Stefan Sawicki (literaturoznawca)

polski historyk, literaturoznawca

Stefan Jan Sawicki (ur. 8 lutego 1927 w Brześciu n. Bugiem) – teoretyk i historyk literatury, emerytowany profesor zwyczajny KUL.

Stefan Sawicki
Data i miejsce urodzenia

8 lutego 1927
Brześć

profesor nauk filologicznych
Specjalność: teoria literatury
Alma Mater

Uniwersytet Jagielloński

Doktorat

1960
Uniwersytet Mikołaja Kopernika w Toruniu

Habilitacja

1968

Profesura

1972

Polska Akademia Umiejętności
Status

członek czynny

Doktor honoris causa
Uniwersytet Kardynała Stefana Wyszyńskiego w Warszawie26 listopada 2009
Uczelnia

Katolicki Uniwersytet Lubelski

Odznaczenia
Krzyż Komandorski z Gwiazdą Orderu Odrodzenia Polski Krzyż Oficerski Orderu Odrodzenia Polski Krzyż Kawalerski Orderu Odrodzenia Polski Złoty Medal „Zasłużony Kulturze Gloria Artis” Medal Stulecia Odzyskanej Niepodległości Złoty Medal „Zasłużony dla Nauki Polskiej Sapientia et Veritas” Kawaler Orderu Świętego Grzegorza Wielkiego Krzyż Pro Ecclesia et Pontifice (od 1908)

Życiorys

edytuj

Absolwent Liceum im. Stanisława Staszica w Lublinie. Studia polonistyczne (19461951) odbył na Katolickim Uniwersytecie Lubelskim i Uniwersytecie Jagiellońskim m.in. pod kierunkiem Juliusza Kleinera i Konrada Górskiego. Doktorat (1960) i habilitację (1968) obronił na Uniwersytecie Mikołaja Kopernika w Toruniu. W 1972 roku uzyskał tytuł profesora z zakresu nauk humanistycznych.

Od 1951 aż do przejścia na emeryturę w r. 1999 był pracownikiem KUL. Kierownik Zakładu Badań nad Literaturą Religijną (1960–1971), Katedry Historii Literatury Polskiej (1968–1976), Katedry Teorii Literatury KUL (19761999), twórca i kierownik Zakładu Badań nad Twórczością Cypriana Norwida (od 1985), prorektor KUL (19711983), Sekretarz Generalny (19681971) i prezes Towarzystwa Naukowego KUL (19891998). Redaktor naczelny pisma „Studia Norwidiana”, członek Komitetu Redakcyjnego Encyklopedii Katolickiej (1973–1983). Członek Zarządu Głównego Towarzystwa Przyjaciół KUL (1975–1990); wiceprzewodniczący Komitetu Nauk o Literaturze Polskiej PAN (1990–1993); członek Centralnej Komisji ds. Tytułu Naukowego i Stopni Naukowych (1991–1993); członek czynny Polskiej Akademii Umiejętności (od 1993), Lubelskiego Towarzystwa Naukowego, Towarzystwa Naukowego KUL, Inklings-Gesellschaft für Literatur und Ästhetik (RFN) oraz Stowarzyszenia Pisarzy Polskich. W latach 1981–1983 członek Rady Społecznej przy Prymasie Polski, a w 1980–1990 członek Rady Naukowej Episkopatu Polski. Laureat Nagrody im. Ks. I. Radziszewskiego w 2000 za wybitne osiągnięcia naukowe w duchu humanizmu chrześcijańskiego”[1]. W czerwcu 2015 r. został odznaczony papieskim krzyżem Pro Ecclesia et Pontifice – jednym z najwyższych odznaczeń Stolicy Apostolskiej, przyznawanym za szczególne zaangażowanie na rzecz Kościoła[2]. W lipcu 2023 r. z rąk Wielkiego Kanclerza KUL, metropolity lubelskiego arcybiskupa Stanisława Budzika otrzymał papieski Order Świętego Grzegorza Wielkiego, a także złoty medal "Zasłużony dla nauki polskiej Sapientia et Veritas", nadany przez Ministra Edukacji i Nauki[3].

