Sułkowice
Sułkowice – miasto w woj. małopolskim, w powiecie myślenickim, siedziba gminy miejsko-wiejskiej Sułkowice.
miasto w gminie miejsko-wiejskiej | |||||
Rynek w Sułkowicach | |||||
| |||||
Państwo | |||||
---|---|---|---|---|---|
Województwo | |||||
Powiat | |||||
Gmina | |||||
Aglomeracja | |||||
Data założenia |
XII wiek | ||||
Prawa miejskie |
1969 | ||||
Burmistrz |
Artur Grabczyk | ||||
Powierzchnia |
16,44[1] km² | ||||
Populacja (01.01.2024) • liczba ludności • gęstość |
| ||||
Strefa numeracyjna |
(+48) 12 | ||||
Kod pocztowy |
32-440 | ||||
Tablice rejestracyjne |
KMY | ||||
Położenie na mapie gminy Sułkowice | |||||
Położenie na mapie Polski | |||||
Położenie na mapie województwa małopolskiego | |||||
Położenie na mapie powiatu myślenickiego | |||||
49°50′16″N 19°47′44″E/49,837778 19,795556 | |||||
TERC (TERYT) |
1209074 | ||||
SIMC |
0952137 | ||||
Urząd miejski Rynek 132-440 Sułkowice | |||||
Strona internetowa |
Położenie
edytujSułkowice położone są w dolinie rzeki Harbutówki i w dolinach uchodzących do niej potoków: Jastrząbka, Lubianka i Jasieniczanka. Otaczają je cztery pasma wzgórz: Wzgórza Lanckorońskie, Pasmo Bukowca i Pasmo Barnasiówki należące do Pogórza Wielickiego oraz Pasmo Babicy należące do Beskidu Makowskiego[2][3]. Sułkowice są jednym z ośrodków miejskich aglomeracji krakowskiej.
Historia
edytujPierwsze wzmianki o Sułkowicach pochodzą z 1136 i 1245 roku. Od 1410 r. aż do drugiej połowy XVIII w. miejscowość wraz z pobliskimi wsiami stanowiła uposażenie starostwa niegrodowego w Lanckoronie. Zajęciem ludności początkowo było rolnictwo, później bujnie zaczęło rozwijać się kowalstwo. Sprzyjały temu warunki naturalne – występowanie rudy darniowej[4], oraz duże zalesienie obszaru, dzięki czemu dostępne były surowce potrzebne w procesie wytopu. Z czasem wyroby sułkowickich kowali stały się znane i cenione w całym kraju. W drugiej połowie XIX wieku w miejscowości działało ok. tysiąca kowali. Pod koniec XVIII w. nastąpiły ważne wydarzenia: W 1771 r. koło Harbutowic doszło do bitwy konfederatów barskich z wojskami rosyjskimi. Sześć lat później Sułkowice i okoliczne wsie zostały zakupione przez księżną Franciszkę z Krasińskich. Pod koniec XIX w. dobra te trafiły do arcyksiążąt Rainera i Leopolda Habsburgów.
W dziejach Sułkowic tragicznie zapisały się lata ostatniej wojny. W 1943 roku doszło do pacyfikacji miejscowości, w której śmierć poniosło 26 osób. Za działalność w ruchu oporu miasto zostało odznaczone w 1977 r. Orderem Krzyża Grunwaldu III klasy[5]. W 1969 r. Sułkowice otrzymały prawa miejskie, zaczynając tym samym nowy okres w historii.
W latach 1975–1998 miasto leżało w woj. krakowskim.
Zabytki
edytujObiekty wpisane do rejestru zabytków nieruchomych województwa małopolskiego[6].
- Ogrodzenie kościoła parafialnego z kapliczkami i posągami przy wejściu św. Jana Nepomucena i św. Floriana;
- kaplica pw. św. Zofii z otoczeniem.
