Sześcioszpar szary

Sześcioszpar szary[3], sześcioszpar[4], rekin szary[5][6][7] (Hexanchus griseus) – gatunek drapieżnego, morskiego rekina sześcioszparokształtnego z rodziny sześcioszparowatych (Hexanchidae).

Sześcioszpar szary
Hexanchus griseus[1]
(Bonnaterre, 1788)
Ilustracja
Hexanchus griseus, rys. dr Tony Ayling
Systematyka
Domena

eukarionty

Królestwo

zwierzęta

Typ

strunowce

Podtyp

kręgowce

Gromada

chrzęstnoszkieletowe

Podgromada

spodouste

Rząd

sześcioszparokształtne

Rodzina

sześcioszparowate

Rodzaj

Hexanchus

Gatunek

sześcioszpar szary

Synonimy
  • Hexanchus corinum Jordan & Gilbert, 1880
  • Hexanchus corinus Jordan & Gilbert, 1880
  • Hexanchus griseus australis de Buen, 1960
  • Monopterinus griseus (Bonnaterre, 1788)
  • Notidanus griseus (Bonnaterre, 1788)
  • Notidanus monge Risso, 1827
  • Notidanus vulgaris Perez Canto, 1886
  • Squalus griseus Bonnaterre, 1788
  • Squalus vacca Bloch & Schneider, 1801
Kategoria zagrożenia (CKGZ)[2]

Zasięg występowania
Mapa występowania

Opis

Jedna, mała płetwa grzbietowa w tylnej części tułowia, płetwa odbytowa bardzo mała, długi ogon z niezbyt dużą płetwą ogonową. Sześć szpar skrzelowych. Barwa szara, grzbiet znacznie ciemniejszy z przejściem do brązu. Boki dość jasne. Brak przesłony migawkowej. Tryskawka zaokrąglona. Prowadzi samotniczy, przydenny i nocny tryb życia.

Wielkość

Długość ciała przeciętnie 3 m, maksymalnie 5,9 m[8], dymorfizm płciowy pod względem wielkości niewyraźny.

Występowanie

Wody przybrzeżne strefy tropikalnej do umiarkowanej wszystkich kontynentów, także przy większych wyspach oceanicznych. Nie występuje w wodach polarnych.

Pokarm

Głównie ryby, rzadziej morskie stawonogi, np. kraby, a także, choć rzadko, foki.

Środowisko

Wyłącznie morskie wody, przybrzeżne, od powierzchniowych do głębokości 2000 m.

Rozmnażanie

Jajożyworodne, samica rodzi od 22 do 108 młodych o długości ciała 40–60 cm.

Ataki na ludzi

Nie atakuje, poza sporadycznymi przypadkami sprowokowania go.

Przypisy

edytuj
  1. Hexanchus griseus, [w:] Integrated Taxonomic Information System (ang.).
  2. Hexanchus griseus, [w:] The IUCN Red List of Threatened Species (ang.).
  3. Fritz Terofal, Claus Militz: Ryby morskie. Leksykon przyrodniczy. Henryk Garbarczyk i Eligiusz Nowakowski. Warszawa: Świat Książki, 1996. ISBN 83-7129-306-2.
  4. Eugeniusz Grabda, Tomasz Heese: Polskie nazewnictwo popularne krągłouste i ryby - Cyclostomata et Pisces. Koszalin: Wyższa Szkoła Inżynierska w Koszalinie, 1991.
  5. Ryby. Warszawa: Wiedza Powszechna, 1976, seria: Mały słownik zoologiczny.
  6. Jerzy Gronau: Słownik nazw ryb. Kraków: Księgarnia Akademicka, 1994. ISBN 83-901154-9-2.
  7. Biologia. Multimedialna encyklopedia PWN Edycja 2.0. pwn.pl Sp. z o.o., 2008. ISBN 978-83-61492-24-5.
  8. Hexanchus griseus. (ang.) w: Froese, R. & D. Pauly. FishBase. World Wide Web electronic publication. fishbase.org [dostęp 21 sierpnia 2010]

Bibliografia

edytuj
  • Leonardo Compagno et al, 1999. Rekiny. Cibet.
  • Fritz Terofal, Claus Militz: Ryby morskie. Warszawa: Świat Książki, 1996. ISBN 83-7129-306-2.