Szczęsny Bronowski
Szczęsny Marian Bronowski (ur. 1 stycznia 1864 w Krasnohorce[1], zm. 26 kwietnia 1942 w Warszawie) – lekarz internista, działacz oświatowy.
| Data i miejsce urodzenia | |
|---|---|
| Data i miejsce śmierci | |
| profesor nauk medycznych | |
| Specjalność: interna | |
| Nauczyciel akademicki | |
| Uczelnia | |
Życiorys
edytujSyn Konstantego i Sabiny z Jaxa-Bykowskich[1]. Od 1900 roku był członkiem Ligi Narodowej[2]. Członek pierwszego Koła Głównego Towarzystwa Oświaty Narodowej[3]. Od 1923 dyrektor Szpitalu Św. Ducha w Warszawie, profesor Uniwersytetu Warszawskiego i Akademii Stomatologicznej w Warszawie. Ogłosił pierwsze polskie doniesienie na temat mononukleozy zakaźnej (w 4 lata po Emilu Pfeifferze). Zajmował się także filozofią medycyny i należał do polskiej szkoły filozofii medycyny. W 1930 ożenił się z Marią ks. Giedroyć[1].
Dorobek naukowy
edytujPrzypisy
edytuj- ↑ a b c Stanisław Łoza (red.), Czy wiesz kto to jest?, (Przedr. fotooffs., oryg.: Warszawa : Wydaw. Głównej Księgarni Wojskowej, 1938.), Warszawa: Wydawnictwa Artystyczne i Filmowe : na zam. Zrzeszenia Księgarstwa, 1983, s. 74.
- ↑ Stanisław Kozicki, Historia Ligi Narodowej (okres 1887-1907), Londyn 1964, s. 571.
- ↑ Stanisław Kozicki, Historia Ligi Narodowej (okres 1887-1907), Londyn 1964, s. 350.
Linki zewnętrzne
edytuj- Dzieła Szczęsnego Bronowskiego w bibliotece Polona