Stanisław Jurneczko

Stanisław Jurneczko (ur. 28 września 1922 w m. Okno pow. Horodenka, zm. 3 października 2011 w Warszawie) – pułkownik dyplomowany saperów Wojska Polskiego.

Stanisław Jurneczko

płk. Stanisław Jurneczko
pułkownik dyplomowany saperów
Data i miejsce urodzenia	28 września 1922 Okno powiat Horodenka
Data i miejsce śmierci	3 października 2011 Warszawa
Przebieg służby
Lata służby	1939–1977
Siły zbrojne	Wojsko Polskie ludowe Wojsko Polskie
Jednostki	Szkoła Podchorążych Saperów w Riazaniu 52 pułk piechoty 4 Dywizja Piechoty Oficerska Szkoła Saperów 38 pułk piechoty 5 batalion saperów 5 Brygada Saperów Ministerstwo Obrony Narodowej.
Stanowiska	podchorąży OSSap, dowódca plutonu, dowódca kompanii, dowódca batalionu, szef saperów, dowódca brygady, szef oddziału szkolenia SWI MON
Główne wojny i bitwy	II wojna światowa, operacja rozminowania Polski po 1944
Odznaczenia

Grób Stanisława Jurneczki na cmentarzu komunalnym Północnym w Warszawie

Życiorys

W 1939 roku w składzie 52 pułku piechoty brał udział w ochronie obiektów państwowych. Po klęsce wrześniowej rozbrojony przez żołnierzy Armii Czerwonej i w lutym 1940 roku wywieziony wraz z rodzicami na Syberię. W sierpniu 1943 roku udało się mu dostać do organizowanego w ZSRR Wojska Polskiego. Ukończył szkołę podoficerską saperów w 1944r, a następnie szkolił się w kompanii podchorążych saperów w CSP w Riazaniu. W sierpniu 1944 roku został dowódcą IV plutonu w Szkole Podchorążych Saperów w Riazaniu. W marcu 1945 roku przeniesiony wraz ze szkołą do Krakowa, a następnie do Oficerskiej Szkoły Saperów w Przemyślu (1945–1947), gdzie uczestniczył w działaniach przeciw UPA. W latach 1945–1953 brał udział w rozminowywaniu kraju, a zwłaszcza Krakowa oraz województw: łódzkiego, opolskiego i katowickiego. Jako dowódca plutonu i kompanii podchorążych starał się dobrze przygotować swych wychowanków do trudnej saperskiej zawodowej służby wojskowej.

Od 1948 do 1951 pełnił obowiązki szefa saperów 38 pułku piechoty. W 1951 r. został dowódcą 5 batalionu saperów, a następnie szefem saperów 4 Dywizji Piechoty. W latach 1959–1965 dowodził 5 Brygadą Saperów. Po ukończeniu Akademii Sztabu Generalnego w 1967 przeszedł do pracy w Instytucjach Centralnych Ministerstwa Obrony Narodowej, gdzie wykonywał obowiązki na stanowiskach: starszego inspektora szkolenia inżynieryjnego w Inspekcji Sił Zbrojnych (1967–1974) i następnie szefa Oddziału Szkolenia Szefostwa Wojsk Inżynieryjnych Ministerstwa Obrony Narodowej (1974–1977). „Oficer niezwykle pracowity i wymagający, zdyscyplinowany, postępujący zawsze zgodnie z regulaminami. Jako starszy inspektor Inspekcji Sił Zbrojnych, był postrachem kadry kontrolowanych jednostek, ze względu na swą dociekliwość i bezwzględną wymagalność, wręcz instrukcyjną. Usiłował w len sposób wpłynąć na podniesienie poziomu wyszkolenia inżynieryjno-saperskiego wojsk”.

Został pochowany na cmentarzu komunalnym Północnym (Wólka).

Awanse

• podporucznik – sierpień 1944
• podpułkownik – 1959
• pułkownik –

Ordery i odznaczenia

• Krzyż Kawalerski Orderu Odrodzenia Polski
• Krzyż Oficerski Orderu Odrodzenia Polski
• Złoty Krzyż Zasługi
• Srebrny Krzyż Zasługi
• Brązowy Krzyż Zasługi
• Medal Zwycięstwa i Wolności 1945
• Złoty Medal „Za zasługi dla obronności kraju”
• Srebrny Medal „Za zasługi dla obronności kraju”
• Brązowy Medal „Za zasługi dla obronności kraju”
• Złoty Medal „Siły Zbrojne w Służbie Ojczyzny”
• Srebrny Medal „Siły Zbrojne w Służbie Ojczyzny”
• Brązowy Medal „Siły Zbrojne w Służbie Ojczyzny”
• Odznaka Grunwaldzka
• Odznaka Honorowa Za Rozminowywanie Kraju

Bibliografia

• Zdzisław Barszczewski, Władysław Jasieński: Sylwetki saperów. Warszawa: Dom Wydawniczy "Bellona", 2001. ISBN 83-11-09287-7. Brak numerów stron w książce
• Jan Erbiński "Wyższa Szkoła Oficerska Wojsk Inżynieryjnych im. gen. Jakuba Jasińskiego, 1944-1984" Warszawa 1986, Ministerstwo Obrony Narodowej, ISBN 83-11-07253-1