Szwadron Kawalerii Pancernej

Szwadron Kawalerii Pancernej
	Historia
Państwo	Polska
Sformowanie	1944
	Dowódcy
Pierwszy	rtm. Antoni Kawecki
	Działania zbrojne
	II wojna światowa
	Organizacja
Rodzaj sił zbrojnych	Wojska lądowe
Rodzaj wojsk	Broń pancerna

Szwadron Kawalerii Pancernej – szkolny pododdział rozpoznawczy Polskich Sił Zbrojnych.

Po przemianowaniu Ośrodka Zapasowego Broni Pancernej w 7 pułk pancerny, pozostawał jego organicznym pododdziałem do czasu rozwiązania.

Rodowód

Szwadron Kawalerii Pancernej 7 pułku pancernego swój rodowód wywodził z czasów PSZ w ZSRR. Dowódca 7 Dywizji Piechoty swoim rozkazem z 10 stycznia 1942 w Kenimech w Uzbekistanie powołał do życia 7 dywizjon rozpoznawczy. W połowie marca w składzie dywizjonu znajdowały się cztery szwadrony i pododdział dowodzenia. Liczył ok. 800 oficerów i szeregowych. 28 marca dywizjon przekazał pierwsze uzupełnienie (145 szeregowców) dla formującego się 2 Korpusu Strzelców. Wraz z 7 DP ewakuowany z ZSRR 6 sierpnia 1942 przez Krasnowodzk do Pahlevi w Iranie. Następnie jednostka przybyła do Khanaquin w Iraku gdzie prowadzono intensywne szkolenie motorowe. W związku z reorganizacją 7 DP, dywizjon przekazał uzupełnienia dla: 7 pappanc., 7 batalionu łączności, 7 batalionu saperów i 7 Brygady Strzelców.

10 grudnia 7 dywizjon rozpoznawczy został przemianowany na 7 pułk kawalerii pancernej. W tym okresie liczył jeszcze ok. 300 oficerów i szeregowych. 6 stycznia 1943 pułk został wyznaczony do służby asystencyjnej pól naftowych w Naft -Shah i Naft – Khanem. Pełnił ją do 17 kwietnia. W tym czasie na wyposażenie otrzymał Carriers'y i wozy pancerne. W drugiej połowie kwietnia przybył do Quisil-Ribat. Tu prowadził szkolenie bojowe. 1 maja przekazał uzupełnienia do 12 Pułku Ułanów Podolskich i do 356 Parku Samochodowego. 30 lipca przegrupował się do lbny w Palestynie. 1 sierpnia został przemianowany na 7 pułk rozpoznawczy. Do 6 listopada pułk dał dalsze uzupełnienia dla 12 Pułku Ułanów Podolskich i batalionu sztabowego 2 Korpusu. Posiadał stan zaledwie ekwiwalentnego szwadronu^[a] przeszedł do Gedery.

15 stycznia 1944 7 pułk rozpoznawczy został przemianowany na 7 zapasowy szwadron rozpoznawczy. 25 stycznia szwadron przybył do Quassasin w Egipcie. Tu otrzymał samochody pancerne "Staghound" i działa przeciwpancerne. Przeprowadził szkolenie doskonalące dla oficerów i szeregowych. 22 marca szwadron przybył do Włoch rozładował się porcie Taranto i wraz z Ośrodkiem Wyszkolenia Motorowego i Broni Pancernej przegrupował się do San Basilio. 12 maja wraz z ośrodkiem odszedł do m.p. batalionu zapasowego czołgów i z dniem l czerwca zostaje organizacyjnie wcielony do Ośrodka Zapasowego Broni Pancernej jako szwadron kawalerii pancernej. Od tego czasu szwadron szkolił uzupełnienia w ośrodku. Po przemianowaniu ośrodka w pułk 7 pancerny, nadal pozostaje jego organicznym pododdziałem.

Dowódcy

ppłk Eugeniusz Święcicki – (dowódca dywizjonu rozpoznawczego)
rtm. Jan Chojnacki - od 25 października 1943 (dowódca 7 pkpanc)
mjr Stanisław Siciński - od 24 stycznia 1944 (dowódca 7 zapasowego szwadronu rozpoznawczego)
rtm. Antoni Kawecki (dowódca szwadronu)

Uwagi

↑ Ewidencyjnie 70 oficerów i szeregowych, a rzeczywiście obecnych 40.

Bibliografia

A. Suchcitz, M. Wroński: Barwa Pułku 7 Pancernego – zarys monograficzny. Wydawnictwo Instytutu Tarnogórskiego. Tarnowskie Góry 2002
Witold Biegański: Wojsko Polskie: krótki informator historyczny o Wojsku Polskim w latach II wojny światowej. 5, Regularne jednostki Wojska Polskiego na Zachodzie: formowanie, działania bojowe, organizacja, metryki dywizji i brygad. Warszawa: Wydawnictwo Ministerstwa Obrony Narodowej, 1967.

[1] Ewidencyjnie 70 oficerów i szeregowych, a rzeczywiście obecnych 40.

[a]