Stanisław Szulmiński
Stanisław Szulmiński (ur. 28 czerwca?/10 lipca 1894 w Odessie, zm. 27 listopada 1941 w Uchcie) – polski ksiądz pallotyn, męczennik II wojny światowej, kandydat na ołtarze.
| |
| Kraj działania | |
|---|---|
| Data i miejsce urodzenia |
10 lipca 1894 |
| Data i miejsce śmierci |
27 listopada 1941 |
| Wyznanie | |
| Kościół | |
| Inkardynacja | |
| Prezbiterat |
8 lipca 1923 |
| Strona internetowa | |
Życiorys
edytujPierworodny syn nauczyciela i społecznika Aleksandra Szulmińskiego i Heleny z d. Wyhowskiej. W latach 1905–1917 mieszkał w Kamieńcu Podolskim. W 1917 wstąpił do diecezjalnego seminarium duchownego w Żytomierzu. Po przewrocie bolszewickim (rewolucji październikowej) w 1919 wyjechał wraz z innymi alumnami ówczesnej diecezji łucko-żytomierskiej na studia teologiczne do Tarnowa. Święcenia kapłańskie otrzymał z rąk swojego biskupa Piotra Mańkowskiego, w Buczaczu, dnia 8 lipca 1923[1]. Następnie ks. Szulmiński studiował orientalistykę na KUL-u, prowadził wykłady z zakresu teologii prawosławnej w seminarium duchownym w Łucku na Wołyniu.
Do pallotynów wstąpił w 1928. Był cenionym spowiednikiem i ojcem duchownym w pallotyńskim Niższym Seminarium Duchownym w Sucharach i wykładowcą teologii moralnej i orientalistyki w Ołtarzewie. W latach 1932–35 opiekę duchową roztaczał nad pierwszym pokoleniem nowo powstałego zgromadzenia chrystusowców w Potulicach. Inspirowany ideą unii Kościoła katolickiego z Cerkwią prawosławną, zorganizował ruch pod nazwą Apostolat Pojednania, który zrzeszał osoby duchowne i świeckie z całej Polski. Wielokrotnie jako pallotyn prosił o umożliwienie mu pracy na Wschodzie i o pozwolenie na tajne przejście granicy polsko-sowieckiej, dla prowadzenia działalności apostolskiej w ZSRR. Do Apostolatu Pojednania należeli m.in. bł. Józef Jankowski i Elżbieta Róża Czacka. W 1939 został mianowany rektorem pallotyńskiego domu w Okopach Świętej Trójcy, w trójkącie między Zbruczem a Dniestrem na pograniczu Polski, Rumunii i ZSRR.
Agresja III Rzeszy na Polskę zastała go w Warszawie. We wrześniu 1939 się na Wschód, lecz do Okopów Świętej Trójcy nie dotarł. 24 października 1939 został aresztowany przez NKWD w Nowogródku i po rocznym śledztwie skazany na 5 lat łagru. Wywieziony do łagru w Uchcie w Republice Komi ZSRR. Tam pracował jako sanitariusz i potajemnie jako kapelan.
Zmarł 27 listopada 1941 roku w łagrze w Uchcie, mając 47 lat. Jest kandydatem na ołtarze. Z powodów politycznych jego proces beatyfikacyjny mógł się rozpocząć dopiero w latach 90. XX wieku.
Przypisy
edytuj- ↑ ks. Henryk Kietliński SAC: KS. STANISŁAW SZULMIŃSKI SAC /1894-1941/ - męczennik za wiarę i pojednanie. Katoliccy Męczennicy XX wieku w Rosji, 2002-05-03. [dostęp 2011-04-12].
Bibliografia, linki
edytuj- Tadeusz Gliński, Roman Forycki, Anioł pojednania. Ks. Stanisław Szulmiński SAC 1894-1941, Warszawa 1988.
- Jadwiga Stabińska, Za Chrystusem Apostołem. Ksiądz Stanisław Szulmiński SAC (1894-1941), Ząbki: „Apostolicum”, 1994, ISBN 83-7031-047-8, OCLC 750718520.
- ks. Augustyn Urban, Ci, którzy przeszli. Wybitniejsi Pallotyni Polscy, Ząbkowice Śląskie 1976, s. 112-117. - maszynopis
- Oficjalna strona procesu beatyfikacyjnego
- Biogram w projekcie Katoliccy Męczennicy XX Wieku w Rosji
- Szulmiński Stanisław sługa Boży (1894 – 1941), Liber mortuorum.Księga zmarłych polskich pallotynów i pallotynek