Tadeusz Nastarowicz

polski żołnierz

Tadeusz Nastarowicz (ur. 25 września 1973 w Pabianicach)[1]generał brygady Wojska Polskiego; dowódca 2 Lubelskiej Brygady Obrony Terytorialnej (2016–2022); od 6 grudnia 2022 dowódca 21 Brygady Strzelców Podhalańskich.

Tadeusz Nastarowicz
generał brygady generał brygady
Data i miejsce urodzenia

25 września 1973
Pabianice

Przebieg służby
Lata służby

od 1993

Siły zbrojne

SZ RP

Jednostki

WSO im. T. Kościuszki
4 BKPanc
polsko-litewski batalion

więcej patrz tekst

Stanowiska

• dowódca plutonu
• dowódca kompanii
• zastępca dowódcy batalionu

więcej patrz tekst

Główne wojny i bitwy

UNDOF

Odznaczenia
Znak Spadochronowy
Medal Srebrny za Długoletnią Służbę Srebrny Medal „Siły Zbrojne w Służbie Ojczyzny” Brązowy Medal „Siły Zbrojne w Służbie Ojczyzny” Srebrny Medal „Za zasługi dla obronności kraju” Brązowy Medal „Za zasługi dla obronności kraju” Brązowy Medal „Za Zasługi dla Pożarnictwa” Medal „Za zasługi dla Światowego Związku Żołnierzy AK”
Odznaka tytułu honorowego „Zasłużony Żołnierz RP” II stopnia Odznaka Honorowa Wojsk Lądowych

Życiorys

edytuj

Tadeusz Nastarowicz urodził się 25 września 1973 w Pabianicach[1].

Wykształcenie

edytuj

Absolwent Wyższej Szkoły Oficerskiej im. Tadeusza Kościuszki we Wrocławiu (1997); studia magisterskie w Akademii Obrony Narodowej w Warszawie (2006); Wyższa Szkoła Oficerska Wojsk Lądowych – Kurs Specjalistyczny oficerów dowództw i sztabów jednostek i instytucji wojskowych (2007); studia podyplomowe w Akademii Podlaskiej w Siedlcach, (2008); Kurs doskonalenia pedagogicznego dla dowódców batalionów w Wojskowym Centrum Edukacji Obywatelskiej (2010); Kurs operacyjno – taktyczny o profilu dowódczym w Akademii Obrony Narodowej (2011); Podyplomowe Studia Polityki Obronnej w Akademii Sztuki Wojennej (2020)[1].

Służba wojskowa

edytuj

Tadeusz Nastarowicz we wrześniu 1993 podjął studia wojskowe jako podchorąży w Wyższej Szkole Oficerskiej Wojsk Zmechanizowanych, które ukończył w 1997 w Wyższej Szkole Oficerskiej im. Tadeusza Kościuszki uzyskując dyplom inżyniera – dowódcy. W sierpniu tego roku był promowany na pierwszy stopień oficerski – podporucznika. W październiku 1997 został skierowany do Orzysza, gdzie objął pierwsze stanowisko służbowe dowódcy plutonu w 4 Brygadzie Kawalerii Pancernej. W latach 2000–2008 pełnił służbę na stanowisku dowódcy kompanii w wielonarodowym polsko-litewskim batalionie. W latach 2003–2004 brał udział w misji PKW UNDOF w Syrii jako dowódca kompanii. W latach 2008–2012 był zastępcą dowódcy batalionu kolejno: 3 batalion rozpoznawczy (2008–2011), w 9 Brygadzie Kawalerii Pancernej (2011) oraz w 15 Brygadzie Zmechanizowanej (2011–2012). W latach 2012–2016 w Zamościu zajmował stanowisko dowódcy 3 batalionu zmechanizowanego[2]. 1 sierpnia 2016[a] objął funkcję dowódcy 2 Lubelskiej Brygady Obrony Terytorialnej[1], którym był do 29 listopada 2022[3]. 21 listopada 2022 minister obrony narodowej Mariusz Błaszczak wyznaczył go na nowe stanowisko w Lublinie[4], gdzie 6 grudnia 2022 objął stanowisko dowódcy 21 Brygady Strzelców Podhalańskich[5]. 14 sierpnia 2023 prezydent RP Andrzej Duda mianował go na stopień generała brygady[6].

Ordery, odznaczenia i wyróżnienia[7]

edytuj
płk Tadeusz Nastarowicz
 
Ukończył WSO im. T. Kościuszki
 
Służba w 4bkpanc (1997–2000)
Z-ca dowódcy batalionu w 15 BZ[8]
 
Służba w 21 Brygadzie od 2022
  1. Źródło jednostki-wojskowe.pl podaje datę 12 sierpnia 2016[3].

Przypisy

edytuj
  1. a b c d e Jasiński 2017 ↓, s. 157.
  2. 3 Zamojski Batalion Zmechanizowany w serwisie jednostki-wojskowe.pl
  3. a b Rys Historyc. jednostki-wojskowe.pl. [dostęp 2023-08-13].
  4. Pułkownik Tadeusz Nastarowicz nowym dowódcą 21. Brygady Strzelców Podhalańskich w Rzeszowie. nowiny24.pl. [dostęp 2023-08-13].
  5. Podhalańczycy mają nowego dowódcę. Pochodzi z Pabianic. rzeszow.wyborcza.pl. [dostęp 2023-08-13].
  6. a b M.P. z 2023 r. poz. 960
  7. a b Dowódca 2 Lubelskiej Brygady Obrony Terytorialnej. wojsko-polskie.pl. [dostęp 2023-08-13].
  8. Pełnił służbę w garnizonie Giżycko w latach 2011–2012.

Bibliografia

edytuj
  • Grzegorz Jasiński (red.), Kronika Wojska Polskiego 2016, Warszawa: Wojskowe Centrum Edukacji Obywatelskiej, 2017, s. 157, ISSN 1734-2317.

Linki zewnętrzne

edytuj