Strażnica KOP „Morozowicze”

Strażnica KOP „Morozowicze” – zasadnicza jednostka organizacyjna Korpusu Ochrony Pogranicza pełniąca służbę ochronną na granicy polsko-sowieckiej.

Strażnica KOP „Morozowicze”
Historia
Państwo

 Polska

Sformowanie

1925

Rozformowanie

1939

Organizacja
Dyslokacja

Morozowicze

Formacja

Korpus Ochrony Pogranicza

Podległość

Kompania graniczna KOP „Stasiewszczyzna”

Rozmieszczenie batalionu KOP „Iwieniec” w 1931

Formowanie i zmiany organizacyjne

edytuj

W 1924, w składzie 2 Brygady Ochrony Pogranicza, został sformowany 8 batalion graniczny. W 1928 w skład batalionu wchodziło 13 strażnic[1]. Strażnica KOP „Morozowicze” w latach 1928 – 1939 znajdowała się w strukturze 3 kompanii KOP „Stasiewszczyzna”[2][3][4][5][6][7][8] batalionu KOP „Iwieniec”[9]. Strażnica liczyła około 18 żołnierzy i rozmieszczona była przy linii granicznej z zadaniem bezpośredniej ochrony granicy państwowej[10]. W 1930 strażnicy nadano imię por. Piotra Wysockiego[11].

W 1932 obsada strażnicy zakwaterowana była w budynku popolicyjnym[5]. Strażnicę z macierzystą kompanią łączyła droga polna długości 8,50 km[7].

Służba graniczna

edytuj

Podstawową jednostką taktyczną Korpusu Ochrony Pogranicza przeznaczoną do pełnienia służby ochronnej był batalion graniczny. Odcinek batalionu dzielił się na pododcinki kompanii, a te z kolei na pododcinki strażnic, które były „zasadniczymi jednostkami pełniącymi służbę ochronną”, w sile półplutonu. Służba ochronna pełniona była systemem zmiennym, polegającym na stałym patrolowaniu strefy nadgranicznej, wystawianiu posterunków alarmowych, obserwacyjnych i kontrolnych stałych, patrolowaniu i organizowaniu zasadzek w miejscach rozpoznanych jako niebezpieczne, kontrolowaniu dokumentów i zatrzymywaniu osób podejrzanych, a także utrzymywaniu ścisłej łączności między oddziałami i władzami administracyjnymi[12]. Strażnice KOP stanowiły pierwszy rzut ugrupowania kordonowego Korpusu Ochrony Pogranicza[10].

Strażnica KOP „Morozowicze” w 1932 ochraniała pododcinek granicy państwowej szerokości 3 kilometrów 608 metrów od słupa granicznego nr 719 do 725[5], a w 1938 pododcinek szerokości 4 kilometrów 556 metrów od słupa granicznego nr 718 do 726[7].

Sąsiednie strażnice:

Walka o strażnicę w 1939

edytuj

17 września 1939 strażnicę atakowali pogranicznicy z 16 oddziału ochrony pogranicza NKWD[13]. Załoga stawiła krótkotrwały opór. Do 5:00 strażnica została zdobyta[14].

Dowódcy strażnicy

edytuj
  • sierż. Adam Szwaczko (był 30 VII 1936)[15]

Przypisy

edytuj

Bibliografia

edytuj