Stanisław Gulak
Stanisław Gulak (ur. 24 marca 1965 w Tomaszowie Lubelskim[1]) – polski duchowny katolicki, kapelan wojskowy, teolog i etyk, doktor habilitowany, profesor uczelni w Podhalańskiej Państwowej Uczelni Zawodowej w Nowym Targu i jej rektor w kadencji 2016–2020 (odwołany w marcu 2020).
| Data i miejsce urodzenia |
24 marca 1965 |
|---|---|
| Doktor habilitowany | |
| Specjalność: teologia dogmatyczna, filozofia | |
| Alma Mater | |
| Doktorat |
1999 – nauki teologiczne |
| Habilitacja | |
| Nauczyciel akademicki | |
| Uczelnia | |
| Stanowisko | |
| Rektor | |
| Uczelnia | |
| Okres spraw. |
1 września 2016–17 marca 2020 |
| Poprzednik | |
| Następca |
Halina Romualda Zięba (p.o.) |
| Odznaczenia | |
      
| |
| Data urodzenia | |
|---|---|
| Proboszcz parafii wojskowej św. Agnieszki w Krakowie | |
| Okres sprawowania |
2007–2016 |
| Proboszcz parafii Wniebowzięcia NMP w Puławach | |
| Okres sprawowania |
od 2021 |
| Wyznanie | |
| Kościół | |
| Inkardynacja | |
| Prezbiterat |
2 czerwca 1990 |
Życiorys
edytujWykształcenie
edytujW 1990 ukończył studia magisterskie filozoficzno-teologiczne w Katolickim Uniwersytecie Lubelskim[2]. Doktoryzował się w 1999 na Wydziale Teologii KUL w oparciu o pracę zatytułowaną Nauka Franciszka Dziaska o łasce, której promotorem był ks. dr hab. Krzysztof Góźdź. Stopień naukowy doktora habilitowanego uzyskał w 2015 na Wydziale Pedagogicznym Uniwersytetu Katolickiego w Rużomberku na podstawie rozprawy pt. Étos v didaktike náboženskej výchovy budúcich ošetrovateľov (Etos w dydaktyce wychowania religijnego przyszłych pielęgniarzy)[3][4].
Kwestia jego habilitacji była przedmiotem zainteresowania mediów i prof. Bogusława Śliwerskiego, badacza tzw. turystyki habilitacyjnej. Według informacji z bazy OPI Gulak habilitował się w dyscyplinie nauk teologicznych[3], według biogramu zamieszczonego na stronie internetowej Podhalańskiej Państwowej Uczelni Zawodowej w Nowym Targu przewód habilitacyjny przeprowadził z nauk społecznych[2], zaś według komunikatu Uniwersytetu Katolickiego w Rużomberku habilitacja nastąpiła na kierunku „dydaktyka przedmiotowa – teoria kształcenia i wychowania religijnego”[4].
W listopadzie 2018 do Ministerstwa Nauki i Szkolnictwa Wyższego została skierowana anonimowa informacja o możliwości popełnienia przez Gulaka plagiatu w kilku publikacjach. Nie wywołała ona jednak żadnego zainteresowania. W maju 2019 prof. Stanisław Hodorowicz napisał memoriał o nieuczciwościach naukowych Gulaka i skierował go do przewodniczącego Centralnej Komisji do Spraw Stopni i Tytułów[5].
W czerwcu 2019 Beata Zalot opublikowała w „Tygodniku Podhalańskim” artykuł, w którym zasugerowała, że praca habilitacyjna Gulaka to plagiat. Według dziennikarki w rozprawie znalazły się fragmenty pożyczone od innych autorów, których nie ma w przypisach i końcowej bibliografii. Obszerne kopiowanie całych fragmentów miało dotyczyć np. prac ks. prof. Józefa Tischnera. W przypadku innego autora Gulak miał skopiować jednym ciągiem 16 stron. Ponadto w pracy habilitacyjnej Gulaka miały znaleźć się rażące błędy ortograficzne, a niektóre fragmenty miały być pisane inną czcionką[6]. W tym samym miesiącu Gulak wydał oświadczenie, w którym odrzucił kierowane w jego stronę zarzuty, wskazując, że praca habilitacyjna pomyślnie przeszła sprawdzenie w systemie antyplagiatowym. Beacie Zalot zarzucił, że nadużyła pozycji dziennikarskiej i złamała prawo prasowe[7]. W Prokuraturze Rejonowej w Nowym Targu złożył zawiadomienie o możliwości popełnienia przestępstwa nękania przez dziennikarkę. Prokuratura odmówiła wszczęcia śledztwa[8]. Rada nowotarskiej uczelni nie dostrzegła w pracach naukowych Gulaka żadnych nieprawidłowości, wskazując na rzetelność jego dorobku naukowego. Senat PPWSZ uznał, że nie posiada uprawnień do oceny postępowania Gulaka i jego dorobku[9].
Na początku lipca 2019 minister nauki i szkolnictwa wyższego Jarosław Gowin polecił wszczęcie postępowania dyscyplinarnego wobec Gulaka. Rozpoczęło się ono 3 września 2019[5]. W marcu 2020 minister nauki i szkolnictwa wyższego wydał komunikat, w którym stwierdził, że skala i rodzaj naruszeń prawa przez Gulaka były rażące[10]. Rzecznik dyscyplinarny MNiSW wskazał, że w pracy habilitacyjnej Gulaka znajdowały się 74 fragmenty z ośmiu publikacji (łącznie 1340 zapożyczonych wersów). O możliwości popełnienia przestępstwa przez Gulaka ministerstwo zawiadomiło prokuraturę[11]. Prokurator umorzył postępowanie wobec braku danych dostatecznie uzasadniających podejrzenie popełnienia przestępstwa[12].
