Synagoga Bne Emuna w Krakowie

Dom modlitwy B'nei Emuna
	nr rej. A-838 z 25 sierpnia 1994
	; Synagoga B'nei Emuna
Państwo	Polska
Województwo	małopolskie
Miejscowość	Kraków
Adres	ul. Meiselsa 17; pl. Nowy 5
Budulec	murowana
Architekt	Jacek Matusiński
Data budowy	1886
Data likwidacji	II wojna światowa
Tradycja	ortodoksyjna
Obecnie	Centrum Kultury Żydowskiej
	Położenie na mapie Krakowa Dom modlitwy B'nei Emuna
	Położenie na mapie Polski Dom modlitwy B'nei Emuna
	Położenie na mapie województwa małopolskiego Dom modlitwy B'nei Emuna
	50°03′04,84″N 19°56′39,93″E/50,051344 19,944425
	Multimedia w Wikimedia Commons

Synagoga B'nei Emuna (z hebr. Dzieci Wiary) – zabytkowa synagoga znajdująca się w Krakowie, w dzielnicy I Stare Miasto na rogu ulicy Rabina Meiselsa 17 oraz Placu Nowego 5, na Kazimierzu.

Historia

Synagoga została zbudowana w 1886 roku z inicjatywy Żydowskiego Towarzystwa Modlitewnego i Dobroczynnego Bne Emuna, według projektu architekta i budowniczego Jacka Matusińskiego. Podczas II wojny światowej hitlerowcy zdewastowali wnętrze synagogi, przeznaczając ją następnie na warsztat stolarski. Po zakończeniu wojny nadal pełniła funkcję stolarni, a później magazynu. Od początku lat 80. budynek stał opuszczony i popadał w ruinę.

W latach 1988–1993 z inicjatywy Fundacji Judaica przeprowadzono gruntowny remont oraz rozbudowę synagogi z przeznaczeniem jej na Centrum Kultury Żydowskiej. Pracami tymi kierował architekt Dariusz Gruszka. Większość środków na remont przeznaczył Kongres Stanów Zjednoczonych oraz w mniejszym stopniu: Gmina Kraków, wojewoda krakowski, Społeczny Komitet Odnowy Zabytków Krakowa oraz Generalny Konserwator Zabytków. Wówczas zakonserwowano i częściowo zrekonstruowano polichromie na suficie głównej sali modlitewnej oraz tablicę z nazwiskami zmarłych fundatorów i członków bractwa. 24 listopada 1993 roku w synagodze uroczyście otwarto Centrum Kultury Żydowskiej. Cały remont kosztował ponad 2 miliony złotych.

Osobny artykuł: Centrum Kultury Żydowskiej.

Architektura

Murowany budynek synagogi wzniesiono na planie prostokąta, w stylu neoromańskim z elementami mauretańskimi. Do dnia dzisiejszego zachowało się wiele oryginalnych elementów wystroju. Nad głównym wejściem znajduje się charakterystyczny trójkątny przyczółek, a otwory okienne są zakończone półokrągłe.

Wewnątrz w głównej sali modlitewnej, która obecnie pełni rolę sali wykładowej, zachowała się wnęka po Aron ha-kodesz oraz fragment belkowania nad nim, tablica jorcajtowa oraz pozostałości oryginalnej, zrekonstruowanej polichromii. Obecnie w sali głównej znajdują się dwie tablice pamiątkowe: jedna poświęcona Rafaelowi Scharfowi, a druga upamiętniająca wyposażenie Centrum ze środków Republiki Federalnej Niemiec w sprzęt nagłaśniający i konferencyjny, a przekazany przez Fundację Współpracy Polsko-Niemieckiej.

Na ścianie południowej wisi wielki obraz Vincenta Capraro pt. „Żydzi z Vught”, który poświęcony jest wydarzeniom, które miały miejsce w Vught, w obozie koncentracyjnym powstałym w 1942 roku w okolicach s'Hertogenbosch na południu Holandii.