Inne zabytki
edytujSport
edytujW mieście działa klub piłkarski Gościbia Sułkowice, rozgrywający mecze na stadionie przy ul. Sportowej 45 (300 miejsc na widowni)[7].
Religia
edytuj- Kościoły i kaplice
- kościół parafialny Najświętszego Serca Pana Jezusa konsekrowany w 1964 r.
- kościółek św. Zofii z 1825 r. (odprawia się w nim mszę tylko w święto św. Zofii)
- kaplica Podwyższenia Krzyża Świętego z 1813 r., remontowana w latach 2004–2005 (msza tylko w niedzielę po Podwyższeniu Krzyża Świętego)
W latach 1960–1972 proboszczem parafii w Sułkowicach był ks. Bruno Wyrobisz, kapłan rzymskokatolicki diecezji łuckiej na Wołyniu, działacz oświatowy, w czasie II wojny światowej kapelan Wojska Polskiego, po wojnie organizator nauczania zawodowego[8].
Współpraca międzynarodowa
edytujGminy partnerskie:
Demografia
edytuj- Piramida wieku mieszkańców Sułkowic w 2014 roku[12].
Osoby związane z miejscowością
edytuj- Józef Ostafin (1894–1947) – polski inżynier, polityk, legionista, członek POW, powstaniec śląski, poseł na Sejm II RP IV i V kadencji, kapitan artylerii rezerwy Wojska Polskiego, członek AK i WiN.
- Bruno Wyrobisz
Galeria zdjęć
edytuj-
Kościół
-
Pomnik ofiar pacyfikacji
-
Centrum
-
Szkoła
Przypisy
edytuj- ↑ a b Powierzchnia i ludność w przekroju terytorialnym w 2024 roku [online], Główny Urząd Statystyczny, 22 lipca 2024 [dostęp 2024-10-23] (pol.).
- ↑ Jerzy Kondracki: Geografia regionalna Polski. Warszawa: Wydawnictwo Naukowe PWN, 1998. ISBN 83-01-12479-2.
- ↑ Beskid Makowski. Mapa 1:50 000. Compass. ISBN 978-83-60240-37-3.
- ↑ Wskazuje na to nazwa sąsiedniej wsi – Rudnik, będącej źródłem rudy darniowej.
- ↑ Sułkowice odznaczone Krzyżem Grunwaldu III klasy, „Dziennik Polski” (230), 10 października 1977, s. 1 .
- ↑ Wykaz obiektów wpisanych do Rejestru Zabytków Nieruchomych Województwa Małopolskiego z uwzględnieniem podziału na powiaty i gminy [online], wuoz.malopolska.pl [dostęp 2023-12-09] .
- ↑ Gościbia Sułkowice.
- ↑ Bruno Wyrobisz – ku pamięci. Ogrody Wspomnień. Cmentarz Internetowy [online], www.ogrodywspomnien.pl [dostęp 2023-06-07] .
- ↑ Urzad Miejski w Sulkowicach – Content [online], www.sulkowice.pl [dostęp 2017-11-26] .
- ↑ a b Spotkanie Cuveglio, Ronchamp i Sułkowic w dwudziestą rocznicę powołania samorządu terytorialnego w Polsce. [online], www.sulkowice.pl, 29 czerwca 2010 [dostęp 2021-09-13] .
- ↑ Praktyki we Włoszech strzałem w dziesiątkę [online], Dziennik Polski, 7 maja 2013 [dostęp 2021-09-13] (pol.).
- ↑ Sułkowice w liczbach [online], Polska w liczbach [dostęp 2016-01-10] , liczba ludności na podstawie danych GUS.
Linki zewnętrzne
edytuj- Sułkowice 1.) w XVI w. ''Sulikowice'', wś, pow. myślenicki, [w:] Słownik geograficzny Królestwa Polskiego, t. XI: Sochaczew – Szlubowska Wola, Warszawa 1890, s. 581 .