Tartu (stacja kolejowa)
Tartu – stacja kolejowa w Tartu, w prowincji Tartu, w Estonii. Stacja posiada 2 perony o długości 260 i 330 metrów[potrzebny przypis]. Została otwarta w 1875[1].
| |
| Państwo | |
|---|---|
| Miejscowość | |
| Data otwarcia |
1875 |
| Dane techniczne | |
| Liczba peronów |
2 |
| Liczba krawędzi peronowych |
3 |
| Kasy |
|
| Linie kolejowe | |
Położenie na mapie Estonii  | |
 58°22′25,76″N 26°42′24,61″E/58,373822 26,706836
| |
Historia
edytujStacja kolejowa w Tartu została zbudowana wraz z budową szerokotorowej linii kolejowej Tapa – Tartu w 1876 roku jako odgałęzienie linii kolejowej Paldyski – Sankt Petersburg, ukończonej w 1870 roku. Pierwszy pociąg przybył do Tartu 21 sierpnia 1876 roku[2]. Budowę linii kolejowej Tallinn – Tartu wspierali przede wszystkim lokalni przemysłowcy i kupcy, którzy potrzebowali sposobu na dostarczanie surowców i towarów. W 1889 r. zbudowano odnogę Tartu – Valga – Ryga, a w 1931 r. linię kolejową Tartu–Pieczory[3]. W okresie poprzedzającym I wojnę światową planowano również budowę nowej linii kolejowej rozpoczynającej się na dworcu kolejowym w Tartu, a kończącej się w Smoleńszczyźnie, ale wybuch wojny pokrzyżował te plany[4].
Budynek dworca
edytuj
Główny budynek dworca w Tartu został zbudowany w latach 1875–1877 poza ówczesnym miastem Tartu.
Typowo, zgodnie z ówczesnym systemem Imperium Rosyjskiego, budynek dworca, który zaliczano do II klasy, miał centralny korpus wykonany z kamienia. Od strony peronów łączy się z budynkiem długie zadaszenie wsparte na drewnianych słupach[5].
W centrum drewnianego budynku, który ma w przeważającej mierze prostokątny plan główny, znajduje się szeroka trójboczna klatka schodowa. Budynek charakteryzuje się dwoma lekko wysuniętymi częściami skrzydłowymi[6].
Najbardziej reprezentacyjnym wnętrzem budynku dworca jest hol główny, który ciągnie się przez dwie kondygnacje i ma ponad 9 m wysokości, którego sufit zdobi rozeta. Ściany pomieszczenia ozdobione są kilkoma różnymi gzymsami umieszczonymi na górze.
Od 1997 roku budynek dworca kolejowego w Tartu jest wpisany na listę zabytków kultury (nr 7013) na mocy rozporządzenia Ministra Kultury[7].
Budynek spłonął w 2006 roku. Długotrwała renowacja zakończyła się w 2012 roku.
Węzeł kolejowy
edytujWęzeł kolejowy Tartu, który ma 15 par torów i zapewnia miejsce oczekiwania dla pociągów tranzytowych i formowania nowych składów. Od węzła kolejowego wychodzą 3 linie kolejowe[8]:
- W kierunku Tapa (odcinek kolejowy Tapa – Tartu). Do 1943 roku najbliższym Tartu przystankiem w tym kierunku była Tiksoja, następnie do 2001 roku był to przystanek kolejowy Vorbus.
- W kierunku Valga (odcinek kolejowy Tartu – Valga).
- W kierunku Pieczorów i Pskowa (odcinek Tartu – Koidula) ze stacją graniczną w Koidula.
Przypisy
edytuj- ↑ Raudteejaam [online], info.raad.tartu.ee [dostęp 2022-08-03] (est.).
- ↑ Tartu raudteejaam - Tartu linna ja maakonna turismiinfo [online], visittartu.com [dostęp 2024-05-27] [zarchiwizowane z adresu 2012-01-19].
- ↑ uudised | ERR
- ↑ Mehis Helme, 100 lat kolei estońskich, str. 38.
- ↑ Raudteearhitektuur.pdf (muinas.ee)
- ↑ ERR, Tartu raudteejaama ooteperroon uuenes [online], ERR, 12 grudnia 2022 [dostęp 2024-05-26] (est.).
- ↑ 7013 Tartu raudteejaama hoone Vaksali 6, 1876.-1878. a • Mälestiste otsing • Mälestised [online], register.muinas.ee [dostęp 2024-05-26].
- ↑ https://info.raad.tartu.ee/muinsus.nsf/0/29CE82F3E3562315422569BB002347
Bibliografia
edytuj- Станция Тарту. railwayz.info. [dostęp 2022-07-20]. (ros.).
| Tartu | ||
| Linia Tapa – Tartu – Valga (427,5 km) | ||
  odległość: 11,2 km
|
|
odległość: 2,0 km
|
| Linia Tartu – Koidula (0,0 km) | ||
|
|
odległość: 1,9 km
| |
