Tadeusz Wilkosz
Tadeusz Wilkosz (ur. 9 marca 1934 w Krakowie) – reżyser filmów animowanych, scenarzysta i scenograf. Zajmuje się głównie animacją lalkową.
Data i miejsce urodzenia | |
---|---|
Zawód |
reżyser |
Odznaczenia | |
Życiorys
edytujW 1956 ukończył studia na Wydziale Grafiki Filmowej w Wyższej Szkole Przemysłu Artystycznego w Pradze. Po praktyce w czeskich studiach filmów animowanych rozpoczął pracę w Studiu Filmów Lalkowych w Tuszynie, przekształconym później w Studio Małych Form Filmowych Se-ma-for. W roku 1959 zadebiutował filmem Mysie figle. Jako reżyser zrealizował w Se-ma-forze ponad 30 filmów lalkowych, następnych 100 powstało pod jego kierownictwem artystycznym, przy współudziale scenariuszowym i autorstwie projektów plastycznych. Od 1968 roku należał do PZPR. W czasach PRL był odznaczony m.in.: Krzyżem Kawalerskim Orderu Odrodzenia Polski, Złotym Krzyżem Zasługi, Medalem 40-lecia Polski Ludowej[1].
Jest ojcem (scenariusz, scenografia, kierownictwo artystyczne, reżyseria niektórych odcinków) ulubionych bohaterów trzech telewizyjnych seriali dla dzieci: Przygody Misia Colargola, Trzy Misie i Pingwin Pik-Pok. Jego filmy docenione zostały zarówno w kraju, jak i na świecie, zdobywając liczne nagrody i wyróżnienia.
Filmografia pełnometrażowa:
- Colargol na Dzikim Zachodzie (1977),
- Colargol zdobywcą kosmosu (1978),
- Colargol i cudowna walizka (1979),
- Niezwykłe przygody pluszowych misiów (1990),
- Mamo, czy kury potrafią mówić? (1997).
- Tajemnica kwiatu paproci (2004) – jest to 134 pozycja w filmografii reżysera i jego 6 film pełnometrażowy.
Przypisy
edytuj- ↑ Kto jest kim w Polsce 1984. Wyd. 1. Warszawa: Wydawnictwo Interpress, 1984, s. 1067. ISBN 83-223-2073-6.
Bibliografia
edytuj- Kto jest kim w Polsce 1989, Wydawnictwo Interpress, Warszawa 1989, s. 1438–1439
- Kto jest kim w Polsce. Informator biograficzny, edycja 3, Wydawnictwo Interpress, Warszawa 1993, s. 789
- Tadeusz Wilkosz w bazie filmpolski.pl
Linki zewnętrzne
edytuj- Zdjęcia z filmów w reżyserii Tadeusza Wilkosza w bazie Filmoteki Narodowej „Fototeka”