Tadeusz Janowski
Tadeusz Janowski (ur. 27 sierpnia 1933 w Bogumiłowie, zm. 15 grudnia 2022[1]) – profesor nauk technicznych, specjalista z zakresu elektrotechniki teoretycznej, maszyn elektrycznych i zastosowania nadprzewodnictwa. Dwukrotny dziekan Wydziału Elektrotechniki i Informatyki PL w latach 1973–1975 i 1982–1987.
| Data i miejsce urodzenia | |
|---|---|
| Data śmierci | |
| Profesor nauk technicznych | |
| Specjalność: elektrotechnika teoretyczna, maszyny elektryczne, zastosowania nadprzewodnictwa | |
| Alma Mater | |
| Doktorat |
1968 |
| Habilitacja |
1991 |
| Profesura |
28 listopada 1994 |
| Nauczyciel akademicki | |
| Uczelnia | |
| Okres zatrudn. |
od 1967 |
| Instytut | |
| Dziekan | |
| Wydział | |
| Okres spraw. |
1973–1975 i 1982–1987 |
| Poprzednik |
Mieczysław Krzywicki (I kad.) |
| Prorektor ds. nauki | |
| Uczelnia |
Politechnika Lubelska |
| Okres spraw. |
1975–1981 i 1996–1999 |
| Odznaczenia | |
    
| |
Życiorys
edytujStudia na Politechnice Łódzkiej skończył w roku 1961. W roku 1968 został mianowany na stopień doktora. Stopień doktora habilitowanego uzyskał w roku 1991 (za rozprawę pt. „Magnetyczne potrajacze częstotliwości”).
Wykładowca Politechniki Lubelskiej. W latach 1968–1999 pełnił tam funkcję kierownika Zakładu, a następnie Katedry Podstaw Elektrotechniki. W roku 1999 został dyrektorem Instytutu Podstaw Elektrotechniki i Elektrotechnologii, funkcję tę pełnił do 2004 roku[2].
Dwukrotny dziekan Wydziału Elektrotechniki i Informatyki PL (w latach 1973–1975 i 1982–1987), a także dwukrotny prorektor ds. nauki Politechniki Lubelskiej (w latach 1975–1981 i 1996–1999).
Dyrektor Centrum Doskonałości Technologii Nadprzewodnikowych i Plazmowych w Energetyce (ASPPECT)[3].
Pracownik Instytutu Elektrotechniki w Warszawie, od 1987 roku pełni funkcję kierownika Pracowni Kriomagnesów Zakładu Badań Podstawowych Elektrotechniki w Instytucie Elektrotechniki w Warszawie.
Autor 400 publikacji w tym 8 książek i 22 patentów.
Wyróżnienia
edytujTadeusz Janowski otrzymał 9 nagród Ministra Edukacji Narodowej i ponad 30 Nagród Rektora. Otrzymał także Medal Komisji Edukacji Narodowej (1976). Odznaczony wieloma odznaczeniami państwowymi i resortowymi, Srebrnym i Złotym Krzyżem Zasługi oraz Krzyżem Oficerskim i Kawalerskim Orderu Odrodzenia Polski (1979)[4].
Przypisy
edytuj- ↑ Zmarł prof. dr hab. inż. Tadeusz Janowski, Honorowy Profesor Politechniki Lubelskiej. [dostęp 2013-02-05].
- ↑ Andrzej Wac-Włodarczyk, Sylwetka naukowa profesora Tadeusza Janowskiego [online], webcache.googleusercontent.com [dostęp 2018-02-18].
- ↑ ASPPECT. [dostęp 2013-02-05]. [zarchiwizowane z tego adresu (2016-04-09)].
- ↑ H. D. Stryczewska, A. Wac-Włodarczyk, S. Kozak: Prezentacje. Prof. dr hab. Tadeusz Janowski – sylwetka. Oddział Lubelski PAN. [dostęp 2013-02-05]. [zarchiwizowane z tego adresu (2016-03-04)].
Bibliografia
edytuj- prof. dr hab. inż. Tadeusz Janowski, dr hab. inż. Andrzej Wac-Włodarczyk, dr inż. Wojciech Jarzyna: 40 lat Wydziału Elektrotechniki i Informatyki Politechniki Lubelskiej. Lublin: Politechnika Lubelska, 2004, s. 113. (pol.).
Linki zewnętrzne
edytuj- Prof. dr hab. inż. Tadeusz Janowski, [w:] baza „Ludzie nauki” portalu Nauka Polska (OPI PIB) [dostęp 2013-02-05].
- Prof. dr hab. inż. Tadeusz Janowski. bambus.iel.waw.pl. [zarchiwizowane z tego adresu (2016-03-04)].