Szczastia
Szczastia (ukr. Щастя) − miasto na Ukrainie w obwodzie ługańskim, na lewym brzegu rzeki Doniec.
| |||
| |||
| Państwo | |||
|---|---|---|---|
| Obwód | |||
| Powierzchnia |
1,11[1] km² | ||
| Populacja (1 stycznia 2019) • liczba ludności |
| ||
| Kod pocztowy |
91480 | ||
| Tablice rejestracyjne |
BB | ||
Położenie na mapie obwodu ługańskiego  | |||
Położenie na mapie Ukrainy  | |||
 48°44′17″N 39°13′52″E/48,738056 39,231111
| |||
| Strona internetowa | |||
Miasto satelickie Ługańska, oddalone od niego o 24 km (odległość trasami samochodowymi)[1].
Historia
edytujPierwotnie w miejscu dzisiejszego miasta znajdowała się wieś Szczastia założona w połowie XVIII wieku przez chłopów pańszczyźnianych, którzy z Ukrainy Prawobrzeżnej uciekali na wolne ziemie nad Dońcem[3]. Jednak już w 1754 Katarzyna II podarowała przylegające do Dońca ziemie wraz z mieszkańcami swojemu nadwornemu Grigorijowi Kowalińskiemu, od nazwiska którego wieś zaczęła być nazywana Kowaliwką[4].
W 1914 we wsi poświęcono murowaną cerkiew pod wezwaniem św. Katarzyny, wybudowaną z inicjatywy właściciela wsi Kowalińskiego. W czasach radzieckich cerkiew zamknięto i zrujnowano. W jej pomieszczeniach urządzono stajnię oraz skład zboża. Odbudowę cerkwi rozpoczęto w 1990. Obecnie świątynia należy do Ukraińskiej Cerkwi Prawosławnej Patriarchatu Moskiewskiego[5].
Głównym obiektem przemysłowym miasta jest Ługańska Elektrownia Cieplna, której budowa została rozpoczęta w 1952. Dzięki obiektowi dotychczasowa wieś przeżyła rozbudowę i gwałtowny napływ mieszkańców[6].
W 1963 miejscowość otrzymała prawa miejskie[7].
Demografia
edytuj
Według danych uzyskanych w spisie ludności z 2001 w mieście zamieszkiwało 13770 osób. 11,23% mieszkańców wskazało język ukraiński jako swój język ojczysty, dla 87,98% językiem ojczystym był zaś rosyjski[10].
Przypisy
edytuj- ↑ a b Щастя – облікова картка. Верховна Рада України. [dostęp 2014-06-23]. [zarchiwizowane z tego adresu (2014-06-23)].
- ↑ Чисельність наявного населення України на 1 січня 2019 року. Державна служба статистики України. Київ, 2019. стор.47
- ↑ a b Історія міст і сіл УРСР. Луганська область. Київ: 1968, s. 116.
- ↑ a b Історія. Щастинська міська рада. [dostęp 2014-06-23]. [zarchiwizowane z tego adresu (2014-06-23)]. (ukr.).
- ↑ Андрей Пухов: Свято-Екатериненский храм в городе Счастье. 2013-01-11. [dostęp 2014-06-23]. [zarchiwizowane z tego adresu (2014-06-23)]. (ros.).
- ↑ Історія міст і сіл УРСР. Луганська область. Київ: 1968, s. 117-120.
- ↑ Счастье // Большой энциклопедический словарь (в 2-х тт.). / редколл., гл. ред. А. М. Прохоров. том 2. М., "Советская энциклопедия", 1991. стр.435
- ↑ Тимошенко Г.М. (red.): Статистичний збірник «Чисельність наявного населення України на 1 січня 2013 року». Київ: Державна служба статистики України, 2013, s. 73.
- ↑ Кількість наявного та постійного населення за статтю та типом поселень. Держстат України. [dostęp 2014-06-23]. (ukr.).
- ↑ a b Розподіл населення за рідною мовою, Луганська область. Держстат України. [dostęp 2014-06-23]. (ukr.).
Bibliografia
edytuj- Енциклопедія українознавства. У 10-х т. / Гол. ред. Володимир Кубійович. — Париж; Нью-Йорк: Молоде Життя, 1954—1989.