Suchacz
Suchacz (do 1945 niem. Succase) – wieś w północnej Polsce, położona w województwie warmińsko-mazurskim, w powiecie elbląskim, w gminie Tolkmicko.
wieś | |
Państwo | |
---|---|
Województwo | |
Powiat | |
Gmina | |
Liczba ludności (2006) |
730 |
Strefa numeracyjna |
55 |
Kod pocztowy |
82-340[2] |
Tablice rejestracyjne |
NEB |
SIMC |
0159189 |
Położenie na mapie Polski | |
Położenie na mapie województwa warmińsko-mazurskiego | |
Położenie na mapie powiatu elbląskiego | |
Położenie na mapie gminy Tolkmicko | |
54°17′02″N 19°26′19″E/54,283889 19,438611[1] |
W latach 1975–1998 miejscowość administracyjnie należała do województwa elbląskiego.
Położenie
edytujSuchacz położony jest nad Zalewem Wiślanym, około 15 km od Elbląga, na obszarze Parku Krajobrazowego Wysoczyzny Elbląskiej. Miejscowość znajduje się na trasie Kolei Nadzalewowej (nieczynnej).
Komunikacja i transport
edytujTransport drogowy
edytujPrzez miejscowość przebiega droga wojewódzka nr 503 Elbląg-Pogrodzie.
Transport kolejowy
edytuj- Kolej Nadzalewowa z przystankiem kolejowym w Suchaczu – linia kolejowa Elbląg – Frombork – Braniewo (obecnie nieczynna)
Transport wodny
edytujW 2004 roku w Suchaczu ustanowiono przystań morską[3], która pełni charakter przystani rybackiej i jachtowej. Przystań nie posiada bosmanatu, a wpływać do niej mogą jedynie mniejsze jednostki[4] Usytuowana jest nad Zatoką Elbląską, tuż przy wejściu na Zalew Wiślany[5]. Ujście kanału wewnątrzprzystaniowego osłaniają dwa falochrony (wschodni – 145 m, zachodni – 20 m)[6]. Cumują w niej kutry rybackie oraz jachty żaglowe. Wydzielona przystań żeglarska powstała w 2008 roku za sprawą Stowarzyszenia Entuzjastów Żeglarstwa na Zalewie Wiślanym. Żeglarze zawijający do przystani mogą skorzystać z sali klubowej, toalety, prądu oraz ujęcia wody[7].
Historia
edytujNajbardziej znanym wydarzeniem w historii Suchacza była bitwa morska, jaka została stoczona w 1463 roku na Zalewie Wiślanym, nieopodal Suchacza. W pobliżu wsi starły się ze sobą floty Zakonu krzyżackiego oraz połączonych sił morskich Elbląga i Gdańska. Zwycięstwo nad zakonem upamiętnia okolicznościowy głaz, znajdujący się we wsi.
Wieś okręgu sędziego ziemskiego Elbląga w XVII i XVIII wieku[8].
Turystyka
edytujZabytki
edytujDo rejestru zabytków zostały wpisane[9]:
- trzykondygnacyjny budynek dawnego domu uzdrowiskowego „Zameczek nad Zatoką” z przełomu XIX i XX wieku, z narożną wieżą i tarasem widokowym, obecnie szkoła przy ul. Zakopiańskiej 3 wraz z otoczeniem ogrodowym (nr rej.: A-2216 z 8.02.2006)[10],
- zespół budynków i urządzeń cegielni z około 1900 r. (nr rej.: 225/92 z 26.06.1992).
Atrakcje turystyczne
edytujW Parku znajdziemy między innymi ścianę nieczynnego już dziś wyrobiska Iłów Elbląskich, która jest doskonałą ilustracją budowy geologicznej strefy krawędziowej Wysoczyzny Elbląskiej[11].
Zobacz też
edytujPrzypisy
edytuj- ↑ Państwowy Rejestr Nazw Geograficznych – miejscowości – format XLSX, Dane z państwowego rejestru nazw geograficznych – PRNG, Główny Urząd Geodezji i Kartografii, 5 listopada 2023, identyfikator PRNG: 132997
- ↑ Oficjalny Spis Pocztowych Numerów Adresowych, Poczta Polska S.A., październik 2022, s. 1233 [zarchiwizowane 2022-10-26] .
- ↑ Zarządzenie Nr 8 Dyrektora Urzędu Morskiego w Gdyni z dnia 28 kwietnia 2004 r. ws. określenia granicy lądowej dla morskiej przystani w Suchaczu
- ↑ www.Zalew.org.pl. [dostęp 2011-03-26]. [zarchiwizowane z tego adresu (2011-03-26)].
- ↑ Suchacz z zamkiem | zalewwislany.pl [online], zalewwislany.pl [dostęp 2017-11-26] (pol.).
- ↑ Urząd Morski w Gdyni – Serwis aktów prawnych
- ↑ Remonty w portach Zalewu – Suchacz | zalewwislany.pl [online], www.zalewwislany.pl [dostęp 2017-11-26] (pol.).
- ↑ Andrzej Piątkowski, Posiadłości ziemskie miasta Elbląga w XVII-XVIII wieku, 1972, s. 146.
- ↑ Rejestr zabytków nieruchomych – województwo warmińsko-mazurskie [online], Narodowy Instytut Dziedzictwa, 30 września 2024, s. 40–41 [dostęp 2015-09-21] .
- ↑ Piotr Skurzyński "Warmia, Mazury, Suwalszczyzna" Wyd. Sport i Turystyka – Muza S.A. Warszawa 2004 ISBN 83-7200-631-8 s. 74
- ↑ www.Zalew.org.pl – Inf.rowerowy. [dostęp 2016-03-05]. [zarchiwizowane z tego adresu (2016-03-05)].