Synaj Południowy

Synaj Południowy
جنوب سيناء
Herb	Flaga
Państwo	Egipt
Siedziba	At-Tur
Powierzchnia	33 140 km²
Populacja (2015); • liczba ludności	; 167426
	Położenie na mapie;
	29°N 34°E/29,000000 34,000000
	Multimedia w Wikimedia Commons
	Strona internetowa

Synaj Południowy^[1] (arab. جنوب سيناء , trl. Janūb Sīnā’, trb. Dżanub Sina^[1]) – prowincja gubernatorska (muhafaza) w azjatyckiej części Egiptu. Obejmuje południową część Półwyspu Synaj. Stolicą administracyjną jest At-Tur, natomiast największym miastem jest kurort Szarm el-Szejk. Zajmuje powierzchnię 31 272 km²^[2].

Wejście do Kolorowego Kanionu

Według spisu powszechnego w listopadzie 2006 roku populacja muhafazy liczyła 150 088 mieszkańców^{[potrzebny przypis]}, natomiast według szacunków 1 stycznia 2015 roku zamieszkiwało ją 167 426 osób – najmniej z wszystkich egipskich muhafaz^[2].

Muhafaza Synaj Południowy składa się z 5 okręgów, 8 miast (At-Tur, Szarm el-Szejk, Abu Zanima, Abu Rudajs, Nuwajbi, Dahab, Święta Katarzyna i Ras Sudr), 8 miejscowości i 81 innych osad i wsi.

Gospodarka

Główną gałęzią gospodarki muhafazy jest turystyka. W mniejszym stopniu wydobycie ropy naftowej i gazu ziemnego w zachodniej części muhafazy, nad Zatoką Sueską.

Turystyka

Synaj Południowy to przede wszystkim region turystyczny, składający się z ośrodków wypoczynkowych, kurortów – miast i miejscowości – leżących głównie na zachodnim brzegu Zatoki Akaba, a także kilku zlokalizowanych na wschodnim brzegu Zatoki Sueskiej. Region ten to główna część Riwiery Morza Czerwonego. Panują tu korzystne warunki klimatyczne, kiedy przez cały rok świeci słońce (w najchłodniejszym miesiącu – lutym temperatura powietrza w dzień wynosi ok. 25 °C, a wody w morzu ok. 22 °C, w najcieplejszym miesiącu – sierpniu – temperatura powietrza wynosi od 35 do 40 °C, a wody powyżej do ponad 35 °C), jednak niska wilgotność powietrza (ok. 4%) pozwala na znoszenie takich temperatur. Opady deszczu należą tu do niezwykłej rzadkości, suche i ciepłe powietrze jest we wszystkich porach roku. Woda morska jest niezwykle czysta i przeźroczysta. Widoczność w morzu osiąga 30 m i można się w nim kąpać przez cały rok. Z tego powodu gospodarka turystyczno-sportowo-krajoznawcza działa tu przez cały rok. Przy wybrzeżu spoczywa ponad 50 wraków statków, które są atrakcją dla nurków.

Są tutaj setki raf koralowych dostępnych zarówno dla początkujących i doświadczonych nurków, jak również dla uprawiających snorkeling. Rafy te z przepiękną fauną i florą, są dostępne zarówno z brzegu oraz z łodzi; miejsca te są na ogół oznakowane bojami. Wysokie góry nad Zatoką Akaba schodzą 1800 m w głąb morza. Zatoka Sueska jest natomiast stosunkowo płytka (100 m), ale również w południowej części – jest pełna raf koralowych.

Synaj Południowy posiada 610 km wybrzeża morskiego.

Transport

Na terenie muhafazy istnieje 1650 km dróg utwardzonych (asfaltowych). Najważniejsze z nich to droga nr 34 (Suez – Szarm el-Szejk), nr 35 (Szarm el-Szejk – Taba), nr 37 (Wadi Fejran – Święta Katarzyna), nr 36 (Święta Katarzyna – Ain Hudra), nr 37 (Nuwajbi – Ras an Nakb), nr 312 (Asl – Al-Dżaranda), nr 33 (Ras Sidr – Sadr al-Hiltan), nr 32 (Sinn Biszr – Przełęcz Mitla).

