Szwedzki koń gorącokrwisty

Szwedzki koń gorącokrwisty
	; Patrik Kittel na koniu Deja podczas finału Pucharu Świata w dressingu
Typ	koń gorącokrwisty
Pochodzenie	Szwecja
Ważne regiony hodowli	Środkowa i południowa Szwecja (stadnina Flyinge)
	Wymiary
Wysokość w kłębie	158–165 lub 168 cm
	Wzorce rasy
	Multimedia w Wikimedia Commons
	Equus ferus caballus

Szwedzki koń gorącokrwisty – rasa konia gorącokrwistego pochodząca ze Szwecji. Konie tej rasy używane są w ujeżdżaniu.

Opis

Szwedzki koń gorącokrwisty jest nowoczesnym, wszechstronnie użytkowym koniem^[1]. Jest połączeniem koni krwi hanowerskiej, trakeńskiej, pełnej krwi angielskiej i dawnych linii szwedzkiej. Koń jest przeciętnym skoczkiem^[1], ale doskonale nadaje się do ujeżdżenia^[1].

Historia

generał Mannerheim na szwedzkim koniu gorącokrwistym w 1918 roku

Baronka Eva Wrede ze szwedzkim koniem gorącokrwistym w 1956 roku

Pierwsze próby stworzenia szwedzkiej hodowli i udoskonalenia niejednolitego materiału genetycznego rozpoczął szwedzki król Gustaw I Waza w XVI wieku^[1]. W roku 1621 została założona stadnina w Strömsholm^[2], a w roku 1658 stadnina we Flyinge, gdzie kontynuowano pracę nad narodowym koniem Szwecji^[2]. W wieku XVII zaczęto sprowadzać do Szwecji ogiery hiszpańskie, angielskie, orientalne i fryzyjskie^[1], które krzyżowano z rodzimymi końmi szwedzkimi^[2]. W późniejszym czasie konie były sprowadzane z Węgier i Rosji^[2]. W latach 1880–1920 do hodowli wprowadzono ogiery ras niemieckich. Założycielami rodu byli Drabant, Gaspari i Jovial. W czasach współczesnych wzrasta wpływ koni holsztyńskich, holenderskich i belgijskich^[1].

Pokrój

Konie tej rasy mają szlachetną głowę o pełnym wyrazie. Osadzona jest ona dobrze uformowanej i szlachetnej szyi^[1]. Konie tej rasy mają harmonijną linię grzbietu i mocny grzbiet^[1]. Łopatki są długie i skośnie osadzone^[1]. Zwierzęta mają muskularny, czasem nieco za krótki zad^[1]. Kłoda u koni jest zwięzła i głęboka^[1].

Kończyny

Pénélope Leprevoslt na koniu Nice Stéphanie

Kończyny u szwedzkiego konia gorącokrwistego mają doskonałe dźwignie, poprawne postawę i prawidłowe stawy^[1]. Ruch u nich jest wydajny, doskonały z długim wykrokiem.

Umaszczenie

W rasie przeważa kasztanowata z wieloma odmianami, ale obecne są wszystkie umaszczenia^[1].

Hodowle

Hodowle prowadzone są w południowej i centralnej Szwecji. Największa hodowla tych koni znajduje się w stadninie w Flyinge.

Przypisy

↑ ^a ^b ^c ^d ^e ^f ^g ^h ⁱ ^j ^k ^l ^m ⁿ ^o ^p ^q Haller 2001 ↓, s. 119.
↑ ^a ^b ^c ^d ^e Pickeral 2003 ↓, s. 362.

Bibliografia

Martin Haller: Rasy koni. Warszawa: Multico Oficyna Wydawnicza, 2001. ISBN 83-7073-121-X.
Tamsin Pickeral: PFERDE & PONYS. Londyn: Parragon, 2003. ISBN 0-7525-9601-2.

[CITEREFHaller2001119-1] ↑ ^a ^b ^c ^d ^e ^f ^g ^h ⁱ ^j ^k ^l ^m ⁿ ^o ^p ^q Haller 2001 ↓, s. 119.

[CITEREFPickeral2003362-2] Pickeral 2003 ↓, s. 362.

[1]

[2]