Zainteresowania naukowe Stefana Sawickiego obejmują zagadnienia z zakresu historii i teorii literatury oraz metodologii badań literackich, takie jak wersologia, semantyka, genologia, analiza oraz interpretacja tekstu literackiego, relacja literatury wobec religii i aksjologiczne aspekty literatury. Szczególne miejsce w działalności naukowej Stefana Sawickiego zajmuje twórczość Cypriana Norwida, której poświęcił szereg prac, a ponadto powołał do istnienia czasopismo „Studia Norwidiana” (1983) i Zakład (obecnie Ośrodek) Badań nad Twórczością Cypriana Norwida (1985) oraz zainicjował nową edycję dzieł wszystkich pisarza.

Wybrane publikacje

edytuj
  • Początki syntezy historycznoliterackiej w Polsce, Warszawa 1969.
  • Nowela, opowiadanie, gawęda. Interpretacje małych form narracyjnych, red. K. Bartoszyński, M. Jasińska-Wojtkowska, S. Sawicki, Warszawa 1974, 1979.
  • Verbum (1934–1939). Pismo i środowisko, oprac. M. Błońska, M. Kunowska-Porębna, S. Sawicki, t. 1-2, Lublin 1976.
  • Z pogranicza literatury i religii, Lublin 1978, 1979.
  • Poetyka, interpretacja, sacrum, Warszawa 1981.
  • Das Ethos der polnischen Literatur, München 1982.
  • Sacrum w literaturze, red. J. Gotfryd, M. Jasińska-Wojtkowska, S. Sawicki, Lublin 1983.
  • Polska liryka religijna, red. S. Sawicki, P. Nowaczyński, Lublin 1983.
  • O wartościowaniu w badaniach literackich. Studa, red. S. Sawicki, w. Panas, Lublin 1986.
  • Biblia a literatura, red. S. Sawicki, J. Gotfryd, Lublin 1986.
  • Chrześcijańskie wartości poezji Norwida, Lublin 1986.
  • Norwida walka z formą, Warszawa 1986.
  • Norwid C. K., Wiersze, wybór, wstęp i koment. S. Sawicki, Lublin 1991.
  • Problematyka aksjologiczna w nauce o literaturze, red. S. Sawicki, A. Tyszczyk, Lublin 1992.
  • Wartość - Sacrum - Norwid, Lublin 1994.
  • Norwid C. K., Promethidion: rzecz w dwóch dialogach z epilogiem, wstęp i oprac. S. Sawicki, Kraków 1997.
  • ...Quo magis veritas propagetur, Toruń 2010.

Odznaczenia

edytuj

Przypisy

edytuj
  1. Towarzystwo Naukowe KUL: Laureat Nagrody im. Ks. I. Radziszewskiego 2000. [dostęp 2010-05-25]. [zarchiwizowane z tego adresu (2016-03-04)]. (pol.).
  2. Papieski laur dla profesora KUL - Dziennik Wschodni [online], www.dziennikwschodni.pl [dostęp 2017-11-26] (pol.).
  3. a b c Forum Akademickie Wybitny norwidolog uhonorowany Orderem Świętego Grzegorza Wielkiego - Forum Akademickie [online] [dostęp 2023-08-04] (pol.).
  4. Gloria Artis dla badaczy polskiej literatury. PAP - Nauka w Polsce, 2007-01-15. [dostęp 2012-12-14].
  5. M.P. z 2009 r. nr 25, poz. 347
  6. Medale dla badaczy Norwida [online], www.kul.pl [dostęp 2022-01-05] (pol.).
  7. M.P. z 2024 r. poz. 695

Linki zewnętrzne

edytuj