Szlachectwo duszykomedia Jana Chęcińskiego w trzech aktach napisana w 1850[1]. Prapremiera odbyła się w Warszawie w 1858[2] lub 1859.[3]

Treść

edytuj

Akcja rozgrywa się w okolicach Warszawy w dobrach Barona. Baron jest człowiekiem nowoczesnym i gardzi przesądami klasowymi, a do tego chce podreperować swój majątek, dlatego chce wydać swą córkę, Anielę, za mąż za Czesława - młodego lekarza pochodzenia chłopskiego. Pani Baronowa ma odmienne zdanie: wolałaby w roli zięcia widzieć hrabiego Stefana - wprawdzie zubożałego, ale z tytułem szlacheckim. Sama Aniela natomiast darzy uczuciem Czesława i nic sobie nie robi z tytułów szlacheckich (Wszak tego przekonania żaden głos nie zgłuszy / Że najpierwszem szlachectwem jest szlachectwo duszy[4]). Gdy okazuje się, że Aniela nie ma wcale wysokiego posagu, Stefan traci zainteresowanie małżeństwem, a para zakochanych może bez przeszkód się pobrać.[3] Zwycięstwo chłopa nad szlachcicem w rywalizacji o rękę panny było rozwiązaniem nowatorskim w polskiej komedii.[1]

Przypisy

edytuj
  1. a b Szlachectwo duszy albo doktór czy hrabia? - program [Dokument życia społecznego], Cyfrowy Dolny Śląsk, 1947 [dostęp 2023-10-30].
  2. Szlachectwo duszy, [w:] Encyklopedia teatru polskiego (sztuki) [dostęp 2023-10-30].
  3. a b Stanisław Marczak-Oborski, Iskier przewodnik teatralny, Warszawa: Iskry, 1964, s. [510].
  4. Jan Chęciński, Szlachectwo duszy : komedya wierszem w 3 aktach, Warszawa: Gustaw Gebethner i S-ka, 1860, s. 21 [dostęp 2023-10-30].

Linki zewnętrzne

edytuj