T-24
T-24 – radziecki czołg średni z okresu międzywojennego.
| |
| Dane podstawowe | |
| Państwo | |
|---|---|
| Producent |
Fabryka Parowozów w Charkowie (ChPZ) |
| Typ pojazdu | |
| Trakcja |
gąsienicowa |
| Załoga |
5 |
| Historia | |
| Prototypy | |
| Produkcja | |
| Wycofanie | |
| Egzemplarze |
25 |
| Dane techniczne | |
| Silnik |
1 silnik gaźnikowy M 6 o mocy 200 KM (148 kW) |
| Transmisja |
mechaniczna |
| Pancerz |
płyty stalowe, nitowane, grubość: 8 – 20 mm |
| Długość |
6,50 m (całkowita) |
| Szerokość |
2,84 m |
| Wysokość |
3,04 m |
| Prześwit |
0,50 m |
| Masa |
14 280 kg (własna) |
| Osiągi | |
| Prędkość |
24 km/h (po drodze) |
| Zasięg pojazdu |
120 km (po drodze) |
| Pokonywanie przeszkód | |
| Rowy (szer.) |
2,60 m |
| Ściany (wys.) |
0,75 m |
| Kąt podjazdu |
35º |
| Dane operacyjne | |
| Uzbrojenie | |
| 1 armata wz. 1930 kal. 45 mm (zapas amunicji – 89 szt.) 4 karabiny maszynowe DT kal. 7,62 mm (zapas amunicji – 6000 szt.) | |
| Użytkownicy | |
| ZSRR | |
Historia konstrukcji
edytujW 1930 roku opracowano czołg średni oznaczony jako T-24. Jego konstrukcję oparto na konstrukcji czołgu T-12. W nowym pojeździe usunięto jedną z wież umieszczoną z tyłu kadłuba, a wyposażoną w karabin maszynowy. Czołg miał jak na tamten czas silne uzbrojenie. Składało się ono z armaty kal. 45 mm oraz trzech karabinów maszynowych. Jeden z karabinów umieszczony był w wieżyczce umieszczonej na wieży działa głównego. Pierwsze próby czołg T-24 przeszedł w dniu 22 lipca 1930 roku.
Już w grudniu 1930 roku zamówiono w Charkowskiej Fabryce Parowozów (ChPZ) serię 200 pojazdów tego typu[1]Ich produkcja rozpoczęła się w 1931 roku. Została jednak przerwana po zbudowaniu zaledwie 25 egzemplarzy. Powodem tak szybkiego zaprzestania produkcji były liczne wady i usterki T-24 oraz bardzo duży koszt ich budowy. Na ich miejsce wdrożenie do produkcji czołgi BT, które miały lepsze osiągi.
Na bazie podwozia czołgu T-24 zaczęto budować ciężkie ciągniki artyleryjskie Komintern, których w latach 1935–1941 zbudowano 1798 sztuk.
Użycie
edytujZbudowane czołgi wprowadzono do uzbrojenia radzieckich wojsk pancernych w 1932 roku i większość trafiła do Charkowskiego Okręgu Wojskowego. Wzięły udział w początkowych walkach po ataku Niemiec na Związek Radziecki w czerwcu 1941 roku, używano ich w tzw. przeciwpancernych punktach oporu. W czasie walk wszystkie zostały zniszczone.
Przypisy
edytuj- ↑ W 1932 roku planowano wyprodukować nawet 1600 szt. czołgów T-24.
Bibliografia
edytuj- Steven J. Zaloga, James Grandsen: Soviet tanks and combat vehicles of World War Two. Londyn: Arms and Armour, 1984. ISBN 0-85368-606-8.
- Maksym Kołomyjec, Ilja Moszczański: T-28. Warszawa: Wydawnictwo Militarii, 2002. ISBN 83-7219-140-9.