Stare Przybojewo
wieś w województwie mazowieckim
Stare Przybojewo – wieś w Polsce położona w województwie mazowieckim, w powiecie płońskim, w gminie Czerwińsk nad Wisłą[5][6].
| wieś | |
| Państwo | |
|---|---|
| Województwo | |
| Powiat | |
| Gmina | |
| Liczba ludności (2011) | |
| Strefa numeracyjna |
24 |
| Kod pocztowy |
09-151[4] |
| Tablice rejestracyjne |
WPN |
| SIMC |
0562130[5] |
Położenie na mapie gminy Czerwińsk nad Wisłą  | |
Położenie na mapie Polski  | |
Położenie na mapie województwa mazowieckiego  | |
Położenie na mapie powiatu płońskiego  | |
 52°26′09″N 20°24′52″E/52,435833 20,414444[1]
| |
W latach 1975–1998 miejscowość administracyjnie należała do województwa płockiego.
Od XVI w. Przybojewo należało do rodziny Górskich z Górek herbu Bożawola. W 1570 r. nabył tę wieś od ówczesnej właścicielki Maciejewskiej Marcin z Górek, podczaszy ciechanowski. W drugiej połowie XVIII wieku dziedzicem Przybojewa był Nereusz Ostaszewski h. Ostoja, poseł na Sejm Czteroletni, a następnie jego syn Józef Ostaszewski (1800–1851). W drugiej połowie XIX w. wieś należała do rodziny Dębskich herbu Prawdzic[7].
Zobacz też
edytujPrzypisy
edytuj- ↑ Państwowy Rejestr Nazw Geograficznych – miejscowości – format XLSX, Dane z państwowego rejestru nazw geograficznych – PRNG, Główny Urząd Geodezji i Kartografii, 5 listopada 2023, identyfikator PRNG: 129305
- ↑ Wieś Stare Przybojewo w liczbach [online], Polska w liczbach [dostęp 2016-12-31], liczba ludności na podstawie danych GUS.
- ↑ GUS: Ludność - struktura według ekonomicznych grup wieku. Stan w dniu 31.03.2011 r.. [dostęp 2019-12-27].
- ↑ Oficjalny Spis Pocztowych Numerów Adresowych, Poczta Polska S.A., październik 2013, s. 1196 [zarchiwizowane z adresu 2014-02-22].
- ↑ a b GUS. Wyszukiwarka TERYT
- ↑ Rozporządzenie w sprawie wykazu urzędowych nazw miejscowości i ich części (Dz.U. z 2013 r. poz. 200)
- ↑ "Herbarz polski" Adama Bonieckiego, t. 1–13, 1899–1909
Linki zewnętrzne
edytuj- Przybojewo (1), [w:] Słownik geograficzny Królestwa Polskiego, t. IX: Pożajście – Ruksze, Warszawa 1888, s. 193.