Stokłosa prosta (Bromus erectus Huds.) – gatunek rośliny z rodziny wiechlinowatych. Jako gatunek rodzimy występuje w Europie, południowo-zachodniej Azji i północno-zachodniej Afryce. Ponadto zawleczony do północnej Europy, wschodniej Azji i na oba kontynenty amerykańskie[3]. W Polsce spotykany niemal w całym kraju, aczkolwiek jest bardzo rzadki w środkowej i wschodniej jego części[4].

Stokłosa prosta
Ilustracja
Systematyka[1][2]
Domena

eukarionty

Królestwo

rośliny

Podkrólestwo

rośliny zielone

Nadgromada

rośliny telomowe

Gromada

rośliny naczyniowe

Podgromada

rośliny nasienne

Nadklasa

okrytonasienne

Klasa

Magnoliopsida

Nadrząd

liliopodobne (≡ jednoliścienne)

Rząd

wiechlinowce

Rodzina

wiechlinowate

Rodzaj

stokłosa

Gatunek

stokłosa prosta

Nazwa systematyczna
Bromus erectus Huds.
Fl. Angl.: 89 (1762)[3]

Morfologia

edytuj
 
Kwiatostan
 
Nasada blaszki
Pokrój
Trawa gęstokępkowa[5].
Łodyga
Źdźbło od 40 do 120 cm wysokości, przeważnie nieowłosione z 3–4 kolankami[5].
Liście
Szerokości około 2 mm, zwijające się po wyschnięciu. Dolne liście orzęsione lub owłosione na brzegu. Języczek liściowy długości od 1 do 3 cm, ząbkowany, bez uszek[5].
Kwiaty
Zebrane w równowąskolancetowate, 5–12-kwiatowe kłoski długości 2–4 cm, te z kolei zebrane we wzniesioną wiechę długości 5–12 cm. Plewa dolna jednonerwowa, górna – trójnerwowa. Plewka dolna dwuzębna, 5–7-nerwowa, długości 8–14 mm, z ością długości 4–10 mm, wyrastającą między zębami. Pylniki pomarańczowe[6].
Owoce
Ziarniaki.

Biologia i ekologia

edytuj

Bylina, hemikryptofit. Rośnie w murawach kserotermicznych. Kwitnie od czerwca do lipca[5]. Gatunek charakterystyczny klasy Festuco-Brometea[7]. Liczba chromosomów 2n = 28, 56, 70[8].

Przypisy

edytuj
  1. Michael A. Ruggiero i inni, A Higher Level Classification of All Living Organisms, „PLOS One”, 10 (4), 2015, art. nr e0119248, DOI10.1371/journal.pone.0119248, PMID25923521, PMCIDPMC4418965 [dostęp 2020-02-20] (ang.).
  2. Peter F. Stevens, Angiosperm Phylogeny Website, Missouri Botanical Garden, 2001– [dostęp 2014-01-28] (ang.).
  3. a b Bromus erectus Huds., [w:] Plants of the World Online [online], Royal Botanic Gardens, Kew [dostęp 2024-05-05].
  4. Atlas rozmieszczenia roślin naczyniowych w Polsce, Adam Zając (red.) i inni, Kraków: Pracownia Chorologii Komputerowej Instytutu Botaniki Uniwersytetu Jagiellońskiego, 2001, s. 98, ISBN 83-915161-1-3, OCLC 831024957.
  5. a b c d Jürke Grau: Trawy. Jadwiga Kozłowska (tłum.). Warszawa: Świat Książki, 1998, s. 24. ISBN 83-7129-701-7.
  6. Szafer W., Kulczyński S., Pawłowski B. Rośliny polskie. Państwowe Wydawnictwo Naukowe, Warszawa 1969.
  7. Władysław Matuszkiewicz, Przewodnik do oznaczania zbiorowisk roślinnych Polski, Warszawa: Wydawnictwo Naukowe PWN, 2001, ISBN 83-01-13520-4, OCLC 749271059.
  8. Bromus erectus na Flora of China [dostęp 2014-01-28].