Stanisław Józef Hozjusz

Sukcesja apostolska
Data konsekracji	23 kwietnia 1719
Konsekrator	Michał Szembek
Współkonsekratorzy	Piotr Franciszek Tarło; Jan Feliks Szaniawski
Konsekrowani biskupi
Adam Stanisław Grabowski	1733
Józef Tadeusz Kierski	1737
Antoni Sebastian Dembowski	1737
Współkonsekrowani biskupi
Adam Augustyn Wessel	1724
Karol Poniński	1726
Andrzej Pruski	1729
Aleksander Kazimierz Horain	1732

Stanisław Józef Hozjusz
	; Stanisław Józef Hozjusz, grafika Georga Paula Buscha po 1731 roku
Kraj działania	I Rzeczpospolita
Data i miejsce urodzenia	listopada 1674 ; na Warmii
Data i miejsce śmierci	13 października 1738 ; Warszawa
Miejsce pochówku	bazylika archikatedralna św. Jana Chrzciciela w Warszawie
	Biskup poznański
Okres sprawowania	1733–1738
Wyznanie	katolicyzm
Kościół	rzymskokatolicki
Prezbiterat	15 marca 1698
Nominacja biskupia	5 grudnia 1718
Sakra biskupia	23 kwietnia 1719
	Odznaczenia
	Multimedia w Wikimedia Commons

Stanisław Józef Hozjusz (ur. w listopadzie 1674 na Warmii, zm. 13 października 1738^[2] w Warszawie) – biskup sufragan przemyski w latach 1718–1720, biskup inflancko-piltyński w latach 1720–1722, administrator diecezji kurlandzkiej w 1720 roku, biskup kamieniecki w latach 1722–1733, biskup poznański w latach 1733–1738, administrował diecezją krakowską w latach 1719–1720, biskup tytularny Utica w 1718 roku, scholastyk wiślicki, kanonik chełmiński i krakowski, proboszcz tyrgardzki i parafii św. Jakuba w Krakowie, opat komendatoryjny czerwiński^[3].

Życiorys

Był synem Wojciecha Maksymiliana z Bezdanu, starosty zyborskiego i burgrabii lidzbarskiego oraz Anny Wołowskiej. Jego herb to Hozjusz. Wykształcenie zdobywał w szkołach jezuickich w Reszlu i Braniewie, a potem studiował w Rzymie. Doktorat z prawa uzyskał na Akademii Krakowskiej. W roku 1697 był kanonikiem we Włocławku, później otrzymał probostwo w Milęcinie i w Tyrgardzie. Był w otoczeniu biskupa chełmińskiego, Teodora Potockiego, później związany był z biskupem krakowskim, Kazimierzem Łubieńskim. Dalsza jego kariera: sufragan przemyski (1718), biskup inflancki (1720), biskup kamieniecki i opat czerwieński (1722). Był blisko związany z dworem Augusta II i w uznaniu za zasługi otrzymał w 1732 roku biskupstwo płockie. W momencie zwolnienia biskupstwa poznańskiego został nominowany przez króla 2 marca 1733 roku.

W 1732 roku miał zająć się sprawą przygotowania traktatu pokojowego ze Szwecją, lecz nie doszło nigdy do jego zawarcia, cały czas obowiązywał jedynie rozejm Augusta II ze Szwedami z 1719 roku. Był członkiem konfederacji generalnej zawiązanej 27 kwietnia 1733 roku na sejmie konwokacyjnym^[4]. Był elektorem Augusta III Sasa w 1733 roku^[5], jako deputat z Senatu podpisał jego pacta conventa^[6]. W 1735 roku podpisał uchwałę Rady Generalnej konfederacji warszawskiej^[7]. W dniach 7–9 lipca 1738 r. biskup Stanisław Józef Hozjusz zwołał synod. W 1734 odznaczony Orderem Orła Białego^[8].

Pochowany w kolegiacie św. Jana Chrzciciela w Warszawie^[9].

