Stanisław Jakub Sokołowski
Stanisław Jakub Sokołowski[1] (ur. 23 września 1890, zm. ?) – podpułkownik dyplomowany artylerii Wojska Polskiego.
 podpułkownik dyplomowany artylerii
| |
| Data urodzenia |
23 września 1890 |
|---|---|
| Data śmierci |
? |
| Siły zbrojne | |
| Jednostki | |
| Odznaczenia | |
    
| |
Życiorys
edytujStanisław Jakub Sokołowski urodził się 23 września 1890 roku. Od 1 maja do 7 czerwca 1919 roku był słuchaczem II Kursu Adiutantów w Warszawie, a od 16 czerwca do 30 listopada 1919 roku słuchaczem I Kursu Wojennej Szkoły Sztabu Generalnego w Warszawie. 9 września 1920 roku został zatwierdzony z dniem 1 kwietnia 1920 roku w stopniu kapitana, w artylerii, w grupie oficerów byłej armii austro-węgierskiej. Pełnił wówczas służbę w Naczelnym Dowództwie Wojska Polskiego[2]. 1 czerwca 1921 roku pełnił służbę w Oddziale IV Naczelnego Dowództwa WP, a jego oddziałem macierzystym był wówczas 6 dywizjon artylerii konnej[3]. W tym samym roku został „odkomenderowany” do Wyższej Szkoły Wojennej w Warszawie, w charakterze słuchacza I Kursu Doszkolenia. 3 maja 1922 roku został zweryfikowany w stopniu kapitana ze starszeństwem z dniem 1 czerwca 1919 roku i 133. lokatą w korpusie oficerów artylerii[4]. 16 września 1922 roku, po ukończeniu kursu i uzyskaniu „pełnych kwalifikacji do pełnienia służby na stanowiskach Sztabu Generalnego” został przydzielony do Dowództwa Okręgu Korpusu Nr VI we Lwowie. W listopadzie tego roku został przeniesiony do VI Brygady Jazdy we Lwowie na stanowisko szefa sztabu[5][6]. 31 marca 1924 roku został awansowany na majora ze starszeństwem z dniem 1 lipca 1923 roku i 48. lokatą w korpusie oficerów artylerii[7]. 16 maja 1924 roku został przeniesiony do 13 dywizjonu artylerii konnej w Kamionce Strumiłowej na stanowisko kwatermistrza[8][9].
31 października 1927 roku został przeniesiony z Oddział II Sztabu Generalnego do Inspektoratu Armii na stanowisko referenta[10][11]. Następnie został I oficerem sztabu inspektora armii, generała dywizji Jana Romera w Warszawie[12]. W grudniu 1930 roku został awansowany na podpułkownika ze starszeństwem z dniem 1 stycznia 1931 roku w korpusie oficerów artylerii. Wiosną 1932 roku został przeniesiony do 13 dywizjonu artylerii konnej w Kamionce Strumiłowej na stanowisko dowódcy dywizjonu. 2 kwietnia 1932 roku został przydzielony na pięciomiesięczny II Kurs doskonalący oficerów artylerii w Szkole Strzelania Artylerii w Toruniu[13][14]. W czerwcu 1936 roku objął dowództwo 18 pułku artylerii lekkiej w Ostrowi Mazowieckiej. Pułkiem dowodził do 17 czerwca 1938 roku. W dniach 22–24 marca 1938 roku uczestniczył w grze wojennej, w charakterze dowódcy artylerii dywizyjnej otrzymując od inspektora armii, generała dywizji Stanisława Burhardt-Bukackiego notę „słaby”. Ten sam generał 16 października 1937 roku wystawił mu następującą opinię: „znałem go jako bardzo dobrego dowódcę dywizjonu artylerii konnej. Obecnie ma pewne braki we współpracy z piechotą – współdziałanie jeszcze słabo opanowane. Pracuje dużo, trochę na efekt. Opinia dowódcy dywizji wydana o nim jest stanowczo za ostra. Ze względu jednak na osobiste powody zatargu, wskazane jest przeniesienie podpułkownika Sokołowskiego na inny pułk”. Ostatecznie został przeniesiony na stanowisko dowódcy Obrony Przeciwlotniczej i Przeciwgazowej Rejonu Katowice. Zapewne przeważyła kolejna opinia, którą 25 października 1937 roku wystawił mu generał do prac artyleryjskich przy GISZ, generał brygady Stanisław Miller: „bardzo słaba znajomość taktyki w praktyce. O ile się radykalnie nie zmieni, nie powinien pozostać na stanowisku dowódcy pułku. W pracy sztabowej – bardzo solidny”[15]. W czasie kampanii wrześniowej 1939 roku był dowódcą OPL i Pgaz Rejonu Katowice[16].
