Strażnica KOP „Konowica”
Strażnica KOP „Konowica”[a] – zasadnicza jednostka organizacyjna Korpusu Ochrony Pogranicza pełniąca służbę ochronną na granicy polsko-sowieckiej.
| Historia | |
| Państwo | |
|---|---|
| Sformowanie | |
| Rozformowanie | |
| Organizacja | |
| Dyslokacja | |
| Formacja | |
| Podległość | |
Formowanie i zmiany organizacyjne
edytujW 1924, w składzie 1 Brygady Ochrony Pogranicza, został sformowany 4 batalion graniczny. W 1928 w skład batalionu wchodziło 17 strażnic[1], w tym 121 strażnica KOP „Konowica”[2]. W latach 1928 – 1939 w strukturze organizacyjnej 2 kompanii granicznej KOP „Bykowce” funkcjonowała strażnica KOP „Konowica”[3][4][5][6][7][8][9][10] z pułku KOP „Zdołbunów”[11]. Strażnica liczyła około 18 żołnierzy i rozmieszczona była przy linii granicznej z zadaniem bezpośredniej ochrony granicy państwowej[12].
W 1932 obsada strażnicy zakwaterowana była w budynku popolicyjnym[6]. Strażnicę z macierzystą kompanią łączyła droga polna długości 10 km[8].
Służba graniczna
edytuj
Podstawową jednostką taktyczną Korpusu Ochrony Pogranicza przeznaczoną do pełnienia służby ochronnej był batalion graniczny. Odcinek batalionu dzielił się na pododcinki kompanii, a te z kolei na pododcinki strażnic, które były „zasadniczymi jednostkami pełniącymi służbę ochronną”, w sile półplutonu. Służba ochronna pełniona była systemem zmiennym, polegającym na stałym patrolowaniu strefy nadgranicznej, wystawianiu posterunków alarmowych, obserwacyjnych i kontrolnych stałych, patrolowaniu i organizowaniu zasadzek w miejscach rozpoznanych jako niebezpieczne, kontrolowaniu dokumentów i zatrzymywaniu osób podejrzanych, a także utrzymywaniu ścisłej łączności między oddziałami i władzami administracyjnymi[13].
Strażnica KOP „Konowica” w 1932 ochraniała pododcinek granicy państwowej szerokości 4 kilometrów 690 metrów od słupa granicznego nr 1786 do 1791[6], a w 1938 pododcinek szerokości 4 kilometrów 690 metrów od słupa granicznego nr 1786 do 1792[8].
Sąsiednie strażnice:
- strażnica KOP „Bołożówka” ⇔ strażnica KOP „Sadki” – 1928[3], 1929[4], 1931[5], 1932[6], 1934[7], 1938[8]
Uwagi
edytuj- ↑ Pierwotnie nosiła numer 121.
Przypisy
edytuj- ↑ Komunikaty dyslokacyjne KOP ↓, s. 5/1928.
- ↑ Wykaz L.dz.KOP 272/1.Br.Op.Wyszk. ↓.
- ↑ a b Komunikaty dyslokacyjne KOP ↓, s. 6/1928.
- ↑ a b Komunikaty dyslokacyjne KOP ↓, s. 6/1929.
- ↑ a b Szkice dyslokacyjne ↓.
- ↑ a b c d Komunikaty dyslokacyjne KOP ↓, s. 37/1932.
- ↑ a b Komunikaty dyslokacyjne KOP ↓, s. 58/1934.
- ↑ a b c d Komunikaty dyslokacyjne KOP ↓, s. 88/1938.
- ↑ Prochwicz 2003 ↓, s. 313.
- ↑ Szubański 2000 ↓, s. 90.
- ↑ Polak 1999 ↓, s. 218.
- ↑ Prochwicz, Konstankiewicz i Rutkiewicz 2003 ↓, s. 32.
- ↑ Falkiewicz 1925 ↓, s. 3-4.
Bibliografia
edytuj- Stanisław Falkiewicz: Korpus Ochrony Pogranicza. W pierwszą rocznicę objęcia służby na wschodniej granicy Rzeczypospolitej 1924-1925. 1925. [dostęp 2016-01-30].
- Bogusław Polak: Polskie formacje graniczne. Dokumenty organizacyjne. Wybór źródeł. T.1. Koszalin: Wydawnictwo Uczelniane Politechniki Koszalińskiej, 1999. ISBN 83-87424-84-6.
- Jerzy Prochwicz: Formacje Korpusu Ochrony Pogranicza w 1939. Warszawa: Wydawnictwo Neriton, 2003. ISBN 83-88973-58-4.
- Jerzy Prochwicz, Andrzej Konstankiewicz, Jan Rutkiewicz: Korpus Ochrony Pogranicza 1924-1939. Barwa i Broń, 2003. ISBN 83-900217-9-4.
- Rajmund Szubański. Bataliony, kompanie, strażnice KOP-u. „Przegląd Historyczno-Wojskowy”. 3 (184), 2000. Warszawa: Dom Wydawniczy Bellona. ISSN 1640-6281.
- Komunikaty dyslokacyjne Korpusu Ochrony Pogranicza z lat 1927 (z uzupełnieniami i poprawkami), 1928, 1932, 1934 (z uzupełnieniami i poprawkami) i 1938 → Archiwum Straży Granicznej. Szczecin. (sygn.177/143 do 177/149.)
- Szkice dyslokacyjne Korpusu Ochrony Pogranicza i podległych jednostek w latach 1927–1939 → Archiwum Straży Granicznej. Szczecin. (sygn.177/151.)
- Graficzny wykaz budynków zajmowanych przez oddziały 1 Brygady KOP nr L.dz.KOP 272/1.Br.Op.Wyszk. → Archiwum Straży Granicznej. Szczecin.