Przypisy

↑ ^a ^b Hierarchia Catholica medii et recentioris aevi, t. V, Patavii 1952, s. 401. (łac.).
↑ Hierarchia Catholica medii et recentioris aevi, t. VI, Patavii 1958, s. 346. (łac.).
↑ Piotr Nitecki, Biskupi Kościoła w Polsce w latach 965–1999. Słownik biograficzny, Warszawa 2000, s. 155.
↑ Konfederacya generalna omnium ordinum Regni et Magni Ducatus Lithuaniae na konwokacyi generalney Warszawskiej uchwalona [...] 27 (słow. [...] kwietnia [...] 1733, s. 31.
↑ Elektorowie królów Władysława IV., Michała Korybuta, Stanisława Leszczyńskiego i spis stronników Augusta III. / zestawili w porządek abecadłowy Jerzy Dunin-Borkowski i Miecz. Dunin-Wąsowicz, Lwów 1910, s. 72.
↑ Volumina Legum, t. VI, Petersburg 1860, s. 309.
↑ Uchwała Rady Generalnej Konfederacji, 1735, s. 19.
↑ Kawalerowie i statuty Orderu Orła Białego 1705-2008, 2008, s. 161.
↑ Krzysztof R. Prokop, Z dziejów seminariów warszawskich w dawnej diecezji poznańskiej. Biskupi oraz inni przedstawiciele znamienitych rodów doby staropolskiej w gronie wychowanków seminarium externum i seminarium internum Misjonarzy św. Wincentego à Paulo przy kościele Świętego Krzyża w Warszawie (1675/1676-1864/1865), w: Ecclesia. Studia z Dziejów Wielkopolski, 2016, Tom 11, s. 154.

Bibliografia

J. Gierowski, Stanisław Józef Hozjusz, [w:] Polski Słownik Biograficzny, t. X, 1962–1964, s. 46–47.
Wiesiołowski J., Katalog biskupów poznańskich, Poznań 2004, ISBN 83-89525-26-7.
Historia Dyplomacji Polskiej, tom II 1572-1795 pod red. Zbigniewa Wójcika, PWN, Warszawa 1982, s. 373.
Encyklopedia Katolicka, t. 6, Lublin 1993.

Linki zewnętrzne

Biskup Stanisław Józef Hozjusz (ang.)

[HC-1] Hierarchia Catholica medii et recentioris aevi, t. V, Patavii 1952, s. 401. (łac.).

[2] Hierarchia Catholica medii et recentioris aevi, t. VI, Patavii 1958, s. 346. (łac.).

[3] Piotr Nitecki, Biskupi Kościoła w Polsce w latach 965–1999. Słownik biograficzny, Warszawa 2000, s. 155.

[4] Konfederacya generalna omnium ordinum Regni et Magni Ducatus Lithuaniae na konwokacyi generalney Warszawskiej uchwalona [...] 27 (słow. [...] kwietnia [...] 1733, s. 31.

[5] Elektorowie królów Władysława IV., Michała Korybuta, Stanisława Leszczyńskiego i spis stronników Augusta III. / zestawili w porządek abecadłowy Jerzy Dunin-Borkowski i Miecz. Dunin-Wąsowicz, Lwów 1910, s. 72.

[6] Volumina Legum, t. VI, Petersburg 1860, s. 309.

[7] Uchwała Rady Generalnej Konfederacji, 1735, s. 19.

[8] Kawalerowie i statuty Orderu Orła Białego 1705-2008, 2008, s. 161.

[9] Krzysztof R. Prokop, Z dziejów seminariów warszawskich w dawnej diecezji poznańskiej. Biskupi oraz inni przedstawiciele znamienitych rodów doby staropolskiej w gronie wychowanków seminarium externum i seminarium internum Misjonarzy św. Wincentego à Paulo przy kościele Świętego Krzyża w Warszawie (1675/1676-1864/1865), w: Ecclesia. Studia z Dziejów Wielkopolski, 2016, Tom 11, s. 154.

[2]

[3]

[1]

[4]

[5]

[6]

[7]

[8]

[9]