Szew jarzmowo-szczękowy
Szew jarzmowo-szczękowy (łac. sutura zygomatomaxillaris) – szew czaszki łączący kość jarzmową ze szczęką. Jest szwem liściastym[1].
U człowieka przebiega na przedniej ścianie czaszki i dolnej ścianie oczodołu, łącząc brzeg przednio-dolny (szczękowy) trzonu kości jarzmowej z górnym brzegiem wyrostka jarzmowego szczęki[2][3][4][5].
Zarasta (kostnieje) u świni domowej w 7–10 roku życia, u psa domowego i bydła domowego w 10–15 roku, a u konia domowego w 17–20 roku życia[1].
Przypisy
edytuj- ↑ a b Kazimierz Krysiak, Henryk Kobryń, Franciszek Kobryńczuk, Anatomia zwierząt. 1. Aparat ruchowy, Warszawa: Wydawnictwo Naukowe PWN, 2012, s. 233–236, ISBN 978-83-01-16822-3.
- ↑ Bochenek i Reicher 2019 ↓, s. 313.
- ↑ Bochenek i Reicher 2019 ↓, s. 367–368.
- ↑ Bochenek i Reicher 2019 ↓, s. 378.
- ↑ Polska Akademia Nauk Wydział Nauk Medycznych, Wielki słownik medyczny, Warszawa: Wydawnictwo Lekarskie PZWL, 1996, s. 1298, ISBN 83-200-1923-0.
Bibliografia
edytuj- Adam Bochenek, Michał Reicher, Anatomia człowieka. Tom I. Anatomia ogólna. Kości, stawy i więzadła, mięśnie, wyd. XIII, Warszawa: Wydawnictwo Lekarskie PZWL, 2019, ISBN 978-83-200-4323-5.
