Synagoga w Łukowie

Synagoga w Łukowie – nieistniejąca synagoga w Łukowie, która znajdowała się u zbiegu ulic: Bóżnicznej (obecnie ul. Zdanowskiego) i Staropijarskiej[1].

Synagoga w Łukowie
Ilustracja
Synagoga w 1929 r., widziana od strony ul. Bóżnicznej
Państwo

 Polska

Województwo

 lubelskie

Miejscowość

Łuków

Adres

ul. Bóżniczna 17
(obecnie ul. Zdanowskiego)

Budulec

murowana

Data budowy

II połowa XVIII w.

Data zburzenia

lipiec 1944

Tradycja

ortodoksyjna

Obecnie

nie istnieje

Położenie na mapie Łukowa
Mapa konturowa Łukowa, w centrum znajduje się punkt z opisem „Synagoga w Łukowie”
Położenie na mapie Polski
Mapa konturowa Polski, po prawej znajduje się punkt z opisem „Synagoga w Łukowie”
Położenie na mapie województwa lubelskiego
Mapa konturowa województwa lubelskiego, u góry nieco na lewo znajduje się punkt z opisem „Synagoga w Łukowie”
Położenie na mapie powiatu łukowskiego
Mapa konturowa powiatu łukowskiego, blisko centrum na prawo u góry znajduje się punkt z opisem „Synagoga w Łukowie”
Ziemia51°55′44,3″N 22°22′58,4″E/51,928972 22,382889

Zbudowana w drugiej połowie XVIII wieku po zniszczeniu w pożarach poprzednich, drewnianych domów modlitwy. Był to obiekt murowany, otynkowany, kryty dachówką, o wymiarach: długość i szerokość – 30 łokci (ok. 17 m), wysokość do dachu – 14 łokci (ok. 8 m). Na froncie budynku od strony ul. Bóżnicznej znajdował się zegar słoneczny. Do synagogi od frontu przybudowany był babiniec o wymiarach: długość – 30 łokci, szerokość – 9,5 łokcia i wysokość – 4 łokcie. Z drugiej strony, czyli od ul. Staropijarskiej, przylegała przybudówka o wymiarach takich samych jak babiniec. Wewnątrz domu modlitwy znajdował się chór o wymiarach 12 na 4 łokcie, usytuowany na lewo od drzwi wejściowych, na który prowadziły proste schody o szerokości 1,5 łokcia. W głównej sali synagogi ustawiono 176 ławek, w tym 116 dla mężczyzn i 60 dla kobiet. Sufit zdobiły malowidła, wykonane przez łukowskich malarzy – Hirsza Libera i Chaima Motla Mendelbojma. Przedstawiały one poświęcenie Izaaka, patriarchów oraz aniołów[2][3].

Synagoga została sprofanowana przez Niemców na początku okupacji i zamieniona najpierw w stajnię, następnie w przytułek dla przesiedleńców[4]. Ostatecznie uległa zniszczeniu pod koniec lipca 1944 r. w wyniku bombardowania Łukowa przez niemieckie lotnictwo[2][3].

W 2015 r. w miejscu, w którym stała synagoga, odsłonięto pomnik[5]. W Muzeum Regionalnym w Łukowie znajduje się makieta synagogi[6].

Przypisy

edytuj
  1. Synagoga stała u zbiegu ulic Bóżnicznej i Staropijarskiej, „Wspólnota Łukowska” (43 (148)), Łuków Historia, 2007 [dostęp 2024-08-03].
  2. a b Synagoga i domy modlitwy w Łukowie. [w:] Wirtualny Sztetl [on-line]. Muzeum Historii Żydów Polskich Polin. [dostęp 2024-08-03].
  3. a b Krzysztof Czubaszek: Życie religijno-społeczne diaspory. [w:] Żydzi Łukowa i okolic [on-line]. [dostęp 2024-08-03].
  4. Krzysztof Czubaszek: Holokaust. [w:] Żydzi Łukowa i okolic [on-line]. [dostęp 2024-08-03].
  5. Gmina Żydowska funduje obelisk w Łukowie. [w:] Dziennik Wschodni [on-line]. 2015-06-18. [dostęp 2024-08-03].
  6. Tu mieszkaliśmy – historia łukowskich Żydów. Muzeum Regionalne w Łukowie. [dostęp 2024-08-03].

Linki zewnętrzne

edytuj