Tchórz stepowy

gatunek ssaka drapieżnego

Tchórz stepowy (Mustela eversmanii) – gatunek drapieżnego ssaka lądowego z rodziny łasicowatych (Mustelidae).

Tchórz stepowy
Mustela eversmanii[1]
Lesson, 1827
Ilustracja
Tchórz stepowy
Systematyka
Domena

eukarionty

Królestwo

zwierzęta

Typ

strunowce

Podtyp

kręgowce

Gromada

ssaki

Podgromada

żyworodne

Infragromada

łożyskowce

Rząd

drapieżne

Rodzina

łasicowate

Podrodzina

łasice

Rodzaj

łasica

Gatunek

tchórz stepowy

Synonimy
  • Mustela eversmannii Lesson, 1827
Podgatunki
  • M. e. admirata (Pocock, 1936)
  • M. e. amurensis (Ognev, 1930)
  • M. e. eversmanii Lesson, 1827
  • M. e. hungarica Éhik, 1928
  • M. e. larvatus (Hodgson, 1849)
  • M. e. michnoi (Kastschenko, 1910)
  • M. e. talassicus Ognev, 1928
Kategoria zagrożenia (CKGZ)[2]

Zasięg występowania
Mapa występowania

Wygląd

edytuj

Nieco mniejszy od tchórza zwyczajnego – długość ciała wynosi 30–80 cm. Futro żółte z czarno-brązowymi łapami i ogonem. Jest o wiele jaśniejszy niż tchórz zwyczajny, ponieważ włosy wełniste mają niemal białą barwę, ma również słabiej zaznaczoną maskę na głowie. Ciężar ciała samca wynosi 960 g, natomiast samicy 570 g[3].

Rozród

edytuj

Ruja przypada na okres między marcem a kwietniem. Ciąża trwa od 39 do 43 dni, w miocie rodzi się zazwyczaj od sześciu do ośmiu młodych. Idealnym miejscem na poczęcie młodych są podziemne gniazda (kilkumetrowe nory pod ziemią)[3].

Występowanie

edytuj

Żyje na terenach otwartych w Europie i Azji. W Polsce pojawił się w połowie lat 70. XX w. Pierwsze stanowiska tego zwierzęcia stwierdzono w południowo-wschodniej części kraju, w okolicach Hrubieszowa oraz w Zakręciu w ówczesnym woj. chełmskim[4].

Zamieszkuje nory, samodzielnie wykopane lub przejęte po chomikach i susłach. Długość życia wynosi 10 lat[5].

Zachowanie

edytuj

Tchórz stepowy żywi się mięsem, głównie gryzoniami, ptakami, gadami i płazami. Poluje o zmierzchu i nocą. Dobrze pływa i nurkuje. Łowi również w norach, rozkopując je w bardzo szybkim tempie[3].

Podgatunki

edytuj

Wyróżnia się siedem podgatunków tchórza stepowego[6][7]:

  • M. eversmanii admirata
  • M. eversmanii amurensis — synonim, którym często w literaturze jest określany ten gatunek tchórza
  • M. eversmanii eversmaniitchórz stepowy
  • M. eversmanii hungarica
  • M. eversmanii larvatus
  • M. eversmanii michnoi
  • M. eversmanii talassicus

Ochrona

edytuj

W Polsce jest objęty ścisłą ochroną gatunkową[8][9].

Rozmnażanie

edytuj

Samica rodzi od 3 do 10 młodych tchórzy stepowych na przełomie kwietnia-maja. Idealnym miejscem na poczęcie młodych są podziemne gniazda (kilkumetrowe nory pod ziemią).

Zobacz też

edytuj

Przypisy

edytuj
  1. Mustela eversmanii, [w:] Integrated Taxonomic Information System (ang.).
  2. T. Maran i inni, Mustela eversmanii, [w:] The IUCN Red List of Threatened Species 2015, wersja 2015.2 [dostęp 2015-07-19] (ang.).
  3. a b c Tchórz stepowy [online], www.medianauka.pl [dostęp 2022-04-26] (pol.).
  4. Buchalczyk Tadeusz, Ruprecht Andrzej L.: Jeszcze o tchórzach, w: "Przyroda Polska" nr 3/1978, s. 22
  5. Tchórz stepowy [online], www.medianauka.pl [dostęp 2022-04-26] (pol.).
  6. Wilson Don E. & Reeder DeeAnn M. (red.) Mustela eversmanii. w: Mammal Species of the World. A Taxonomic and Geographic Reference (Wyd. 3.) [on-line]. Johns Hopkins University Press, 2005. (ang.) [dostęp 2009-09-14]
  7. Systematyka i nazwy polskie za: Włodzimierz Cichocki, Agnieszka Ważna, Jan Cichocki, Ewa Rajska, Artur Jasiński, Wiesław Bogdanowicz: Polskie nazewnictwo ssaków świata. Warszawa: Muzeum i Instytut Zoologii PAN, 2015, s. 159. ISBN 978-83-88147-15-9.
  8. Rozporządzenie Ministra Środowiska z dnia 6 października 2014 r. w sprawie ochrony gatunkowej zwierząt (Dz.U. z 2014 r. poz. 1348)
  9. Rozporządzenie Ministra Środowiska z dnia 16 grudnia 2016 r. w sprawie ochrony gatunkowej zwierząt (Dz. U. z 2016 r., poz. 2183). [dostęp 2017-01-16]..