Tajfalowie

Tajfalowie – plemię wschodniogermańskie, odłam Gotów zasiedlający od końca III w. n.e. ziemie na zachód od Dniestru, na terenach obecnej Mołdawii, Rumunii i Siedmiogrodu, w sąsiedztwie terytorium zajmowanego przez Wizygotów. Słynęli z wielkich umiejętności jeździeckich.

Źródła historyczne

O Tajfalach pisał m.in. święty Ambroży biskup Mediolanu, tak podsumowując sytuację Rzymu po bitwie pod Adrianopolem (378):

„Hunowie podnieśli się przeciw Alanom, Alanowie przeciw Gotom, Goci przeciw Tajfalom i Sarmatom […], i to jeszcze nie koniec. Wszędzie głód, pomór wśród zwierząt i ludzi, […] Widać, że stoimy przed końcem świata”.

Bibliografia

• Andrzej Kokowski, Goci od Skandy do Campi Gothorum (od Skandynawii do Półwyspu Iberyjskiego), Wydawnictwo TRIO, Warszawa 2006.
• Magdalena Mączyńska, Wędrówki ludów. Historia niespokojnej epoki IV i V w., PWN, Warszawa-Kraków 1996.
• Jerzy Strzelczyk, Goci – rzeczywistość i legenda, PIW, Warszawa 1984 (cyt. ze str. 321).
• Herwig Wolfram, Historia Gotów, przeł. Renata Darda-Staab, Irena Dębek, Krystyna Berger, z serii: „Narody i Cywilizacje”, Dom Wydawniczy Bellona, Wydawnictwo MARABUT, Warszawa-Gdańsk 2003.