Superliga ukraińska w piłce siatkowej mężczyzn
Superliga ukraińska w piłce siatkowej mężczyzn (ukr. Суперліга України з волейболу серед чоловіків, Superliha Ukrajiny z wołejbołu sered czołowikiw) – najwyższa w hierarchii klasa męskich ligowych rozgrywek siatkarskich na Ukrainie. Rywalizacja w niej toczy się – co sezon, systemem ligowym wraz z play-offami – o tytuł mistrza Ukrainy, a za jej prowadzenie od sezonu 2022/2023 odpowiada Profesjonalna Liga Piłki Siatkowej Ukrainy.
Superliga 2023/2024 | |
Państwo | |
---|---|
Dyscyplina | |
Organizator rozgrywek | |
Data założenia | |
Poprzednia nazwa |
Wyszcza liha (do 2000) |
Prezes | |
Rozgrywki | |
Liczba drużyn |
8 |
Zwycięzca |
Mistrz Ukrainy |
Niższy poziom ligowy |
Wyższa Liga |
Zwycięzcy | |
Pierwszy zwycięzca | |
Obecny zwycięzca | |
Najwięcej zwycięstw |
Łokomotyw Charków (13) |
Strona internetowa |
Drużyny, które nie utrzymały się w lidze, są relegowane do II ligi.
Historia
edytujSiatkówka na Ukrainie pojawiła się w Charkowie[potrzebny przypis]. W październiku 1925 roku Dyrektor Instytutu Kultury Fizycznej W.A. Blach przywiózł z Moskwy regulamin, piłki i siatki do gry w piłkę siatkową. Rok po roku, popularność siatkówki wzrastała i rozprzestrzeniła się do innych miast na Ukrainie (Kijów, Dniepropetrowsk, Odessa, Połtawa, Chersoń). Szybkiemu rozprzestrzenianiu się gry sprzyjały spotkania towarzyskie zespołów ukraińskich z zespołami z Moskwy, Leningradu, Baku, i innych miast. Bardzo ważne dla dalszego rozwoju siatkówki było jej włączenie w 1928 roku do programu zawodów sportowych pomiędzy republikami radzieckimi w ZSRR. Ukrainę reprezentowały męskie i żeńskie drużyny z Charkowa jako najsilniejsze na Ukrainie. W pierwszych mistrzostwach ZSRR w latach 1933–1936 zwanymi "Radzieckimi świętami siatkówki" męskie zespoły Charkowa i Dniepropetrowska naprzemiennie zajmowali drugie i trzecie miejsce. Od lat 50. XX wieku wspaniałe rezultaty wykazały ukraińskie kluby na arenie krajowej i międzynarodowej. Zespół żeński Burewisnyk Odessa w 1961 roku zdobył złoty medal mistrzostw ZSRR. Ponadto, zespół męski Szachtar Donieck w sezonie 1991/92 wygrał otwarte mistrzostwa WNP. Puchar ZSRR wśród męskich klubów zdobywał trzy razy Łokomotyw Kijów – 1973, 1988, 1990 i CzHS Odessa – 1976, wśród klubów żeńskich – trzy razy: Medin Odessa – 1974, 1981, 1983, dwa razy Orbita Kijów – 1985, 1988, Iskra Woroszyłowgrad – 1980.
W 1962 Burewisnyk Odessa zdobył Puchar Europy Mistrzów Krajowych siatkarzy. Puchar Zdobywców Pucharów w piłce siatkowej zdobywali: męska drużyna Zirka Woroszyłowgrad – 1973, żeńskie Iskra Woroszyłowgrad – 1977 oraz Medin Odessa – 1983[1].
16 czerwca 1991 odbyła się konferencja założycielska Federacji Piłki Siatkowej Ukrainy[2].
Medaliści
edytujStatystyka
edytujUwaga: bez mistrzostw Ukraińskiej SRR.
Lp. | Klub | |||
---|---|---|---|---|
1. | Łokomotyw Charków | 17 | 4 | 1 |
2. | Dorożnyk-SKA Odessa | 3 | 2 | 2 |
3. | Barkom-Każany Lwów | 3 | 2 | 0 |
4. | Azot Czerkasy | 2 | 5 | 4 |
5. | Łokomotyw Kijów | 2 | 1 | 0 |
6. | Szachtar Donieck | 2 | 0 | 1 |
7. | Prometej Dnipro | 2 | 0 | 1 |
8. | Epicentr-Podolany Horodok | 1 | 3 | 0 |
9. | Krymsoda Krasnoperekopsk | 0 | 4 | 1 |
10. | Jurydyczna akademіja Charków | 0 | 2 | 6 |
11. | Dynamo Ługańsk | 0 | 2 | 1 |
12. | Chimprom Sumy | 0 | 2 | 0 |
13. | Markochim Mariupol | 0 | 1 | 3 |
14. | Impeksahro Sport Czerkasy | 0 | 1 | 2 |
15. | Budіwelnyk-Dynamo-Bukowyna Czerniowce | 0 | 1 | 0 |
Dnipro Dniepropietrowsk | 0 | 1 | 0 | |
Serce Podilla Winnica | 0 | 1 | 0 | |
18. | Faworyt Łubnie | 0 | 0 | 3 |
19. | WK Winnica | 0 | 0 | 2 |
20. | Nowator Chmielnicki | 0 | 0 | 1 |
SK WPS Winnica | 0 | 0 | 1 | |
Stiroł Gorłówka | 0 | 0 | 1 | |
Łoko-Ekspres Charków | 0 | 0 | 1 | |
Żytyczi-Polissia Żytomierz | 0 | 0 | 1 |
Zobacz też
edytujPrzypisy
edytuj- ↑ історія волейболу України – Асоціація ветеранів волейболу України. [dostęp 2020-12-13]. [zarchiwizowane z tego adresu (2011-04-08)].
- ↑ Офіційний сайт федерації волейболу України
Linki zewnętrzne
edytuj- Oficjalna strona Ukraińskiego Związku Piłki Siatkowej (ukr.)
- Strona o siatkówce na Ukrainie. volleyball.in.ua. [zarchiwizowane z tego adresu (2019-11-30)]. (ros.).