Tadeusz Pini

Tadeusz Pini (ur. 9 kwietnia 1872 we Lwowie, zm. 7 września 1937 tamże) – polski wydawca, krytyk i historyk literatury.

Życiorys

W 1895 ukończył filologię polską na Uniwersytecie Lwowskim. Od 1897 do 1905 pracował jako nauczyciel w gimnazjum we Lwowie i Tarnowie. Był także działaczem Towarzystwa Literackiego im. Adama Mickiewicza. W latach 1905–1907 był redaktorem naczelnym „Pamiętnika Literackiego”. W 1905 zaprotestował przeciwko wyróżnieniu przez Akademię Umiejętności pracy Tretiaka (z 1904) o Juliuszu Słowackim, gdyż uważał ją za oskarżycielską. Wydarzenie to spowodowało poważny spór w środowisku związanym z Akademią. Polemizował również ze Stefanem Żeromskim. W latach 1908–1911 redagował serie „Nauki i Sztuki”, zaś w 1909–1912 – „Bibliotekę Klasyków Polskich”.

Od roku 1917 przebywał w Warszawie, gdzie od 1923 wspierał prowadzenie Instytutu Wydawniczego „Biblioteka Polska”. W 1930 wrócił do Lwowa i został kierownikiem spółki wydawniczej „Parnas Polski”. Od 1933 był też redaktorem serii „Biblioteki Poetów Polskich”.

W historii literatury zajmował się szczególnie epoką romantyzmu, a w niej Zygmuntem Krasińskim, i postromantyzmu. Opracował m.in.: Pisma Krasińskiego, Wybór pism Mieczysława Romanowskiego, Dzieła Słowackiego, Dzieła wszystkie Mickiewicza.

Pochowany został na Cmentarzu Łyczakowskim we Lwowie.

Niektóre publikacje

1900 – Dwaj poeci filozofowie : szkic literacki / Lwów. Gubrynowicz & Schmidt. Drukarnia artystyczna St. Kossowskiego, Lwów, 1900.
1916 – O przyszłe drogi literatury polskiej (wraz ze szkicem Literatura polska w okresie 1796-1863)
1928 – Krasiński. Życie i twórczość
1931 – Polska. Jej dzieje i kultura

Linki zewnętrzne

Dzieła T. Piniego w zbiorach Biblioteki Narodowej – wersja cyfrowa na Polona.pl