Streptococcus canis

Streptococcus canispaciorkowiec występujący głównie u psów i kotów. Należy do grupy G paciorkowców.

Streptococcus canis
ilustracja
Systematyka
Domena

bakterie

Typ

Firmicutes

Klasa

Bacilli

Rząd

Lactobacillales

Rodzina

Streptococcaceae

Rodzaj

Streptococcus

Gatunek

Streptococcus canis

Nazwa systematyczna
Streptococcus canis

U zwierząt wywołuje choroby skóry oraz choroby układu rozrodczego, narządów rodnych, dróg moczowych, zapalenie gruczołu mlekowego (mastitis) oraz poronienia.

Znane są nieliczne zakażenia człowieka, które wywołały zapalenie opon mózgowo-rdzeniowych, zapalenie otrzewnej, sepsę (posocznicę).

Występowanie S. canis u człowieka jest niedoszacowane z uwagi na fakt, że w większości badań wykonuje się jedynie określenia grupy G, do której należy S. canis oraz S. dysgalactiae.

Leczenie

edytuj

In vivo paciorkowiec ten wrażliwy jest na penicylinę benzylową, metycylinę, ampicylinę, wankomycynę oraz większość cefalosporyn, a także zwykle wrażliwy na makrolidy, fluorochinolony i linkozamidy. Występuje natomiast naturalna oporność na sulfonamidy, w tym także sulfametoksazol i trimetoprim. Czas leczenia jest zależny od klinicznej postaci infekcji i zwykle wynosi od 7 do 14 dni. W przypadku zapalenia gardła i migdałków zalecany czas leczenia to 10-14 dni[1].

Linki zewnętrzne

edytuj

Przypisy

edytuj
  1. Ernest Kuchar, Jak często występują zakażenia gardła i migdałków wywołane paciorkowcami grupy G? [online], Medycyna Praktyczna, 24 marca 2020 [dostęp 2020-03-25] (pol.).