Tamburyna

Tamburyna – basowy instrument smyczkowy. Wysokość jego dochodziła do 2 metrów, posiadał jedną grubą strunę. Podstawową cechą tamburyny był podstawek umieszczony w taki sposób, że podczas drgań struny uderzał rytmicznie o wierzch instrumentu, powodując dźwięki podobne do gry na trąbce.

Tamburyna była i pozostaje popularna szczególnie na Bałkanach i na Węgrzech. W pierwotnym swym stanie tamburyna dochowała się na Podhalu do poł. XIX wieku. Ten instrument znany był też na zachodzie Europy, gdzie występował jako tambura.

Zobacz też

• tamburyn

Bibliografia

• Szulc Z. Słownik lutników polskich, Poznań, 1953