Porty lotnicze

Port lotniczy Szarm el-Szejk – największe lotnisko międzynarodowe na półwyspie Synaj; po ostatniej rozbudowie terminalu stało się nowoczesne i komfortowe, obsługuje ruch wewnątrzkrajowy oraz europejski (w tym kilka lotów czarterowych z Polski) i bliskowschodni.
Port lotniczy Taba – obsługuje tanie linie lotnicze.
Port lotniczy At-Tur – obsługuje głównie służby rządowe, gubernatorskie oraz dyplomatyczne.
Port lotniczy Święta Katarzyna – obsługuje głównie służby gubernatorskie; w pobliżu góry Synaj.
Port lotniczy Abu Rudajs – lokalny port lotniczy, obsługuje głównie służby firm naftowych.

Przejścia graniczne

Przejście graniczne Taba – międzynarodowe całodobowe egipsko-izraelskie drogowe przejście graniczne, położone w Tabie, otwarte w 1982 roku i przeznaczone dla ruchu osobowego oraz towarowego.
Przejście graniczne Netafim – to obecnie nieczynne izraelsko-egipskie drogowe przejście graniczne położone w południowej części pustyni Negew, w odległości około 12 km na północ od Taby i Ejlatu.

Przyroda

Na terenie muhafazy rośnie ponad 65% gatunków roślin skatalogowanych na terenie całego kraju oraz 32 gatunki zwierząt nie występujących nigdzie indziej na świecie, m.in. niektóre odmiany hien i koziorożców.

W ciepłych wodach morskich występują koralowce, ponad 250 różnych raf koralowych (m.in. Great Brain – jeden z największych koralowców na świecie), namorzyny (jedne z najbardziej wysuniętych na północ na świecie), żyje tu ponad 1000 gatunków ryb, m.in. ryby pelagiczne, delfiny, żółwie morskie, rekiny wielorybie, karanksy i barakudy.

Ponad 30% powierzchni muhafazy stanowią rezerwaty przyrody i parki narodowe. Na terenie muhafazy ulokowany jest Park Narodowy Ras Muhammad, Park Narodowy Świętej Katarzyny oraz 3 rezerwaty przyrody: Rezerwat Taba, Rezerwat Nabk, Rezerwat Abu Dżallum.

Beduini

Plemię	Teren zamieszkania (część muhafazy)	Najważniejsze miejscowości (osady)
Al Eiqeat	północno-zachodnia, nad Zatoką Sueską	Abu Zanima, Wadi el-Ramla
Awarma (Sawalha)	środkowo-zachodnia, nad Zatoką Sueską	Abu Rudejs, Wadi Sedra
Awlad Said (Sawalha)	południowo-zachodnia, nad Zatoką Sueską	At-Tur, El Wadi Village, Wadi Fejran, Święta Katarzyna
Badara	północno-środkowa i centralna	–
Gebajla	centralna	Wadi Arbain, El Szejk Awad
Hawaitat	północno-zachodnia	–
Kurasza (Sawalha)	środkowo-zachodnia, nad Zatoką Sueską	Wadi Fejran (częściowo)
Lahewait	północno-wschodnia	Bear Szeir
Muzejna	południowa, południowo-wschodnia, nad zatoką Akaba	El Rowisat (k. Szarm el-Szejk), Dahab, Nuwajbi (południowa cz.), Nuwejmas, Wadi Saal, Wadi Kid, Khriza, Wadi Mandar

Przypisy

↑ ^a ^b Urzędowy wykaz polskich nazw geograficznych świata. Warszawa: KSNG, 2013, s. 516.
↑ ^a ^b Egypt in Figures 2015. CAPMAS, 2015. [dostęp 2017-02-05]. (ang.).

Bibliografia

Richardson D., Jacobs D., Egipt, ISBN 978-83-7304-689-4.

Linki zewnętrzne

Egypt State Information Service – South Sinai. [zarchiwizowane z tego adresu (2007-11-25)]. (ang.).
Wyniki spisu 2006 i oszacowań na rok 2012 i 2015. [w:] GeoHive [on-line]. [dostęp 2017-02-01]. (ang.).

[nazewnictwo-1] Urzędowy wykaz polskich nazw geograficznych świata. Warszawa: KSNG, 2013, s. 516.

[figures2015-2] Egypt in Figures 2015. CAPMAS, 2015. [dostęp 2017-02-05]. (ang.).

[1]

[2]