Stary Kraków (grodzisko)

Ten artykuł od 2024-10 zawiera treści, przy których brakuje odnośników do źródeł.

Należy dodać przypisy do treści niemających odnośników do źródeł. Dodanie listy źródeł bibliograficznych jest problematyczne, ponieważ nie wiadomo, które treści one uźródławiają.
Sprawdź w źródłach: Encyklopedia PWN • Google Books • Google Scholar • Federacja Bibliotek Cyfrowych • BazHum • BazTech • RCIN • Internet Archive (texts / inlibrary)
Po wyeliminowaniu niedoskonałości należy usunąć szablon {{Dopracować}} z tego artykułu.

Stary Kraków (grodzisko) – grodzisko leży w oddaleniu 1,35 km na zachód od skraju zabudowań wsi Stary Kraków, 1,2 km na zachód od drogi Stary Kraków – Kanin i 0,5 km na południe od rzeki Wieprzy. Jest to obiekt z epoki brązu przyporządkowany do ludności kultury łużyckiej, wtórnie zasiedlony przez Słowian w okresie wczesnego i późnego średniowiecza.

Opis grodziska

Jest to grodzisko wyżynne, cyplowe z płaskim majdanem i wałem poprzecznym zamykającym dostęp od strony południowej, usytuowane na wzniesieniu o stromych zboczach, otoczonym z trzech stron podmokłymi łąkami. Do wysokiego wału o stromych stokach przylega od zewnątrz zagłębienie – fosa. W części północnej znajduje się nieznaczna fałda ziemna (wał?) oddzielająca majdan od językowatego, dość stromego zakończenia wzniesienia.

Wymiary grodziska

Podstawa grodziska łącznie z fosą – 166 × 208 m, powierzchnia majdanu – 126 × 190 m, wysokość grodziska w stosunku do otaczających łąk – do 15 m, wysokość wału w stosunku do dna fosy – do 5,0 m, wysokość wału w stosunku do powierzchni majdanu – do 5,0 m.

Zobacz też

Bibliografia

Władysław Łosiński, Jerzy Olczak, Kazimierz Siuchniński, Źródła archeologiczne do studiów nad wczesnośredniowiecznym osadnictwem grodowym na terenie województwa koszalińskiego, tom IV, Poznań 1971.
Jerzy Olczak, W sprawie grodów kultury łużyckiej na Pomorzu, Slavia Antiqua, t. 18, Warszawa 1971.