Stanisław Małachowski (1727–1784)

Stanisław Małachowski herbu Nałęcz (ur. 1727, zm. 1784) – krajczy wielki koronny, starosta wąwolnicki, porucznik chorągwi pancernej wojewody brzeskolitewskiego Sapiehy w Pułku Hetmana Polnego Koronnego w 1760 roku[2].

Stanisław Małachowski
Herb
Nałęcz
Rodzina

Małachowscy herbu Nałęcz

Data i miejsce urodzenia

1727
Bąkowa Góra[1]

Data śmierci

1784

Ojciec

Adam Leon Małachowski

Matka

Anna Teofila Rosnowska

Żona

Marianna Potocka

Dzieci

Józef Małachowski

Odznaczenia
Order Świętego Stanisława (Rzeczpospolita Obojga Narodów)

Życiorys

edytuj

Kawaler orderu św. Stanisława.

Był mężem Marianny z Potockich herbu Pilawa (ślub około 1750 r.). W 1751 roku nabył dobra w Bochotnicy, gdzie około 1770 roku wzniósł pałac otoczony parkiem i dokończył budowę murowanego kościoła parafialnego. Pałac wybudowany został w stylu barokowym według projektu królewskiego architekta Ferdynanda Naxa. To właśnie od nazwy herbu Małachowskich Bochotnica przemianowana została na Nałęczów. Dzisiejszy herb Nałęczowa powstał z połączenia obu herbów: Nałęcz i Pilawa.

Poseł na sejm 1758 roku z województwa krakowskiego[3]. Poseł oświęcimski na sejm 1762 roku[4]. Członek konfederacji radomskiej w 1767 roku[5].

Maria Małachowska zmarła w 1772 r. zanim pałac został ukończony. W pałacu zamieszkał Stanisław z drugą żoną – Różą Bielską z Olbrachcic herbu Jelita, z którą ożenił się 30 stycznia 1775 r. Kilka lat trwająca budowa została zakończona w 1775 r. Po śmierci pierwszej żony, Małachowski zmienił tryb życia na hulaszczy, co doprowadziło do powstania długów i zmusiło go do sprzedaży klucza nałęczowskiego. Od 1778 r. w pałacu zamieszkał nowy właściciel Antoni Małachowski – daleki krewny Stanisława, a po jego śmierci żona Katarzyna.

Przypisy

edytuj
  1. Dane biograficzne na stronie Sejmu Wielkiego
  2. Kolęda Warszawska na rok 1760, Warszawa 1760, [b.n.s].
  3. Diarjusze sejmowe z wieku XVIII.T.III. Diarjusze sejmów z lat 1750, 1752, 1754 i 1758, Warszawa 1937, s. 283.
  4. Dyaryusz Seymu Ordynaryinego Warszawskiego, w Roku, 1762, s. 18.
  5. Aleksander Kraushar, Książę Repnin i Polska, t. I, Warszawa 1900, s. 390.