Ordery i odznaczenia
edytuj- Złoty Krzyż Zasługi (18 marca 1933)[17]
- Srebrny Krzyż Zasługi (10 listopada 1925)[18]
- Odznaka Pamiątkowa Generalnego Inspektora Sił Zbrojnych (12 maja 1936)
- Oficer Orderu Gwiazdy Rumunii (Rumunia, 1929)[19]
- Kawaler I Klasy Orderu Miecza (Szwecja, 1934)[20]
- Order Smoka Annamu (Francja)
Przypisy
edytuj- ↑ W ewidencji Wojska Polskiego występował jako „Stanisław V Sokołowski” w celu odróżnienia od ośmiu innych oficerów noszących to samo imię i nazwisko.
- ↑ Dziennik Personalny Ministerstwa Spraw Wojskowych Nr 35 z 15 września 1920 roku, poz. 827.
- ↑ Spis oficerów służących czynnie w dniu 1.6.1921 r. Dodatek do Dziennika Personalnego Ministerstwa Spraw Wojskowych Nr 37 z 24 września 1921 roku, s. 326, 881.
- ↑ Lista starszeństwa oficerów zawodowych. Załącznik do Dziennika Personalnego Ministerstwa Spraw Wojskowych Nr 13 z 8 czerwca 1922 roku, Zakłady Graficzne Ministerstwa Spraw Wojskowych, Warszawa 1922, s. 194.
- ↑ Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 46 z 23 listopada 1922 roku, s. 850.
- ↑ Rocznik Oficerski 1923 ↓, s. 100, 806, 817.
- ↑ Dziennik Personalny Ministerstwa Spraw Wojskowych Nr 32 z 2 kwietnia 1924 roku, s. 170.
- ↑ Dziennik Personalny Ministerstwa Spraw Wojskowych Nr 49 z 16 maja 1924 roku, s. 281.
- ↑ Rocznik Oficerski 1924 ↓, s. 732, 740.
- ↑ Dziennik Personalny Ministerstwa Spraw Wojskowych Nr 25 z 31 października 1927 roku, s. 314.
- ↑ Rocznik Oficerski 1928 ↓, s. 431, 453.
- ↑ Lista oficerów dyplomowanych (stan z dnia 15 kwietnia 1931 roku), Sztab Główny, Drukarnia Sztabu Generalnego, Warszawa 1931, s. 23.
- ↑ Dziennik Personalny Ministerstwa Spraw Wojskowych Nr 13 z 9 grudnia 1932 roku, s. 422, 445.
- ↑ Rocznik Oficerski 1932 ↓, s. 178, 725.
- ↑ Opinie podpułkowników artylerii za 1938 rok, Instytut Józefa Piłsudskiego w Ameryce, sygn. 701/1/120, s. 363.
- ↑ Władysław Steblik, Armia „Kraków” 1939, Wydawnictwo Ministerstwa Obrony Narodowej, Warszawa 1989, wyd. II, ISBN 83-11-07434-8, s. 118 nazwał go dowódcą grupy artylerii przeciwlotniczej Grupy Operacyjnej „Śląsk”.
- ↑ M.P. z 1933 r. nr 64, poz. 82 „za zasługi na polu organizacji i wyszkolenia wojska”.
- ↑ M.P. z 1925 r. nr 262, poz. 1085 „za zasługi na polu organizacji armji”.
- ↑ Dziennik Personalny MSWojsk. Nr 12 z 6 sierpnia 1929 r., s. 237.
- ↑ Sveriges statskalender / 1940. Bihang, s. 66.
Bibliografia
edytuj- Dzienniki Personalne Ministerstwa Spraw Wojskowych.
- Rocznik Oficerski 1923. Warszawa: Ministerstwo Spraw Wojskowych, 1923.
- Rocznik Oficerski 1924. Warszawa: Ministerstwo Spraw Wojskowych, 1924.
- Rocznik Oficerski 1928. Warszawa: Ministerstwo Spraw Wojskowych, 1928.
- Rocznik Oficerski 1932. Warszawa: Ministerstwo Spraw Wojskowych, 1932.