Rodzina | |
| Podrodzina |
Teginae |
| Rodzaj |
Tega |
| Typ nomenklatoryczny | |
|
Tega karatavica Blagoderov, Krzeminska et Krzeminski, 1993 | |
Taksonomia
edytujRodzaj ten wprowadzony został w 1993 roku przez Władimira Błagoderowa, Ewę Krzemińską i Wiesława Krzemińskiego na łamach Acta Zoologica Cracoviensia. W tej samej publikacji opisano także oba jego gatunki[1]:
- Tega karatavica Blagoderov, Krzeminska et Krzeminski, 1993
- Tega penna Blagoderov, Krzeminska et Krzeminski, 1993
Gatunkiem typowym wyznaczono T. karatavica. Jego opisu dokonano na podstawie skamieniałości znalezionej w Formacji Karabastau na stanowisku Karatau-Michajłowka we wsi Ałlije w obwodzie turkiestańskim na południu Kazachstanu. Datuje się ją na kelowej lub oksford w jurze środkowej[1][2]. T. penna opisany został natomiast na podstawie skamieniałości znalezionej w Formacji Sharteg na terenie ajmaku gobijsko-ałtajskiego w Mongolii i datowanej na tyton[1].
Rodzaj ten początkowo umieszczony został w rodzinie Cramptonomyiidae[1]. W 2012 roku Elena Łukaszewicz umieściła go w monotypowej podrodzinie Teginae w obrębie Anisopodidae[3].
Morfologia
edytujByły to niewielkie muchówki o długości ciała i przedniego skrzydła osiągającej około 3 mm. Czułki ich zbudowane były z czternastu krótkich i grubych członów. Odnóża były krótkie i zaopatrzone w ostrogi na goleniach. Żyłka subkostalna była krótsza od połowy długości skrzydła. Żyłka poprzeczna subkostalno-radialna umiejscowiona była przed wysokością rozwidlenia gałęzi b żyłki radialnej. Trzecia komórka radialna zaopatrzona była w żyłkę poprzeczną. Odsiebny odcinek czwartej gałęzi żyłki radialnej zlany był z trzecią gałęzią tejże żyłki w żyłkę R3+4. Kończyła się ona krawędzi skrzydła jako jedna z zaledwie trzech żyłek, pozostałe to pierwsza i piąta gałąź żyłki radialnej. Żyłki medialne były dłuższe niż połowa długości skrzydła. Komórka dyskoidalna była bardzo drobna. U T. karatavica odległość między końcami żyłki subkostalnej i pierwszej gałęzi żyłki radialnej była 3,5 raza większa niż odległość między końcami pierwszej gałęzi żyłki radialnej i żyłki R3+4. U T. penna odległość między końcami żyłki subkostalnej i pierwszej gałęzi żyłki radialnej była półtora raza większa niż odległość między końcami pierwszej gałęzi żyłki radialnej i żyłki R3+4. Samice miały dwie duże spermateki i krótkie przysadki odwłokowe[1].
Przypisy
edytuj- ↑ a b c d e V.A. Blagoderov, E. Krzemińska, W. Krzemiński. Fossil and recent Anisopodomorpha (Diptera, Oligoneura): family Cramptonomyiidae. „Acta Zoologica Cracoviensia”. 35 (3), s. 573-579, 1993.
- ↑ †Tega karatavica Blagoderov et al. 1993. [w:] Fossilworks.org [on-line]. [dostęp 2022-03-16].
- ↑ E.D. Lukashevich. New Bibionomorpha (Insecta: Diptera) from the Jurassic of Asia. „Paleontological Journal”. 46, s. 273-287, 2012.