Szczyt Zwycięstwa
Szczyt Zwycięstwa (kirg. Жеңиш чокусу, Dżengisz czokusu, ros. пик Победы, pik Pobiedy, chiń. 托木尔峰 Tuōmù’ěr Fēng, ujg. Tömür) – najwyższy szczyt Kakszaału i całego Tienszanu, na granicy Kirgistanu (najwyżej położony punkt tego kraju) i Chin.
| |
| Państwo | |
|---|---|
| Położenie | |
| Pasmo | |
| Wysokość |
7439 m n.p.m. |
| Wybitność |
4148 m |
| Pierwsze wejście |
1956 |
| • zimowe |
luty 1990 |
Położenie na mapie Kirgistanu  | |
 42°02′06″N 80°07′32″E/42,035000 80,125556
| |
Zdobycie szczytu jest wymagane do uzyskania wyróżnienia alpinistycznego – Śnieżna Pantera. Jest to najtrudniejszy z pięciu szczytów wymaganych do zdobycia wyróżnienia. Z tego też względu w rosyjskim środowisku wspinaczkowym znane jest powiedzenie „Nie mów mi, ile razy byłeś na Evereście, powiedz, czy byłeś na Piku Pobiedy”.
Historia zdobycia
edytujW roku 1938 zorganizowano radziecką wyprawę do centralnego Tienszanu, która zdobyła w mniemaniu jej uczestników najwyższy szczyt atakowanego masywu. Odczyt wysokości zmierzonej za pomocą starego lotniczego wysokościomierza dał wynik 6900 m n.p.m. Szczyt otrzymał nazwę Dwudziestolecia Komsomołu. W roku 1943 zorganizowano kolejną wyprawę w tę okolicę, która wyposażona była w lepszy sprzęt pomiarowy. Po wejściu na szczyt, uznany za zdobyty w 1938 roku wierzchołek Dwudziestolecia Komsomołu, odczytano wysokość 7439 m n.p.m. Z okazji wygranej niedawno bitwy stalingradzkiej nadano szczytowi nową nazwę – Szczyt Zwycięstwa. Z powodu braku należytego udokumentowania wyprawy z 1943 roku nie ma obecnie jednak pewności czy rzeczywiście zdobyła ona wspomniany wierzchołek[1].
W związku z powyższym za pierwsze bezdyskusyjne zdobycie Szczytu Zwycięstwa uznaje się rok 1956, kiedy to osiągnęła go wyprawa kierowana przez Witalija Abałakowa.
Pierwszego zimowego wejścia na szczyt dokonała 2 lutego 1990 roku pięcioosobowa ekipa radzieckich wspinaczy w składzie Walerij Chriszczatyj, Siergiej Bogomołow, Giennadij Bogomołow, Siergiej Owczarienko i Giennadij Michajłow[2].