Sucha Wólka

wieś w województwie lubelskim

Sucha Wólkawieś w Polsce położona w województwie lubelskim, w powiecie kraśnickim, w gminie Annopol[5][6].

Sucha Wólka
wieś
Państwo

 Polska

Województwo

 lubelskie

Powiat

kraśnicki

Gmina

Annopol

Liczba ludności (2021)

184[2][3]

Strefa numeracyjna

15

Kod pocztowy

23-235[4]

Tablice rejestracyjne

LKR

SIMC

0786526[5]

Położenie na mapie Polski
Mapa konturowa Polski, po prawej nieco na dole znajduje się punkt z opisem „Sucha Wólka”
Położenie na mapie województwa lubelskiego
Mapa konturowa województwa lubelskiego, po lewej nieco na dole znajduje się punkt z opisem „Sucha Wólka”
Położenie na mapie powiatu kraśnickiego
Mapa konturowa powiatu kraśnickiego, po lewej znajduje się punkt z opisem „Sucha Wólka”
Położenie na mapie gminy Annopol
Mapa konturowa gminy Annopol, blisko centrum na prawo u góry znajduje się punkt z opisem „Sucha Wólka”
Ziemia50°55′02″N 21°55′27″E/50,917222 21,924167[1]

W latach 1975–1998 miejscowość administracyjnie należała do województwa tarnobrzeskiego.

Wieś stanowi sołectwo gminy Annopol[7]. Według Narodowego Spisu Powszechnego (III 2011 r.) wieś liczyła 188 mieszkańców[8]. Posiada jednostkę Ochotniczej Straży Pożarnej.

Na północny zachód od wsi znajduje się wpisana do rejestru zabytków mogiła wojenna z 1944 r.

Historia

edytuj

Wieś powstała pod koniec XVI w. W 1580 r. zapisana jako Wola Lubaszowa, jeszcze w 1592 roku odnotowano ją jako „in nova radice”, czyli niedawno założoną. W 1618 roku jako Wola Luboszowa figuruje w akcie granicznym Boisk i Woli Grabowej. W 1626 r. jest Wola Lubaszowa, podobnie w 1663 roku zaś w latach 1668 i 1673 występuje Wola Lubaszowska. Z 1676 r. pochodzi zapis Wola Lubaszowa alias Wola Sucha. Podobnie zapisano w rejestrze z 1685 r.
W XVIII i XIX w. ciągle Sucha Wola i Sucha Wolka, zaś w 1883 r. Suchowola. Sporadycznie w 1870 r. zapisano ją Wólka Rochowska. W 1905 r. Sucha Wólka miała prócz folwarku sześć oddzielnych części.

W 1921 r. wieś ta liczyła 53 domy, w 1970 r. jest to jedna samodzielna wieś[9]. (Opisu dostarcza Słownik historyczno-geograficzny ziem polskich w średniowieczu)

Sucha Wólka opisana przez Słownik geograficzny Królestwa Polskiego z roku 1890 jako wieś i folwark w powiecie janowskim, ówczesnej gminie Annopol, parafii Świeciechów, wieś odległa od Rochowa 5, a od Kraśnika 18 wiorst. Około roku 1890 posiadała 22 osady włościańskie z 187 mieszkańcami i gruntem 407 mórg. Nadto było 14 kolonii (założonych na gruntach dworskich) z ludnością 65 dusz. Folwark Sucha Wólka oddzielony od dóbr Rachów w 1875 oku z obszarem 475 mórg, po utworzeniu kolonii ma 158 mórg. Przeważa tu gleba gliniasta, marglowata – urodzajna[10].

Przypisy

edytuj
  1. Państwowy Rejestr Nazw Geograficznych – miejscowości – format XLSX, Dane z państwowego rejestru nazw geograficznych – PRNG, Główny Urząd Geodezji i Kartografii, 5 listopada 2023, identyfikator PRNG: 132984
  2. Wieś Sucha Wólka w liczbach [online], Polska w liczbach [dostęp 2023-02-14], liczba ludności na podstawie danych GUS.
  3. NSP 2021: Ludność w miejscowościach statystycznych [online], Bank Danych Lokalnych GUS, 19 września 2022 [dostęp 2023-02-14].
  4. Oficjalny Spis Pocztowych Numerów Adresowych, Poczta Polska S.A., październik 2013, s. 1216 [zarchiwizowane z adresu 2014-02-22].
  5. a b TERYT (Krajowy Rejestr Urzędowego Podziału Terytorialnego Kraju). Główny Urząd Statystyczny. [dostęp 2016-02-29].
  6. Rozporządzenie Ministra Administracji i Cyfryzacji z dnia 13 grudnia 2012 r. w sprawie wykazu urzędowych nazw miejscowości i ich części. „Dziennik Ustaw”. Nr 29, poz. 200, s. 1867, 2013-02-15. Ministerstwo Administracji i Cyfryzacji. [dostęp 2016-02-29]. 
  7. Jednostki pomocnicze gminy Annopol. Urząd Gminy Annopol. [dostęp 2016-02-29].
  8. GUS: Ludność - struktura według ekonomicznych grup wieku. Stan w dniu 31.03.2011 r.
  9. Sucha Wólka, [w:] Słownik historyczno-geograficzny ziem polskich w średniowieczu, Instytut Historii Polskiej Akademii Nauk, 2010–2014.
  10. Sucha Wólka, [w:] Słownik geograficzny Królestwa Polskiego, t. XI: Sochaczew – Szlubowska Wola, Warszawa 1890, s. 530.