Stanisław Wolski (podchorąży)
Stanisław Wacław Wolski (ur. 12 czerwca 1898 w Łodzi[1], zm. 3 stycznia 1920 w Mozuļi[1]) – podchorąży Wojska Polskiego, kawaler Orderu Virtuti Militari.
 podchorąży
| |
| Data i miejsce urodzenia |
12 czerwca 1898 |
|---|---|
| Data i miejsce śmierci |
3 stycznia 1920 |
| Przebieg służby | |
| Lata służby |
1915–1920 |
| Siły zbrojne | |
| Jednostki | |
| Stanowiska |
dowódca plutonu |
| Główne wojny i bitwy | |
| Odznaczenia | |
  
| |
Życiorys
edytujUrodził się 12 czerwca 1898 w Łodzi[2], w zubożałej szlacheckiej rodzinie Franciszka (1868–1931), notariusza, działacza Związku Ludowo-Narodowego, przewodniczącego Społecznej Rady Obrony Miasta Biłgoraja i burmistrza Biłgoraja, i Stanisławy z domu Ereth, działaczki Organizacji Kobiet Narodowych w Biłgoraju. Był bratem Jerzego (1901–1974), adwokata, żołnierza, Stefana, żołnierza, więziony w więzieniu stalinowskim i Zbigniewa (ur. 1907), działacza konspiracji antyhitlerowskiej, ofiary KL Auschwitz[3]. Synem jego brata, Jerzego, jest pisarz i dziennikarz Marcin Wolski[3].
Stanisław uczył się w Polskiej Szkole Handlowej w Łodzi. W 1912 dołączył do konspiracyjnego skautingu w ramach I Drużyny Skautowej im. Tadeusza Kościuszki, w której został drużynowym. W sierpniu 1915 dołączył do Batalionu Warszawskiego POW, następnie do 1917 służył w 5 pułku piechoty Legionów Polskich. Wrócił do Łodzi, gdzie pracował w sierocińcu „Sienkiewiczówka” oraz działał w Polskiej Organizacji Wojskowej i harcerstwie. 10 listopada 1918 mianowano go komendantem Oddziału Bojowego łódzkich harcerzy. W grudniu 1918 w ramach Batalionu Harcerskiego służył w Wojsku Polskim, a od maja 1919 służył w 5 pułku piechoty Legionów. Był dowódcą plutonu w 9. kompanii. Poległ 3 stycznia 1920 w natarciu na wieś Mozuļi na południe od Višķi[4][5].
Został pochowany 15 stycznia 1920 na Starym Cmentarzu w Łodzi w kwaterze 41[1].
Ordery i odznaczenia
edytuj- Krzyż Srebrny Orderu Virtuti Militari nr 6540 – pośmiertnie 17 maja 1922[6][7][8][9].
- Krzyż Niepodległości – pośmiertnie 13 kwietnia 1931 „za pracę w dziele odzyskania niepodległości”[10][2]
- Krzyż Walecznych czterokrotnie – pośmiertnie 20 czerwca 1923 „za czyny orężne w bojach byłego 5 pp Leg.”[11]
Przypisy
edytuj- ↑ a b c Łódź niepodległa – 11 listopada 1918 r. [online], Łódzka Spółka Infrastrukturalna [dostęp 2022-03-20] (pol.).
- ↑ a b Kartoteka personalno-odznaczeniowa. Wojskowe Biuro Historyczne. [dostęp 2022-03-21]..
- ↑ a b Aneta Nawrot, Alternatywne światy Marcina Wolskiego wobec tradycji powieści historycznej, Częstochowa 2017.
- ↑ Bąbiński 1929 ↓, s. 45, 67.
- ↑ Lista strat 1934 ↓, s. 993.
- ↑ Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 2 z 6 stycznia 1923, s. 21.
- ↑ Bąbiński 1929 ↓, s. 83.
- ↑ Kartoteka personalno-odznaczeniowa. Wojskowe Biuro Historyczne. [dostęp 2022-03-21]..
- ↑ Lista kawalerów Orderu Wojennego „Virtuti Militari”: Piechota. W: Księga chwały piechoty. Bronisław Prugar-Ketling (red.). Warszawa: Wydawnictwo Bellona, 1992, s. 569–588.
- ↑ M.P. z 1931 r. nr 87, poz. 137.
- ↑ Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 39 z 20 czerwca 1923, s. 401.
Bibliografia
edytuj- Wolski Stanisław. [w:] Kolekcja Orderu Wojennego Virtuti Militari, sygn. I.482.37-2906 [on-line]. Wojskowe Biuro Historyczne. [dostęp 2023-01-28].
- Dziennik Personalny Ministerstwa Spraw Wojskowych. [dostęp 2022-01-19].
- Lista strat Wojska Polskiego. Polegli i zmarli w wojnach 1918-1920. Warszawa: Wojskowe Biuro Historyczne, 1934.
- Kazimierz Bąbiński: Zarys historji wojennej 5-go pułku piechoty Legionów. Warszawa: Wojskowe Biuro Historyczne, 1929, seria: Zarys historii wojennej pułków polskich 1918–1920.