Stanisław Rybak
Stanisław Mieczysław Rybak (ur. 1 stycznia 1944 w Ozorowie) – polski radca prawny, urzędnik państwowy i polityk. Popularny autor licznych opracowań dotyczących historii i teologii mariawickiej, aktywnie działający na rzecz Kościoła Starokatolickiego Mariawitów.
Działalność zawodowa
edytujW 1967 ukończył studia prawnicze na Uniwersytecie Warszawskim oraz podyplomowe studium prawa gospodarczego (1978–1979). Po odbyciu aplikacji radcowskiej (1972) kierował zespołem radców prawnych w Centralnej Dyrekcji Okręgowej Kolei Państwowych w Warszawie. W latach 1978–1982 pracował jako radca prawny w Głównym Kwatermistrzostwie Wojska Polskiego, a w 1983 w Ministerstwie Komunikacji. Od 1984 był dyrektorem Biura Organizacyjno-Prawnego w Dyrekcji Generalnej Polskich Kolei Państwowych, a następnie dyrektorem Departamentu Organizacyjno-Prawnego w Ministerstwie Komunikacji, Ministerstwie Transportu, Żeglugi i Łączności oraz Ministerstwie Transportu i Gospodarki Morskiej (1985–1989). W grudniu 1989 został powołany na podsekretarza stanu w tym ministerstwie, a po złożeniu dymisji w 1992 został doradcą Prezesa Najwyższej Izby Kontroli. W 1993 ponownie powierzono mu funkcję podsekretarza stanu, a od 1995 sekretarza stanu w Ministerstwie Transportu i Gospodarki Morskiej. W okresie lat 1998–2001 był prezesem zarządu „Autostrady” SA w Warszawie. Od 2002, aż do przejścia na emeryturę (2012) wykonywał funkcje doradcze w Centrali PKP SA.
W okresie działalności zawodowej był przewodniczącym rad nadzorczych w spółkach: Pekaes Auto Transport (1995–1997), Gdańskiej Stoczni Remontowej im. J. Piłsudskiego (1996–1997), PKP Intercity (2002–2003), PKP Informatyka (2004–2005) i CS "Szkolenie i Doradztwo" (2006–2011). Był też doradcą prawnym władz Kościoła Starokatolickiego Mariawitów (1972–1995). Opracował dla tego Kościoła projekt Prawa Wewnętrznego, które uchwalono 17 lutego 2024 roku.
Odznaczenia
edytuj- Srebrny i Złoty Krzyż Zasługi
- Złoty Znak Związku Ochotniczych Straży Pożarnych
- Zasłużony dla Transportu RP
i inne odznaczenia resortowe.
Życie prywatne
edytujŻona Agata, ma dwie córki i dwóch synów. W 2021 zmarła córka Julia, lat 20.
Publikacje
edytuj- S. Rybak, Mariawici [w:] Wielka Encyklopedia PWN, t. 17, Warszawa 2002.
- S. Rybak, Mariawici [w:] T. Gadacz, B. Milerski (red.), Religia. Encyklopedia, t. 6, Warszawa 2002.
- S. Rybak, Mariawityzm. Dzieje i współczesność, Warszawa 2011.
- S. Rybak, Mariawityzm. Studium historyczne, Warszawa 1992.
- S. Rybak, Starokatolicki Kościół Mariawitów [w:] Ku chrześcijaństwu jutra. Wprowadzenie do ekumenizmu, Lublin 1996.
Bibliografia
edytuj- B. Cynkier (red.) i inni, Kto jest kim w Polsce, Warszawa 2001, s. 817.
- R. Ignasiak (red.), Kto jest kim w polityce polskiej, Warszawa 1993, s. 247.
- G. Polak, Kto jest kim w Kościele, Warszawa 1999, s. 479.
- Wykaz 2000 osób sprawujących władzę w Rzeczypospolitej Polskiej, Warszawa 1997, s. 162.