Szklana kula (powieść)

Szklana kula – czwarta książka Zofii Romanowiczowej wydana latem 1964 roku nakładem oficyny wydawniczej „Libella”. Okładkę zaprojektował Władysław Szomański.

Szklana kula

Autor	Zofia Romanowiczowa
Typ utworu	powieść
Wydanie oryginalne
Miejsce wydania	Paryż
Język	polski
Data wydania	1964
Wydawca	Libella

Geneza powieści

W 1956 roku na łamach „Wiadomości” Zofia Romanowiczowa opublikowała opowiadanie pt. Gąska, które w zmienionej wersji zostało włączone do wydanej w 1964 powieści jako jej rozdziały szósty i siódmy. Pierwotnie książka miała nosić tytuł Ifigenia z Radomia. W książce Arkadiusza Morawca czytamy: „Fragmenty nieukończonego jeszcze utworu autorka odczytała podczas zorganizowanego przez Związek Pisarzy Polskich na Obczyźnie wieczoru autorskiego, który odbył się pod koniec 1963 roku w Instytucie im. gen. Sikorskiego w Londynie”.

O powieści

Szklana kula to opowieść o krótkim życiu młodej radomianki, Haliny, której dzieciństwo i wczesna młodość zostały brutalnie przerwane przez wybuch II wojny światowej, w trakcie której Halina, wraz z ojcem, bierze udział w działaniach Polskiego Państwa Podziemnego.

Problematyka powieści

Szklana kula jest powieścią inspirowaną wątkami autobiograficznymi z życia pisarki. Jest to jedyna powieść Zofii Romanowiczowej, której akcja umiejscowiona jest w jej rodzinnym Radomiu. Arkadiusz Morawiec stwierdza, że Szklana kula to „opowieść o doświadczaniu, poznawaniu, uczenia się świata”. Anna Jamrozek-Sowa określa Szklaną kulę jako książkę, w której „bardzo wyraźnie postawione zostało zagadnienie cierpienia przeżywanego w wymiarze duchowym”.

Recepcja powieści

Szklana kula spotkała się ze sporym zainteresowaniem krytyki emigracyjnej i mniejszym – krajowej. Powieść została zgłoszona do nagrody „Wiadomości” za rok 1964.