Stefan Przezdziecki
Stefan Józef Leon Przezdziecki herbu Pierzchała (ur. 18 września 1879 w Warszawie, zm. 3 grudnia 1932 tamże) – polski ziemianin, hrabia, dyplomata i prawnik, dyrektor protokołu dyplomatycznego w latach 1919–1928, poseł na Sejm w latach 1928–1932, ambasador RP we Włoszech w latach 1929–1932. Kawaler Maltański.
| |
| Data i miejsce urodzenia |
18 września 1879 |
|---|---|
| Data i miejsce śmierci |
3 grudnia 1932 |
| Dyrektor Protokołu Dyplomatycznego MSZ | |
| Okres |
od 1919 |
| Następca | |
| Poseł RP we Włoszech, Ambasador RP we Włoszech | |
| Okres |
od 1 lipca 1928 (od 14 maja 1929 w randze ambasadora) |
| Poprzednik | |
| Następca | |
| Odznaczenia | |
           
| |
|
| |
 Pierzchała | |
| Rodzina | |
|---|---|
| Ojciec |
Konstanty Leon Michał hrabia Przezdziecki |
| Matka |
Elżbieta Izabela hrabina Plater-Zyberk |
Życiorys
edytujSyn Konstantego Leona Michała hrabiego Przezdzieckiego, mecenasa sztuk i nauk, założyciela Pogotowia Ratunkowego i Elżbiety Izabeli hrabianki Plater-Zyberk z Broelu herbu własnego. Był bratem bliźniakiem Konstantego (zm. 1966) oraz starszym bratem Rajnolda (1884–1955).
Ukończył gimnazjum w Libawie, następnie prawo na Uniwersytecie w Petersburgu. Był zawodowym dyplomatą w służbie Rosji, twórcą protokołu dyplomatycznego. W odpowiedzi na deklarację wodza naczelnego wojsk rosyjskich wielkiego księcia Mikołaja Mikołajewicza Romanowa z 14 sierpnia 1914 roku, podpisał telegram dziękczynny, głoszący m.in., że krew synów Polski, przelana łącznie z krwią synów Rosyi w walce ze wspólnym wrogiem, stanie się największą rękojmią nowego życia w pokoju i przyjaźni dwóch narodów słowiańskich[1].
W maju 1918 przybył do Warszawy. Od czerwca 1918 do 1 listopada 1918 r. był przedstawicielem Rady Regencyjnej Królestwa Polskiego w Austrii. Towarzyszył prezydentowi Gabrielowi Narutowiczowi w chwili zamachu. W końcu XIX wieku został właścicielem pałacu w Policznie. Był właścicielem majątku w Zastarciu koło Kurszan. Był członkiem założycielem i pierwszym prezesem Polskiego Touring Klubu.
Zmarł 3 grudnia 1932 w Warszawie[2]. Został pochowany w rodzinnym mauzoleum przy kościele św. Piotra i Pawła w Warszawie. Pogrzeb odbył się 6 grudnia 1932 roku. Wzięli w nim udział najwyżsi przedstawiciele władz polskich, między innymi prezydent Ignacy Mościcki, premier Aleksander Prystor, minister spraw zagranicznych Józef Beck.
Ordery i odznaczenia
edytuj- Order Polonia Restituta III klasy (2 maja 1922)[3][4]
- Order Korony Włoskiej I klasy (Włochy)[4]
- Order Legii Honorowej II i III klasy (Francja)[4]
- Order Świętego Sylwestra I klasy (Watykan)[4]
- Order Krzyża Wolności II klasy (wojskowy, Estonia, 29 kwietnia 1925)[5]
- Order Wschodzącego Słońca III klasy (Japonia)
- Order Izabeli Katolickiej I klasy (Hiszpania)
- Order Korony I klasy (Rumunia)
- Order Danebroga II klasy (Dania, 1924)[6]
- Order Gwiazdy Polarnej I klasy (Szwecja)
- Kawaler Honoru i Dewocji Orderu Maltańskiego (SMOM)
Przypisy
edytuj- ↑ Kazimierz Władysław Kumaniecki, Zbiór najważniejszych dokumentów do powstania państwa polskiego, Warszawa, Kraków 1920, s. 30.
- ↑ Stefan Przezdziecki. Nekrolog. „Kurier Warszawski”, s. 9, Nr 337 z 6 grudnia 1932.
- ↑ Order Odrodzenia Polski. Trzechlecie pierwszej kapituły 1921–1924. Warszawa: Prezydium Rady Ministrów, 1926, s. 20.
- ↑ a b c d Stefan Przezdziecki. ipsb.pl
- ↑ Vabadusristi III liik 2. järk – Henryk-Stefan-Etienne Przezdziecki. [w:] Teenetemärkide kavalerid [on-line]. president.ee. [dostęp 2016-12-07]. (est.).
- ↑ Kongelig Dansk Hof- og Statskalender. Kopenhaga 1947, s. 30
Bibliografia, literatura, linki
edytuj- Kto był kim w Drugiej Rzeczypospolitej (redakcja naukowa Jacek M. Majchrowski przy współpracy Grzegorza Mazura i Kamila Stepana), Warszawa 1994, wyd. BGW, ISBN 83-7066-569-1 s. 109
- M.J. Minakowski, Genealogia potomków Sejmu Wielkiego
- Kalendarz Historyczny