Stefania Quinzani
Stefania Quinzani, właśc. Stefana Quinzani (ur. w 1457, zm. 2 stycznia 1530) – włoska tercjarka dominikańska i stygmatyczka. Błogosławiona Kościoła katolickiego.
| zakonnica | |
| |
| Data i miejsce urodzenia | |
|---|---|
| Data i miejsce śmierci | |
| Czczona przez | |
| Beatyfikacja |
14 grudnia 1740 |
| Wspomnienie | |
Życiorys
edytujStefania urodziła się w pobożnej, ale biednej rodzinie w Brescia, na północy Włoch. Zarabiała na życie pracując jako służąca[2]. Jej ojciec, Lorenzo Quinzani został dominikaninem, kiedy Stefania była bardzo młoda. Podczas odwiedzin w klasztorze, Stefania poznała stygmatyka, brata Mateusza Carrieri'ego, który nauczał ją katechizmu. Zakonnik oznajmił jej, że jest jego "duchową spadkobierczynią"[3].
Stefania od siódmego roku życia doznawała wizji świętych. Złożyła śluby ubóstwa, czystości i posłuszeństwa Jezusowi. Na znak mistycznych zaślubin otrzymała pierścień[3]. Gdy miała czternaście lat, Carrieri zmarł. Wkrótce potem Stefania doznała wizji zakonnika i została obdarzona stygmatami.
W 1472 wstąpiła do dominikanek. Założyła wspólnotę Sióstr Trzeciego Zakonu Dominikanek w Soncino. Tam pełniła funkcję matki przełożonej.
W mistycznych przeżyciach doświadczała różnych etapów męki Chrystusa. O wiarygodności ekstaz świadczą zeznania dwudziestu jeden świadków z 1497, które przetrwały do dziś[3]. Źródła podają, że chociaż Stefania była kobietą o dyskusyjnej urodzie, miała wspaniałe włosy, które wyrywała razem z cebulkami[4].
Stefania była szczególną czcicielką świętego Tomasza z Akwinu. Aby przezwyciężyć pokusę nieczystego myślenia, rzuciła się na wóz wypełniony cierniami, na wzór ulubionego świętego. Według legendy, po tej wyczerpującej pokucie modliła się do świętego Tomasza i została przepasana sznurem przez aniołów, którzy zawiązali go tak ściśle wokół talii, że zakonnica płakała z bólu[3].
Choć nie miała formalnego teologicznego wykształcenia, mogła mówić o teologii na zaawansowanym poziomie. Według tradycji miała dar czytania w myślach, rozpoznawania uczuć ludzi, uzdrawiania i proroctwa. Dokładnie przepowiedziała datę swojej śmierci.
Kult
edytujGrób Stefanii stał się miejscem pielgrzymek. Jej kult został spopularyzowany przez dominikanów: Bartholomeo'a z Mantua i Battista z Salò. Łacińska biografia Stefanii przez nich napisana została zagubiona. Do dzisiejszego dnia zachowała się późniejsza, włoska wersja tekstu, łącząca obie noty biograficzne[2].
14 grudnia 1740 papież Benedykt XIV zezwolił na publiczny kult błogosławionej Stefanii Quinzani. Wspomnienie liturgiczne w Kościele katolickim obchodzone jest 2 stycznia[5].
Zobacz też
edytujPrzypisy
edytuj- ↑ "Gospel Side". The Dominican Province of Saint Joseph. [dostęp 2007-04-07]. (ang.).
- ↑ a b Daniel Bornstein: Dominican Penitent Women. Paulist Press, 2005, s. 251.
- ↑ a b c d "Blessed Stephana de Quinzanis". Saints O' the Day for January 2. [dostęp 2007-04-07]. [zarchiwizowane z tego adresu (2007-04-01)]. (ang.).
- ↑ Agnes Dunbar: A Dictionary of Saintly Women. Bell, 1905, s. 232.
- ↑ Martyrologium Romanum. Libreria Editrice Vaticana, 2004, s. 80. ISBN 978-88-2097-210-3.