Praca zawodowa
edytujŚwięcenia kapłańskie otrzymał 2 czerwca 1990. Następnie pracował jako wikariusz w parafii Chodel[1]. Po rozpoczęciu studiów doktoranckich został duszpasterzem akademickim Uniwersytetu Marii Curie-Skłodowskiej, a w 1995 prefektem w niepublicznym Liceum Ogólnokształcącym im. Jana III Sobieskiego w Lublinie[2].
W 2000 został przyjęty do Ordynariatu Polowego Wojska Polskiego. W 2001 rozpoczął pracę w Wyższej Szkole Oficerskiej Sił Powietrznych w Dęblinie, w której był kapelanem i wykładowcą etyki i filozofii. Jako proboszcz parafii wojskowej Matki Boskiej Loretańskiej w Dęblinie był inicjatorem budowy nowego kościoła[2]. W latach 2007–2016 był proboszczem parafii wojskowej św. Agnieszki w Krakowie[13]. W 2007 został mianowany dziekanem 2 Korpusu Zmechanizowanego, a w 2008 dziekanem Wojsk Specjalnych. Jako duchowny wojskowy doszedł do stopnia pułkownika[2]. Od czerwca 2021 jest proboszczem parafii Wniebowzięcia NMP w Puławach[14].
Jako nauczyciel akademicki związany z Podhalańską Państwową Uczelnią Zawodową w Nowym Targu, w której objął stanowisko profesora uczelni. Wykładał filozofię i etykę, był też dyrektorem Instytutu Nauk Humanistyczno-Społecznych i Turystyki[2]. W maju 2016 został wybrany na rektora nowotarskiej uczelni w kadencji 2016–2020[1]. 17 marca 2020 został odwołany z pełnionej funkcji przez ministra nauki i szkolnictwa wyższego w związku ze stwierdzeniem rażącego naruszenia prawa[10]. W lutym 2021 Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie uchylił decyzję o odwołaniu[12][15].
Odznaczenia
edytujW 2006, za zasługi dla obronności i suwerenności kraju, został odznaczony Brązowym Krzyżem Zasługi[16].
Wyróżniony również: Brązowym Medalem „Siły Zbrojne w Służbie Ojczyzny” (2008), Srebrnym Medalem „Za Długoletnią Służbę” (2010), Srebrnym Medalem „Za Zasługi Dla Obronności Kraju” (2011), Odznaką „Zasłużony dla Kultury Polskiej” (2013), Złotą Odznaką „Za zasługi w Pracy Penitencjarnej” (2014), Brązową Odznaką „Zasłużony dla Służby Celnej” (2015)[2].
Przypisy
edytuj- ↑ a b c Nowy rektor „Podhalańskiej Wyższej”. 24tp.pl, 9 maja 2016. [dostęp 2019-12-17].
- ↑ a b c d e f g Stanisław Gulak. ppuz.edu.pl. [dostęp 2019-12-17].
- ↑ a b Ks. dr hab. Stanisław Gulak, [w:] baza „Ludzie nauki” portalu Nauka Polska (OPI PIB) [dostęp 2016-12-17].
- ↑ a b Bogusław Śliwerski: Turystyka habilitacyjna Polaków na Słowację w latach 2005–2016. Studium krytyczne. Łódź: Wydawnictwo Uniwersytetu Łódzkiego, 2018, s. 119–120. ISBN 978-83-8088-941-5.
- ↑ a b Marek Wroński: Pobłażliwość zamiast sprawiedliwej kary, „Forum Akademickie” 10/2019. [dostęp 2019-12-17].
- ↑ Kamil Dziubka: Ksiądz oskarżany o plagiat. To rektor państwowej uczelni. wiadomosci.onet.pl, 30 lipca 2019. [dostęp 2019-12-17].
- ↑ Rektor „Podhalańskiej” bez skruchy i pokory. Zaprzecza oczywistym faktom i nie ma argumentów na swoją obronę. podhale24.pl, 15 czerwca 2019. [dostęp 2019-12-17].
- ↑ Jeśli nie wiesz jak się zachować – zachowaj się przyzwoicie. 24tp.pl, 17 października 2019. [dostęp 2019-12-17].
- ↑ „Afera plagiatowa”: Senat i Rada PPWSZ nie widzą winy rektora. podhale24.pl, 15 czerwca 2019. [dostęp 2020-05-26].
- ↑ a b Stanowisko MNiSW w sprawie ks. płk. rez. dr. hab. Stanisława Gulaka – Rektora Podhalańskiej Państwowej Uczelni Zawodowej w Nowym Targu. gov.pl, 17 marca 2020. [dostęp 2020-05-26].
- ↑ Kamil Dziubka: Prokurator zajmie się księdzem. Ministerstwo uznało, że popełnił plagiat. wiadomosci.onet.pl, 17 marca 2020. [dostęp 2020-05-26].
- ↑ a b Odwołanie rektora PPUZ w Nowym Targu!. forumakademickie.pl, 29 grudnia 2021. [dostęp 2022-01-10].
- ↑ Historia parafii. swagnieszka.wp.mil.pl. [dostęp 2019-12-17].
- ↑ Nowy proboszcz w parafii Wniebowzięcia NMP w Puławach. lublin.gosc.pl, 17 maja 2021. [zarchiwizowane z tego adresu (2021-10-06)].
- ↑ Wolters Kluwer Poland, II SA/Wa 1153/20 - Wyrok Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie [online], OpenLEX [dostęp 2022-02-02] (pol.).
- ↑ Postanowienie Prezydenta Rzeczypospolitej Polskiej z dnia 22 czerwca 2006 r. o nadaniu orderu i odznaczeń (M.P. z 2006 r. nr 64, poz. 663).