Substancje semiochemiczne

Substancje semiochemiczne – związki chemiczne używane przez zwierzęta i rośliny do przekazywania informacji, wywierania określonego wpływu na otoczenie, głównie w celach obronnych, wszczynania alarmu, zaznaczania własnego terytorium czy informowania partnerów o gotowości płciowej.

Związki te są istotnym elementem życia zarówno pojedynczych osobników jak również funkcjonowania wielu społeczności w świecie zwierząt. Dużą grupę stanowią związki infochemiczne, pośród których szczególne miejsce zajmują feromony. Niektóre substancje semiochemiczne – kairomony – mogą być wydzielane wbrew interesowi organizmu wydzielającego.

Substancje semiochemiczne dzielą się na:

• substancje allelochemiczne – oddziałujące międzygatunkowo:
  • allomony – przynoszą korzyść osobnikowi, który je wydziela
  • kairomony – przynoszą korzyść osobnikowi, który je odbiera
  • depresory – nie przynoszą korzyści ani osobnikowi, który je wydziela, ani osobnikowi, który je odbiera
  • synomony – substancje przynoszące korzyść osobnikowi wydzielającemu i odbierającemu
• substancje o działaniu wewnątrzgatunkowym:
  • feromony
  • adaptacyjne autoinhibitory populacji
  • autotoksyny
  • nekromony

Zobacz też

• chemoatraktanty
• biochemia zapylania

Bibliografia

• Substancje semiochemiczne. W: Leszek Konopski, Michael Koberda: Fermony człowieka. Warszawa: Wydawnictwo Naukowe Scholar, 2003. ISBN 83-7383-039-1. Brak numerów stron w książce